به قلم : پگاه هوشنگی - روزنامه نگار
تحریریه زندگی آنلاین : تلفن سیاه آخرین ساخته‌ی اسکات دریکسون همانند دیگر آثارش ژانر وحشت و دلهره را دنبال می‌کند اما در تلفن سیاه تلاش دارد تا آمیزه‌ای از ترس و دلهره و فانتزی را در مقابل تماشاگر قرار دهد.
به گواه منتقدان، تلفن سیاه نسبت به اثر قبلی دریکسون یعنی شوم (sinister) اثری کامل‌تر به شمار می‌رود. داستان روایت ناپدید شدن نوجوانان شهری در دنور آمریکا در اواسط دهه‌ی هفتاد میلادی است. ناپدید شدن نوجوانان وحشتی در شهر ایجاد کرده و پلیس ناتوان از کشف علل این حوادث. فینی (با بازی میس تامس) توسط رباینده‌ی مخوف و مرموز داستان ربوده می‌شود و در زیر زمین تاریک و ترسناکی اسیر می‌شود. شاید در ابتدا تصور میکنید که با فیلمی مشابه IT یا room روبرو هستید ولی تلفن سیاه کوچک و خرابی که در گوشه‌ای از اتاق فینی قرار دارد داستان متفاوتی را برای شما تعریف می‌کند که تا انتها از جایتان تکان نمی‌خورید. فینی نوجوان سخت‌کوش و در عین حال ساده‌ای است که مدام مورد تعرض همکلاسی‌هایش قرار می‌گیرد.
بیشتربخوانید:
اما و اگرهای بازنمایی اسیدپاشی در سینما
پدر دائم‌الخمر و نداشتن مادر زندگی شخصی‌اش را بیش‌ازپیش سخت و غیر قابل تحمل نشان می‌دهد، اما حضور خواهر کوچک‌ترش (با بازی مدلین مک گراو) کمی تحمل این فضا را برایش آسان می‌کند، اما ربوده شدنش توسط بچه دزد شرایط را از این که هست برایش بدتر می‌کند. بچه دزد یا همان رباینده‌ی مخوف (با بازی اتان هاوک) یکی از شاخصه‌های اصلی و متمایز تلفن سیاه است. در سراسر فیلم چهره‌ی بچه دزد را نمی‌بینیم و او مدام با ماسک‌های عجیب و ترسناک صورت خود را پوشانده است اما تنها تماشای چشمان شخصیت بد داستان از پشت ماسک و فرم راه رفتن و حرکاتش به اندازه‌ی کافی ایجاد ترس و وحشت می‌کند.
تلفن سیاه خرابی که در گوشه‌ی اتاق است (بچه دزد چند بار تأکید می‌کند تلفن خراب است و حتی هیچ‌گونه سیم و اتصالی به شبکه‌ی مخابراتی ندارد) کم‌کم به کمک فینی می‌آید و عامل ارتباط او با ارواح نوجوانانی که قبلاً توسط بچه دزد به قتل رسیده‌اند می‌شود. حضور ناگهانی ارواح و تلاش‌های فینی برای نجات از دست بچه دزد ضربان قلب تماشاگر را بشدت بالا می‌برد.
عموماً فیلم‌هایی که شخصیت‌های اصلی‌اش سنین پایین و نوجوان هستند سختی و چالشی جدی برای سازندگان فیلم ایجاد می‌کنند ولی بازی‌های گرم و شاید استثنایی فینی و خواهرش یکی دیگر از نقاط قوت فیلم است. تلفن سیاه با بهره بردن آگاهانه و معنادار از اشیاء همانند تلفن، بادکنک سیاه (بچه دزد با استفاده از این بادکنک‌ها طعمه‌های خود را به دام می‌اندازد)، ون سیاه، چراغ‌قوه‌ی اسباب‌بازی که اتفاقی فینی به همراه دارد و … می‌تواند به سادگی دقایق دلهره‌آوری را برای شما رقم بزند.
شاید بتوان پایان این‌گونه فیلم‌ها را به‌راحتی پیش‌بینی کرد ولی با وجود پایانی خوش اصل غافلگیری شما را رها نمی‌کند و انرژی فیلم تا انتها حفظ می‌شود. تلفن سیاه را حتی اگر طرفدار ژانر وحشت نیستید ببینید چون با روایتی گرم و بی لکنت از تلاش برای زنده ماندن روبرو خواهید شد.
بیشتربخوانید:
چرا شهاب حسینی مورد بی‌مهری قرار گرفته است؟
بی شناسنامه ی عاشق!
