بهره‌مندی نوزاد از كلستروم یا آغوز كه دارای خواص بیشماری می‌باشد و سیراب شدن از چشمه پر مهر و محبت مادر و پناه گرفتن در آغوش گرم و اطمینان بخش مادر و گوش سپردن به نغمه دلنشین و مالوف ضربان قلب مادر نه تنها سلامتی و رشد طبیعی جسم كودك را موجب می‌گردد بلكه تاثیر غیر قابل انكاری نیز در شخصیت بعدی كودك به جا می‌گذارد.
در راستای زدودن باورهای غلط و تصور ناكافی بودن شیر و ترشحات تولید شده لازم است به مادر اول زا و جوان آرامش داده شود و به موازات آن باید تاكید نمود كه همین چند سی‌سی آغوز به نحو حیرت‌انگیزی تمامی نیازهای نوزاد را فراهم می‌سازد و او را در قبال میلیاردها عوامل بیماری‌زا مصون و محفوظ نگه می‌دارد.
چرا كه تا دو سالگی سیستم دفاعی بدن نوزاد كامل نیست و تمام عوامل دفاعی و خنثی كننده و نابودی مهاجمین از طریق تركیبات دفاعی انتقالی مادر از طریق آغوز و شیر بینابینی (انتقالی) و شیر دائم از طریق سینه مادر به نوزاد منتقل می‌شود.
مكش بیشتر، شیر بیشتر
جهت افزایش تدریجی و تداوم شیردهی هیچ عاملی موثرتر از تغذیه نامحدود بنا به خواست بچه در طول 24 ساعت موثر نمی‌باشد با هر مكش جانانه كودك روی نوك و قسمتی از هاله سفید تحریكاتی از طریق نخاع به مغز انتقال داده می‌شود كه باعث ترشح بیشتر هورمون‌های پرولاكتین و اكسی‌توسین می‌گردد، كه اولی ساخت شیر را در غدد شیری پستان مادر فراهم می‌سازد و دومی با ایجاد انقباض در سلول‌های عضلانی غدد شیری، موجبات جریان شیر تولید شده را در سینوس‌های لاكتوفروس و جریان آن را به دهان بچه ایجاد می‌نماید.
ضمنا اكسی‌توسین علاوه بر مشخص نمودن سلول‌های اطراف غدد بر روی رحم مادر نیز اثر گذاشته و با تحریك انقباض رحم به جمع و جور شدن سریع آن كمك نموده و از دفع خونابه آن به سرعت جلوگیری می‌نماید كه خود از شدت یافتن كم ممانعت می‌نماید بدین ترتیب حجم شیر تولید شده مادر را در ماه اول به 600 میلی‌لیتر و در ماه سوم به میزان 700-750 میلی‌لیتر و تا پایان نیم سال اول تا میزان 800 میلی‌لیتر افزایش می‌دهد.
هفت ماهگی و شروع تغذیه تكمیلی
البته شیر مادر از بدو تولد تا پایان 6 ماهگی در اكثریت قریب به اتفاق مادران به تنهایی قادر به پوشش دادن تمامی نیازهای نوزادان می‌باشد و با آغاز هفتمین ماه در كنار شیر مادر در تمامی وعده‌های غذایی به طور تدریجی و سیستماتیك غذاهای تكمیلی آغاز شده و ادامه پیدا خواهد كرد، بعد از دومین هفته تولد تنها ماده توصیه شده ویتامین‌های A و D می‌باشند.
فقط شیر مادر
امروزه به قطع و یقین مشخص گردیده كه نوزادان طبیعی با ذخیره كافی مایعات و گلیكوژن متولد می‌شوند و هیچ نیازی به دادن آب قند و شیر خشك جهت جلوگیری از هیپوگلیسمی و دز هیدراسیون وجود ندارد. دادن هر ماده دیگری غیر از كلستروم بعد از به دنیا آمدن خطرات جدی برای نوزاد به بار می‌آورد به طور مثال افزایش ابتلا به عفونت‌های مختلف، عدم تحمل به بعضی از تركیبات داده شده، تشدید آلرژی‌های زمینه‌ای یا اكتسابی به صورت آسم، اگزما و عفونت‌های گوارشی و ریوی.
برای خواندن بخش اول- بیمه سلامت نوزاد با آغوز- اینجا کلیک کنید.
