2. ارث:براساس تحقیقات انجام شده در زمینه تاثیر ژنتیک بر آتروفی بافت همبند و ضعف عضلانی منجر شونده به بی اختیاری استرسی مشاهده شده است سابقه خانوادگی تاثیر بسزایی در بی اختیاری استرسی ادرار دارد.
3. چاقی:مطالعات بسیاری ارتباط میان افزایش شاخص توده بدنی با افزایش احتمال بی اختیاری ادراری در زنان را نشان داده اند و نقش آن در ایجاد و یا تشدید بی اختیاری استرسی ادراری، توجه خاصی را به خود جلب کرده است. تخمین نسبت شانس 1/5 تا3 برای شاخص توده بدنی بالاتر از 26 کیلوگرم بر متر مربع نشان دهنده ارتباط میان چاقی و بی اختیاری ادراری می باشد.
به طوری که نسبت شانس برای زنان با شاخص توده بدنی 29-25 مساوی 2، 34-30 مساوی 1/3، 39-35 مساوی 2/4 و در زنان با شاخص توده بدنی بیش از 40 مساوی 5 بود. یک مطالعه گذشته نگر بر روی زنانی که تحت جراحی لاغری قرار گرفته بودند نشان داد که کاهش وزن این زنان منجر به کاهش بی اختیاری ادراری ایشان می گردد.
4. هیسترکتومی:براساس مطالعات انجام شده شانس ابتلا به بی اختیاری ادراری در زنانی که تحت عمل هیسترکتومی قرار می گیرند، افزایش می یابد. بیشتر بی اختیاری ادراری بدنبال هیسترکتومی یک پروسه زمانبر است که ممکن است سالها بعد از هیسترکتومی رخ دهد.
5. حاملگی و زایمان:حاملگی و زایمان ، زنان را حداقل در سالهای جوانی در معرض خطر بی اختیاری استرسی ادراری قرار می دهند. در گروه زنانی که تا کنون زایمان نداشته اند، افرادی که سابقه حاملگی را ذکر می کنند بیشتر از افرادی که فاقد سابقه حاملگی هستند دچار نشت ادرار می شوند. و محققان شیوع بی اختیاری ادراری را تا 6 ماه بعد از زایمان بیش از 26 درصد بیان نموده اند، ولی بی اختیاری ادراری بیشتر زنان به مرور زمان بهبود می یابد.
علتی که می توان برای این ارتباط بیان نموداین است که بدنبال حاملگی و زایمان واژینال کشش و یا پارگی در بافت همبند حامی کف لگن رخ می دهد و آسیب عروقی بافت های کف لگن و یا آسیب مستقیم به مجاری ادراری بدنبال زایمان و کاهش قدرت عضله لواتورآنی و به دنبال آن نزول گردن مثانه و دنرواسیون نسبی عضلات لگن همراه با نوروپاتی پودندال منجر به بی اختیاری ادراری می گردد.
6. استعمال دخانیات:اطلاعات اندکی در زمینه ارتباط استعمال دخانیات با بی اختیاری ادراری موجود است، بعضی شواهد ارتباطی را بین سیگار کشیدن و بی اختیاری استرسی و فوریتی ادراری نشان می دهند.
7. نژاد:بعضی شواهد بیانگر شیوع کمتر بی اختیاری ادراری در زنان آمریکایی آفریقایی تبار نسبت به زنان قفقازی است.
8. یبوست:یبوست مزمن یکی از ریسک فاکتورهای تشدید بی اختیاری ادراری و پرولاپس در زنان میانسال است.
9. دریافت مایعات:در زنان مبتلا به بی اختیاری ادراری بالای 55 سال ارتباط مثبتی بین دریافت مایعات و شدت بی اختیاری ادراری مشاهده شده است.
10. منوپوز:تغیرات آتروفیک بدن وافت میزان استروژن در دوران منوپوز می تواند منجر به بی اختیاری ادراری در این زنان گردد. تحقیقات نشان داده است استفاده از استروژن منجر به کاهش بی اختیاری ادراری در بعضی افراد می گردد.
شیوع بی اختیاری ادراری
تخمین شیوع بی اختیاری ادراری بسیار متغیر است و مقادیری بین 2 الی 55 درصد گزارش شده است. تفاوت شیوع ذکرشده می تواند به علت تفاوت در برداشت معنی بی اختیاری ادراری و یا عدم مراجعه بیماران مبتلا به بی اختیاری ادراری به پزشک باشد.
برای خواندن بخش اول- عوامل موثر در ایجاد بی‌اختیاری ادراری زنان- اینجا کلیک کنید.
