ناخن باید سطحی صاف و صدفی، بدون خلل و به رنگ سفید متمایل به صورتی باشد. آنها با تغییر رنگ یا تغییر شكلشان از بیماری‌ها یا عادات صاحب خود سخن می‌گویند. اگر می‌خواهید بدانید چه می‌گویند، بفرمایید ترجمه سخنانشان را در پی بخوانید (توجه كنید كه این نشانه‌ها اغلب وقتی درست است كه بیشتر ناخن‌هایتان چنان باشد):
لكه‌های سفید: كمبود روی در بدن.
خطوط تیره: احتمال تومورهای سرطانی و ملانوما.
شكل قاشقی: كم‌خونی، كمبود آهن، اختلال در تیروئید.
گُرزی و گوی شكل: احتمال نارسایی قلبی و بیماری‌های داخلی.
برآمدگی‌های مواج: در نزدیكی پایه ناخن و اطراف پوست انگشت ممكن است علامت التهاب مفصلی باشد.
دندانه‌دندانه یا فلس مانند: اگزما یا ابتلا به داءالصدف (پسوریازیس).
رگه‌های شیاردار: اگر از ابتدا شیار شیار بوده، نگران نباشید، ارثی است. به سبب پیری یا ضربه هم ممكن است چنین شود، اما اگر بتازگی شیاردار شده، احتمالاً نشانة ابتلا به بیماری‌های كلیوی یا روماتیسم است.
نوك لبه‌لبه یا سطح پوسته‌پوسته: حاصل تماس طولانی‌مدت دست با آب بیش از حد گرم یا اثرات لاك‌پاك‌كن یا در معرض هوای سرد و خشك بودن ناخن و نیز كمبود اسید لاینولیك بدن است.
شكنندگی: از كم‌آبی بدن یا اثر آب داغ بر آنها و كمبود ویتامین‌هایی چون A, C, B6 یا كاهش آهن، نیاسین و كلسیم در بدن گرفته تا كم‌كاری تیروئید را از دلایل بروز آن دانسته‌اند.
سفید محصور در حاشیه پررنگ: ممكن است نشانه ابتلا به بیماری‌های عفونی و باكتریایی چون هپاتیت یا امراض كبدی باشد. به سبب بروز بیماری‌های كلیوی نیز ناخن‌ها دورنگ می‌شود.
متمایل به زرد: از آزمایش تشخیص عفونت‌های قارچی غفلت نكنید. گاهی با ضخیم شدن و خوردگی لبه‌ها همراه است.
اندكی سبز و دردناك: عفونت باكتریایی.
آبی و كبود: كمبود اكسیژن یا ابتلا به بیماری‌های ریوی همچون پنومونیا محتمل است.
قرمز: ممكن است نشانه كاستی‌های قلبی باشد. به پزشك مراجعه كنید.
انتهای اندكی سرخ: احتمال ابتلا به دیابت.
فرو رفته در گوشت: در ناخن پا علامت تنگی بیش از حد كفش است.
لبه‌های جویده جویده: ترس یا اضطراب و استرس بویژه در خانم‌ها كه به سبب جویدن ناخودآگاه ناخن‌ها چنین شكلی گرفته است.
منبع: جام جم آنلاين
