آنها به این ترتیب میخواهند به كودك خود كمك كنند تا بر ترس شبانه‌اش غلبه كند. برخی دیگر روی كاغذ تصاویر ترسناك می‌كشند و بعد با نقش بازی كردن وانمود می‌كنند كه اصلاً از این تصاویر ترسی ندارند. ما نمی‌توانیم تمام دلایل ترس كودك خود را درك كنیم و به همین دلیل هم نمی‌توانیم جلوی آنها را بگیریم.
بعضی اوقات كودكان از چیزی می‌‌ترسند كه اصلا به ذهن ما خطور نمی‌كند. هر پدر و مادری به روش خودش با ترس كودكش برخورد می‌كند. وظیفه پدر و مادرهاست كه تمام محدودیت‌های مربوط به رشد و یادگیری كودك را از میان بردارند و شرایط لازم را برای ایمنی آنها فراهم سازند.
ترس یكی از عواملی است كه خواب و غذا و رشد كودك را دچار مشكل می‌كند. به یاد داشته باشید كه هرگز در این رابطه خشونت و تندی از خود بروز ندهید؛ بلكه با مهربانی درصدد رفع آن برآیید.
به طور شفاف به او توضیح دهید
كودك شما سرشار از طغیان و شورش است؛ چند دقیقه دست از كار بكشید و به او توضیح دهید كه باید غذا درست كنید، كار كنید یا با كسی حرف بزنید و بعد از تمام شدن كارتان حتما با او بازی خواهید كرد. این كار را انجام دهید و بعد هر چه التماس كرد به او توجهی نكنید تا كارتان تمام شود.
شاید به نظرتان سخت برسد؛ خصوصاً اگر با صدای بلند فریاد و التماس كند و گریه و زاری راه بیندازد؛ اما اگر از چشم‌هایش اشك نریخته باشد، غذایش را خورده باشد و در سلامت و ایمنی كامل باشد، جای هیچ گونه نگرانی نیست.
به او كمك كنید تا واژه‌ها را یاد بگیرد
یك كودك شاید به سختی بتواند احساساتش را با كلمات بگوید. شما باید به او كمك كنید تا واژه‌ها را یاد بگیرد؛ مثلاً، قبل از وارد شدن در یك جمع غریبه كه مطمئن هستید به كودك‌تان توجه خواهد شد و اطرافیان او را در آغوش می‌گیرند و او با قرار گرفتن در این شرایط دچار ترس و دستپاچگی می‌شود، به او بگویید: «آنجا جمعیت زیادی است كه از دیدن ما به هیجان می‌آیند من كمی دستپاچه شده‌ام، تو چطور؟» آشنا كردن كودك با واژگان كمك می‌كند تا در شرایط مختلف راحت‌تر احساساتش را به زبان بیاورد.
اگر گریه كرد، اصلا نگران نشوید
گریه كردن راهی برای بیان كار اشتباهی است كه انجام داده و نیز به او می‌آموزد كه چگونه مشكلاتش را حل كند، عواقب و نتایج اشتباهش را بپذیرد و به این ترتیب دنیای پیرامون خود را بهتر بشناسد.
به من توجه كنید!
كودكان به طور طبیعی در پی جلب توجه هستند. حتی هنگام بازی كردن با چیزی باز هم میخواهند شما در كنارشان باشید. آنها نمی‌توانند تحمل كنند كه شما با تلفن صحبت كنید یا در آشپزخانه مشغول تهیه شام باشید و یا با دوست‌تان حرف بزنید. اگر شما را در كنار خود داشته باشند، می‌توانند به هر آنچه میخواهند برسند.
حتی اگر سرشان داد و فریاد كنید، باز هم شما را در كنارشان میخواهند و تمام اینها فقط به یك چیز مربوط می‌شود: «عشق»؛ نیاز اولیه انسان‌ها. كودكان دوست دارند مطمئن شوند كه كسی مراقبشان است.
وقتی كه كودك‌تان بزرگ‌تر می‌شود (در دوران پیش دبستانی و دبستان) بهتر می‌تواند محبت شما را در زمان‌های مشخص جستجو كند. در این سال‌ها باید كم‌كم مقابله و جلوگیری از رفتارهای نادرست كودك خود را آغاز كنید.
در طول روز گاهی از او تعریف و تمجید كنید و این كار را با جملات بسیار ساده و ابتدایی انجام دهید؛ مثل: «تو امروز اتاقت را مرتب كرده‌ای و من به تو واقعاً افتخار می‌كنم.»
زمانی كه باید در كنار فرزندتان باشید، این كار را به طور كامل انجام دهید.
بچه‌ها در سنین 3- 4 سالگی سؤالات بیشماری دارند و پیوسته از بزرگترهایشان سؤال می‌پرسند و گاه بزرگ‌ترها بدون توجه به حرف‌های آنها فقط سر خود را تكان می‌دهند. اما وقتی می‌توانید فقط با صرف چند دقیقه وقت به حرف‌های كودك‌تان به دقت گوش دهید و به او نگاه كنید تا مطمئن شود كه حواستان كاملاً به اوست، چرا این كار كوچك را از او دریغ می‌كنید؟
نوزادان و كودكان نوپا نمی‌فهمند كه چرا از آنها مراقبت نمی‌شود؛ در حالی كه آنها میخواهند بزرگترهایشان از آنها مراقبت كنند. بنابراین تمام آنچه باید انجام دهید، این است كه پدر یا مادر باشید و نیازهای كودك خود را برآورده سازید.
برای خواندن بخش اول- با كودك كج‌خلق چه كنیم- اینجا کلیک کنید.
