به علاوه در این مطالعه، زنان اینداكشن را بهتر از درمان انتظاری قبول كردند. سایر مطالعات كوچك‌تر، نتایج دیگری را نشان دادند، مثلا زمانی كه وضعیت سرویكس برای زایمان مناسب نبود، میزان زایمان با ابزار یا سزارین بالاتر بود. از آنجایی كه طی 24 ساعت اول به دنبال ROM در ترم، خطر عفونت اندك است، درمان انتظاری تا شروع لیبر خود به خود را می‌توان در بیماران انتخابی طی 12-24 ساعت اول در نظر گرفت، به شرطی كه خود بیمار با این درمان موافق باشد.
فایده درمان انتظاری پس از 24 ساعت اول، مورد سوال است. از معاینه واژینال با انگشت تا شروع لیبر، باید خودداری نمود، هر چند پرزانتاسیون جنینی باید تعیین گردد. تمام بیماران ROM باید بستری شوند، تا از سلامت جنین اطمینان حاصل گردد.
درمان
درمان PPROM پس از 24 هفتگی بسیار از درمان PROM در زمان ترم، مشكل‌تر است. در تصمیم‌گیری در این مورد. باید مطالب متعددی را در نظر گرفت. نارس بودن، خطر اصلی متوجه جنین است، در حالی كه مربیدیتی عفونت و عوارض آن، خطرات اولیه مادری هستند. در تمام برنامه‌های درمانی PPROM دور از ترم، باید خانواده، همچنین تیم پزشكی زنان و نوزادان شركت كنند. این بیماران را باید تنها در مراكزی پذیرش داد كه NICU در دسترس باشد.
این مراكز می‌توانند از نوزاد نارس به دنیا آمده، مراقبت كنند. از آنجایی كه اغلب این موارد در عرض یك هفته پس از پارگی پرده‌ها زایمان می‌كنند، انتقال چنین بیماری به مراكز مربوطه اورژانس است و بلافاصله پس از تشخیص، باید به این منظور اقدام گردد. در مورد بهترین درمان PPROM دور از ترم، نظریات كنتراورسی متعددی وجود دارد. در این بیماران، انتظار در مقابل زایمان فوری، دو انتخاب بالقوه هستند و هر كدام فواید و مضرات مربوط به خود را دارند.
این مطلب مورد قبول عموم است كه با مراقبت مناسب، خطرات مادری درمان انتظاری اندك بوده، با این روش می‌توان با كاهش خطر پره ماچوریتی، فواید نوزادی را افزایش داد. در مورد تداخلاتی مثل تزریق استروئید به منظور تسریع بلوغ ریه جنین، تجویز آنتی‌بیوتیك و توكولیتیك‌ها، كنتراورسی وجود دارد.
Management of PPROM
در این موارد در شرایط خاص، زایمان فوری اندیكاسیون دارد. این شرایط عبارتند از:
كوریوامنیونیت
لیبر در مراحل پیشرفته
دیسترس جنین
دكولمان جفت
مانیتورینگ جنینی غیراطمینان‌بخش
اگر ماچوریتی ریه جنین توسط آمنیوسنتز یا جمع‌آوری مایع واژینال تایید شده باشد، باید زایمان انجام گردد. در جنین غیرسفالیك با دیلاتاسیون پیشرفته دهانه رحم، خطر پرولاپس بند ناف از فواید درمان انتظاری بیشتر است. در این موارد انجام زایمان ضروری است.
اگر در ارزیابی اولیه مادر و جنین، چنین نتیجه‌گیری شده باشد كه هر دو از نظر بالینی پایدار هستند، شاید درمان انتظاری، نتایج جنینی را بهبود بخشد. در مورد خطرات این راهكار و فواید بالقوه آن، باید با بیمار و خانواده وی صحبت شده، رضایت آگاهانه گرفته شود. وضعیت مادر و جنین باید روزانه بررسی شده، ایمنی و فواید احتمالی انتظار، مجددا ارزیابی شود.
اگر شرایط پایدار بماند، انتظار به مدت كوتاه نیز، شاید به نفع جنین نارس باشد. ارزیابی اولیه PPROM باید شامل یك معاینه استریل یا اسپكولوم، به منظور تایید ROM باشد.
كشت سرویكال (كلامیدیا تراكوماتیس – نیسریا گنوره) و انوواژینال (استپرپتوكوك اگالاكتیه) لازم است. علائم حیاتی مادر، همچنین مانیتورینگ مداوم ضربان قلب جنین، به منظور ارزیابی وضعیت جنین باید ثبت گردد. سن حاملگی، وزن و پرزانتاسیون جنین، همچنین اندكس مایع امنیوتیك باید توسط اولتراسونوگرافی تعیین گردد.
از معاینه با انگشت باید اجتناب نمود، اما مشاهده سرویكس با اسپكولوم می‌تواند میزان دیلاتاسیون سرویكس را تخمین بزند.
معاینه سرویكس با انگشت در PPROM، سبب كوتاه شدن فاز latent و افزایش خطر عفونت می‌شود، در حالی كه اطلاعات بالینی اضافی مفیدی به دست نمی‌دهد لذا به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود.
برای خواندن بخش اول- پارگی زودرس مامبران‌های جنینی- اینجا کلیک کنید.
