من مادر دو پسر دوقلو هستم که الان تقریبا 3 سال و 3 ماه دارند. درباره بچه‌ها و نوع رفتار با آنها كتاب‌های زیادی خواندم، ولی درمورد دوقلوها کتاب مفیدی پیدا نکردم. اگر هم بوده هم در حد چند نکته کلی بوده. از آنجا همه معتقدند باید رفتار یکسانی با آنها داشت، من مخالفم و فکر می‌کنم که هر کدام فرق دارند.
می‌خواستم ببینم چطور با آنها برخورد کنم که بعدا مشکلی پیش نیاد و یکی فکر نکند که کمتر دوستش دارم وکه دوم اینکه پدرشان به علت ساعت کاری زیاد خیلی با آنها نیست و ما معمولا تنهاییم و تقریبا تمام مسئولیت‌ها گردن من است. این مشکلی برای آنها دارد یا نه؟ و کلا چه کنیم تا آرامش بیشتری داشته باشیم؟ البته فکر می‌کنم الان به نسبت قبل خیلی بهترم؛ ولی باز هم زود عصبانی می‌شوم.
پاسخ ارائه شده توسط: کودک سالم
هر مادتنهایری كه حتی یك فرزند را بزرگ كرده باشد، می‌داند كه بزرگ كردن همزمان دو فرزند چه كار سخت و توانفرسایی است. بنابراین اگر بتوانید از پدر بچه‌ها یا دوستان و اقوام یا حتی یك پرستار كمك بگیرید و گاهی ی وقت بگذرانید، مثلا تنهایی ورزش كنید، خرید كنید، دوستتان را ببینید یا ... از عصبانیت و كم‌طاقتی‌تان كاسته خواهد شد. این برای سلامت روانی خود شما ضرورت دارد. چون دوقلوهای شما پسر هستند، حتما حضور پدر آنها یا دست‌كم دایی یا عمو یا پدر بزرگ، لازم است تا این پسر بچه‌های كوچك بتوانند با او همانند سازی كرده و برخی رفتارهای مردانه را ببینند و بیاموزند.
این كار نیز برای رشد فرزندان شما و شكل گیری درست شخصیت و منش آنها ضرورت دارد؛ وگرنه ممكن است رفتارهایشان به مرور زمان زنانه شود. درباره رفتار با دوقلوها حق با شماست. بسیاری از دوقلوها حتی آنها كه ظاهر كاملا مشابه دارند، از نظر ویژگی‌های رفتاری، هوشی، احساسی و عاطفی متفاوتند. شما باید نیازها ی هر دو را بشناسید و طبق آن نیازها آنها را پرورش دهید. اما از مقایسه آنها بشدت بپرهیزید و ویژگی‌های بهتر یكی از آنها را به رخ دیگری نكشید.
مثلا به پسر كم هوش‌ترتان نگویید ببین برادرت چقدر باهوش است، از او یاد بگیر! ضمنا هرگز با یكی از آنها علیه دیگری دست به یكی نكنید. كاری نكنید كه یكی از آنها گمان كند كمتر برای‌تان عزیز است. سعی كنید اگر با هم دعوا می‌كنند، قوانینی بگذارید كه هر دو تنبیه شوند و از برچسب زدن به آنها بشدت خودداری كنید. مثلا نگویید این یكی خوش اخلاق است و آن یكی بدجنس! موفق باشید
