تحریریه زنگی آنلاین : محمد رحمانیان، کارگردان که تجربه ساخت تله‌تئاترهایی چون «بازرس» نوشته نیکلا گوگول (سال ۸۱)، «ناهار» نوشته سامرست موام (۷۸)، «همه پسران من» آرتور میلر (۱۳۷۷) و «خانه‌های اجاره‌ای» نوشته برنارد شاو (۱۳۷۵) را برای تلویزیون دارد، با انتقاد از حذف ساختار تله‌تئاتر در تلویزیون، بیان کرد: تلاش‌هایی که به شکل فردی توسط یک تهیه‌کننده و بدون انسجام در جهت تولید تله‌تئاتر انجام می‌شود، اسمش کار نیست. او یادآور شد: ساخت تله‌تئاتر از سال ۸۸ حذف شد و گروه‌های فیلم و سریال که مسئول تهیه و تولید تله‌تئاتر بودند اعلام کردند که از نظر اقتصادی و تعداد مخاطب دچار مشکلاتی هستند؛ در صورتی که این افراد تفاوتی بین بیننده و مخاطب را درک نمی‌کردند. به تدریج نیز با توجه به فضای صداوسیما تعدادی از تهیه‌کننده‌هایی که در این حوزه مشغول به کار بودند، کنار گذاشته شدند. دوستان تازه‌ای که آمدند هم رغبتی به تله‌تئاتر نداشتند.
بیشتربخوانید:
وقتی گیشه سینماها در یک سال 220 درصد رشد می‌کند
آسیب حذف تله‌تئاتر از تلویزیون
رحمانیان در ارتباط با آسیبی که حذف شدن تله‌تئاتر به تلویزیون وارد می‌کند، تصریح کرد: تلویزیون دائماً در حال آسیب زدن به خودش است. سال‌هاست که با حذف هنرمندان کار بلد و برنامه‌های پرمخاطب مثل «نود»، بیشتر از هرکسی به خودش آسیب می‌زند و به نظر می‌رسد برای مدیران فعلی تلویزیون که از سال ۸۸ به بعد در این ساختار مشغول فعالیت هستند، موضوع مهمی نیست.
او ادامه داد: ریزش مخاطبان، اقبال مردم به شبکه‌های خارجی و شبکه‌های نمایش خانگی گویی برای تلویزیون اهمیتی ندارد و بیشتر به فکر یکدست کردن مواضع و دیدگاه‌ها هستند. همین امر باعث شده تکثرآرایی که تا حدی هم وجود داشت، از بین برود. برنامه‌نویسی‌ها نیز از لحاظ کمی و کیفی نزول کرده است.
بیشتربخوانید:
اما و اگرهای بازنمایی اسیدپاشی در سینما
راه‌اندازی مرکز جدید در تلویزیون
تلویزیون به تازگی از راه‌اندازی مرکزی جدید به نام «سیمرغ» خبر داده که قرار است توان تولیدی این رسانه در ژانرهای مغفول‌مانده نمایشی و غیرنمایشی را بالا ببرد؛ یکی از این ساختارهای فراموش‌شده تله‌تئاتر است.
رحمانیان در این زمینه ضمن ابراز امیدواری برای ساخت دوباره تله‌تئاترها، گفت: امیدوارم دوستانی که در تلویزیون هستند به خودشان بیایند و با جذب تهیه‌کنندگان و کارگردان‌هایی نظیر حسن فتحی که این کار را بلدند و بازیگرانی که توانایی احیای تله‌تئاتر را دارند، این ساختار را به قاب تلویزیون برگردانند.
تماشای تله‌تئاتر به جای تئاتر
کارگردان مجموعه‌های تلویزیونی «در گوش سالمم زمزمه کن» و «نیمکت» در ادامه به افرادی که در محل زندگی‌شان به سالن‌های تئاتر دسترسی ندارند اشاره کرد و گفت: این افراد از طریق دیدن تله‌تئاتر به رشته‌های تحصیلی مرتبط مثل تئاتر، بازیگری، نویسندگی و نمایشنامه‌نویسی علاقه‌مند می‌شدند؛ بنابراین می‌توان گفت این اتفاق (حذف تله‌تئاتر) در جریان آموزشی ما تأثیر منفی گذاشته است.
محمد رحمانیان بازگشت این ساختار به تلویزیون را راه نجاتی برای این رسانه دانست و تأکید کرد: تلویزیون نسبت به شرایط موجود آگاه نیست و دنبال راه نجات نمی‌گردد. بازگشت تله‌تئاتر مخاطبان ریخته شده تلویزیون را بازمی‌گرداند.
بیشتربخوانید:
چرا شهاب حسینی مورد بی‌مهری قرار گرفته است؟
بی شناسنامه ی عاشق!
بازیگرانی که در تله‌تئاتر مطرح شدند
او با اشاره به بازیگران مطرحی که در حال حاضر مشغول به کار هستند و اتفاقاً از طریق تله‌تئاتر معرفی‌شده‌اند، گفت: با نگاه کردن به سابقه بسیاری از بازیگران می‌توان متوجه این موضوع شد. بسیاری از هنرمندان درجه یک کمدی از این طریق معرفی‌شده‌اند. هنرمند بزرگی چون اکبر عبدی در سریال «مثل آباد» که ساختار تله‌تئاترگونه داشت، به جریان هنری ایران معرفی شد و مورد اقبال کارگردانانی چون علی حاتمی و ناصر تقوایی قرار گرفت.
رحمانیان در ارتباط با ضبط تئاتر صحنه و پخش آن از تلویزیون گفت: این هم نوعی از تله‌تئاتر است اما امکانات صوتی و تصویری زیادی نیاز دارد. خیلی از نمایش‌هایی که در دهه ۶۰ از تلویزیون پخش می‌شد از روی صحنه ضبط می‌شدند. بسیاری از آثار علیرضا مجلل، اسماعیل خلج «از نو شکفتن و مرگ»، بهروز غریب‌پور «حضور در آینه پریشان» و «تو» که روی صحنه می‌رفتند باکیفیت بسیار بالا ضبط می‌شد و در تلویزیون پخش می‌شد و مورد استقبال قرار می‌گرفت. او در آخر گفت: امیدوارم شرایط به‌گونه‌ای فراهم شود که هنرمندان جوان، بتوانند کارهایشان را در تلویزیون ارائه کنند.
