ایمونوگلوبولین‌های داخل وریدی
مجموعا از سه مطالعه كوچك كه شرایط ورود به این مرور سیستماتیك داشتند هیچ‌یك تاثیر قابل توجهی نشان ندادند.
تعدادی از بیماران این مطالعه‌ها علاوه بر مقاومت نسبت به داروهای موضعی به استروئیدهای سیستمیك و آزاتیوپرین هم مقاومت نشان دادند و پرفشاری خون، خون ادراری و افزایش موقتی كراتینین سرم در یك بیمار و واكنش مشابه بیماری سرم در یك بیمار دیگر دیده شد.
Mycophenolate mofetil
شواهد مبنی بر تاثیر MMF در اگزمای آتوپیك شدید به 2 مطالعه بدون شاهد با مجموع 20 بیمار محدود بود كه به ترتیب 55 درصد و 68 درصد بهبودی نشان داد. یك بیمار به‌دلیل رتینیت هرپسی از مطالعه خارج شد و واكنش شدید ناخواسته دیگری دیده نشد.
آزاتیوپرین
تنها یك مطالعه، شرایط ورود به این مرور سیستماتیك داشت . در این مطالعه دوسویه كور با گروه شاهد كه به صورت متقاطع (cross over) و تصادفی صورت گرفت با مصرف روزانه mg/kg 5/2 دارو به مدت 12 هفته در متوسط فعالیت بیماری 27 درصد كاهش دیده شد. 4 بیمار به دلیل عوارض ناخواسته از مطالعه خارج شدند.
Infliximab
در یك مطالعه كوچك بدون گروه شاهد با 9 بیمار، mg/kg 5 دارو در هفته‌های 0، 2 و 6 تجویز شد. در هفته دهم تنها 2 بیمار، 50 دصد بهبود داشتند در حالی كه در 6 بیمار، شدت بیماری 30 درصد كاهش یافته بود. یك بیمار به دلیل واكنش در هنگام تزریق از مطالعه خارج شد.
گیاهان دارویی چینی
سه مطالعه RCT دوسویه كور با گروه شاهد و متقاطع، تاثیر فرمولاسیون استاندارد شده 10 گیاه را بررسی كرده‌اند. در این مطالعه‌ها برای تعیین میزان شدت بیماری نظام مشخصی وجود نداشت، بنابراین نمی‌توان بیماران و نتایج را با سایر مطالعه‌ها مقایسه كرد.
اگرچه روش این سه مطالعه خیلی به هم نزدیك بوده اما نتایج آن با هم متناقض بودند. این داروها در 2 مطالعه‌ای كه در انگلیس صورت گرفت موثر بوده در حالی كه در مطالعه‌ای كه در هنگ‌كنگ به اجرا درآمد موثر نبود. نتایج دو مطالعه آن را باید به حساب emigrative selection bias و میزان كمِ پی‌گیری بیماران گذاشت.
نتیجه‌گیری
تا به امروز تنها دارویی كه شواهد قانع‌كننده تاثیر در درمان اگزمای آتوپیك شدید دارد سیكلوسپورین A است. تمام 11 مطالعه صورت‌گرفته، تاثیر داروها را نشان داده‌اند. بنابراین مولفان در بیماران اگزمای آتوپیك شدید كه به ضد التهاب‌های موضعی، نظیر كورتیكوستروئید و مهاركننده‌های كلسی‌نورین پاسخ نداده‌اند، مصرف سیكلوسپورین A را به صورت كوتاه‌مدت یا متناوب درازمدت توصیه می‌كنند.
مقدار دارو در هر فرد باید با كسب تاثیر درمانی تعیین شود. ممنوعیت مصرف آن در پرفشاری خون، نفروپاتی، سابقه سرطان‌های داخلی یا پوستی است. در مواردی كه نتوان CyA استفاده كرد یا بیمار به آن پاسخ ندهد، مصرف كوتاه‌مدت آزاتیوپرین یا اینترفرون كه شواهد كمتری دارند توصیه می‌شوند. آزاتیوپرین خطر بروز SCC را افزایش می‌دهد. میلوتوكسیسیتی آن در بیمارانی افزایش می‌یابد كه كمبود آنزیم تیوپورین متیل ترانسفراز (TPMT) دارند.
بنابراین به نظر می‌رسد تعیین دوز آن بر اساس میزان TPMT بدون كم كردن از تاثیر، از سمیت آن بكاهد. اگرچه كورتیكوستروئیدهای سیستمیك كمابیش در اگزمای آتوپیك مصرف می‌شود ولی شواهد كافی ندارد. ممكن است MMF انتخاب درمانی با ارزشی باشد، اما شواهد به 2 مطالعه كوچك، بدون كنترل محدود است. ایمونوگلوبولین داخل وریدی و Infliximab فقط در صورتی كه فعالیت بیماری به اندازه كافی با سایر درمان‌های سیستمیك متوقف نشود باید مورد توجه قرار گیرند. در مورد تاثیر داروهای گیاهی چینی شواهد قابل قبولی در دسترس نیست.
لازم است در پژوهش‌های بعدی توصیه‌های ذیل مدنظر قرار گیرد
پیامدهای بالینی ناشی از كاربرد یك دارو، استاندارد شود تا بتوان در مورد میزان تاثیر هر دارو با داروی دیگر به مقایسه پرداخت.
تحقیقات برای روشن كردن تاثیر كورتیكوستروئیدهای سیستمیك مثلا در مقایسه با سیكلوسپورین A ضروری است. علاوه بر تعیین میزان عود پس از قطع دارو، تحمل دارو، دوز دارو و پیش‌بینی‌كننده‌های احتمالی موفقیت دارو شناسایی شوند.
اگرچه سیكلوسپورین A تاثیر اثبات‌‌شده‌ای دارد اما آسیب كلیوی و سایر عوارض ناخواسته آن نیز در صورت طولانی بایستی مدنظر باشد بنابراین داروهای دیگری كه ایمن‌تر باشند باید در كارآزمایی‌های بالینی طولانی مورد ارزیابی قرار گیرند. Leflunamide ممكن است یكی از درمان‌های جانشین باشد.
بیشتر مطالعه‌های بررسی‌شده در این مرور، بر ایجاد بهبودی تاكید داشتند ولی بهتر است برای نگه‌داشت طولانی‌مدت پژوهش‌هایی صورت گیرد.
این مرور سیستماتیك منعكس‌كننده تمام شواهد منتشر شده نیست. دومین كنفرانس توافق بین‌المللی بر درماتیت آتوپیك كه در سال 2003 برگزار شد استفاده از استروئیدهای سیستمیك، سیكلوسپورین A، متوتركسات یا آزاتیوپرین را در مواردی توصیه كرده است كه به درمان‌های موضعی پاسخ نمی‌دهند. این توافق الگوریتمی در مورد ارجحیت این داروها بر یكدیگر ارایه نداده و لازم است بر اساس نتایج این مرور سیستماتیك راهنمای درمان به روز شود.
