نویسنده:مازیار وکیلی
تحریریه زندگی آنلاین : در این مطلب قصد داریم به بررسی و نقد فیلم علفزار با هنرنمایی پژمان جمشیدی، سارا بهرامی و ستاره پسیانی بپردازیم.
فیلمی دادگاهی با چند قصه متفاوت و پیچیده که تمام آن‌ها دریکی از دادسراهای اطراف تهران اتفاق می‌اُفتد. کاظم دانشی به‌عنوان یک کارگردان فیلم اول مسیر سختی را برای آغاز به کار فیلم‌سازی انتخاب کرده است. او دست روی یک درام دادگاهی با سوژه‌ای ملتهب گذاشته، فیلمی که کارگردانی آن بسیار سخت و دشوار است. درام‌های دادگاهی در محیطی بسته می‌گذرند و فیلم‌هایی که چنین خصوصیتی دارند باید به شکلی کارگردانی شوند که تماشاگر بعد از چند دقیقه احساس خستگی نکند. کارگردان علاوه‌بر اینکه باید مراقب باشد تا نقاط عطف داستان از دست نرود، باید حواسش باشد تا ریتم سکانس‌های طولانی فیلمش را هم حفظ کند تا تماشاگر خسته نشود. دانشی در علفزار نشان می‌دهد که این کار را خوب بلد است. تماشاگر هنگام تماشای فیلم بااینکه اکثر زمان آن در یک مکان اتفاق می‌اُفتد احساس خستگی نمی‌کند و با داستان همراه می‌شود.
بیشتربخوانید:
الماسی : سینمای ایران باید در سایه اسلام جلو برود
داستان پیچیده فیلم
علفزار چند قصه‌ی متفاوت را دنبال می‌کند، داستان‌هایی که هرکدام بیان‌گر یکی از معضلات مهم جامعه امروز ایران هستند. دانشی تلاش کرده داستان این آدم‌ها را کاملاً منطبق بر واقعیت جاری در جامعه تعریف کند و ذره‌ای از رئالیسم خشک و خشنی که مدنظرش بوده کوتاه نیاید. داستان‌هایی پیچیده که مدام به هم قطع می‌شوند و تماشاگر را درگیر و مشتاق تماشای فیلم نگه می‌دارند. فیلم شخصیت‌پردازی نسبتاً خوبی هم دارد و موفق می‌شود تصویر ملموس و انسانی از کاراکترها به تماشاگر ارائه دهد. در این فیلم تمام شخصیت‌های فیلم با دقت پرداخت‌شده‌اند و هیچ‌کدام به حال خود رها نشده‌اند و کارگردان به همه‌ی آن‌ها فرصت ابراز وجود و عرض‌اندام می‌دهد. این درست است که بازپرس بشارت در مرکز قصه قرار دارد و شخصیت اصلی به‌حساب می‌آید. اما بقیه شخصیت‌ها هم‌عرض و به‌اندازه‌ی مساوی در پیشبرد این درام چالش‌برانگیز نقش دارند و این‌یکی از مزیت‌های «علفزار» است.
بیشتربخوانید:
ما به انقراض سینمای کودک نزدیک نمی شویم؛ این سینما کاملاً منقرض شده است!
انتخاب دقیق و حساب‌شده بازیگران
بدون شک تیم بازیگران علفزار یکی از بهترین تیم‌های بازیگری سال‌های اخیر سینمای ایران است. پژمان جمشیدی بهترین بازی عمرش را تاکنون در نقش بازپرسی که میان وجدان و واقعیت گرفتارشده انجام می‌دهد. جمشیدی جزئیات فراوانی به نقش بازپرس بشارت اضافه کرده که باعث شده تماشاگر کاملاً با این کاراکتر احساس همدلی کند. سایر بازیگران فیلم (حتی آن‌هایی که نقش‌های فرعی را بر عهده‌دارند) کارشان را به‌درستی انجام داده‌اند. مشخص است که کارگردان توانسته کاراکترها را به‌درستی برای بازیگران تحلیل کند تا بازیگران با تکیه‌بر همین درک درست بازی‌های خوبی ارائه دهند.
صدف اسپهبدی در نقش یک دختر معتاد پدیده این فیلم است او این نقش را به شکلی ایفا کرده که بدیلی در سینمای ایران ندارد؛ به همین دلیل او برنده‌ی سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مکمل زن در چهلمین دوره‌ی جشنواره‌ی فیلم فجر شد. علفزار باوجود ضعف‌هایی که دارد اما فیلم جسورانه‌ای است. دانشی با همین فیلم نشان می‌دهد از درگیر شدن با سوژه‌های سخت نمی‌ترسد و بلد است چنین فیلم‌هایی را به شکلی بسازد که تماشاگر با داستان درگیر شود و هنگام تماشای فیلم احساس خستگی نکند.
بیشتربخوانید:
دیگر کسی به دنیال کار خوب نیست ؛ دوبله سه چهار سال است به طور کامل نابود شده!
