زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

دكتر عبدالهادی ناجی؛ فوق‌تخصص روماتولوژی

میزان اسید اوریك خون به طور نرمال 7 میلی‌گرم در صد است. پس در افرادی كه دچار نقرس یا نفروپاتی و یا ضایعاتی هستند كه در اثر افزایش اسید اوریك ایجاد می‌شود، میزان اسید اوریك باید از 6 میلی‌گرم در صد كمتر باشد و حتی در افرادی كه دچار توفوس (رسوب اسید اوریك در بافت‌های نرم) هستند بایستی میزان اسید اوریك خون به كمتر از 5 میلی‌گرم درصد كاهش یابد.

لذا در این بیماران میزان استفاده از دارو باید بیشتر باشد تا به این هدف دست یابیم.

داروهای پایین‌آورنده اسید اوریك به 2 گروه تقسیم می‌شوند:

1- داروهای مهاركننده سنتز اسید اوریك كه از طریق مهار آنزیم گزانتین اكسیداز این عمل صورت می‌گیرد.

2- داروهایی كه سبب دفع اسید اوریك از كلیه می‌شوند.

اما با توجه به اینكه برخی بیماران نسبت به داروهای دسته اول حساس هستند، داروهایی مانند آلوپورنیول كه ساخت اسید اوریك را مهار می‌كند گاهی سبب ایجاد حساسیت و راش‌های جلدی، مشكلات كبدی، كلیوی و مهار مغز استخوان می‌شود؛ لذا بیماران نمی‌توانند از این دسته داروها استفاده كنند.

داروهای گروه دوم را بیمارانی كه دچار نارسایی كلیوی یا سنگ‌های كلیه هستند، نمی‌توانند استفاده كنند. بنابراین استفاده از داروهای دیگر در بیماران ضرورت دارد.

داروهایی كه می‌توان در چنین شرایطی از آنها استفاده نمود شامل:

1- داروی لوزار (لوزارتان) كه علاوه بر پایین آوردن فشار خون، باعث دفع اسید اوریك نیز می‌شود. به گونه‌ای به میزان متوسط سبب كاهش اسید اوریك خون می‌شود.

2- داروهای گروه استاتین‌ها، خصوصا آتور واستاتین، كه علاوه بر پایین آوردن سطح چربی‌های خون، باعث پایین آوردن اسید اوریك هم می‌شوند. لذا در بیمارانی كه نسبت به داروهای قبلی پایین آورنده اسید اوریك حساسیت دارند، می‌توانند از آتور واستاتین استفاده نمود.

آتور واستاتین معمولا در موارد زیر استفاده شود

 بیمارانی كه كلسترول و تری‌گلسیرید بالا و همراه با آن هیپراوریسمی (اسید اوریك بالای خون) نیز داشته باشند، با توجه به اینكه بیمارانی كه اسید اوریك بالایی دارند، دچار چند اختلال متابولیك هستند (یعنی فرضا هم چربی خون بالا و هم اسید اوریك بالایی دارند.) در این بیماران آتور واستاتین داروی مناسبی است.