زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

رسالت اسلام به عنوان يك مكتب كامل الهي، پاسخگويي صحيح به تمام خواستهاي فطري و نيازهاي اصيل انساني است. براين اساس، در مجموعه تعاليم اسلامي ـ ازجمله در آيات قرآني ـ به مسئلة زينت و زيبايي عنايت خاصي مبذول شده است. از تأمل در اين بخش از معارف اسلامي، چند اصل كلي مربوط به موضوع خودآرايي وزينت به دست مي آيد:حس زيبايي يكي از ويژگيهاي مخصوص انسان است كه ريشه در فطرت او دارد و به اقتضاي اين امر، از ديدن هرگونه زيبايي لذت مي برد.
 بي ترديد منشأ تمام هنرهاي انساني همين حسّ است كه درهردوره، موجب به وجود آمدن دستاوردهاي ارزشمند هنري مي شود. بنابراين استعداد و درك زيبايي، ازجمله مواهب به وديعه نهاده شده در وجود انسان است كه به بركت آن، وي قادر است از طريق مطالعه و تأمّل درظرافت هاي زيباي نظام آفرينش، زمينة كمال روحي و معنوي خود را فراهم سازد.خودآرايي و زينت نيزبه عنوان بخشي ازحس زيبايي، نه تنها آثار بسياري در روح و روان فرد دارد؛ بلكه موجب تعالي و رشد افراد جامعه نيز مي شود.
در مقابل پرهيز از خودآرايي، پريشاني و ژوليدگي چون با خواست فطري انسان در تعارض است، به تدريج اثرات منفي در روان او به جاي مي گذارد كه افسردگي روحي، عدم تعادل رواني، بي توجهي به نعمت ها، سركوبي علائق طبيعي و.. . از جمله آنها است. از آنجا كه اين امور، در نهايت به سلامت زندگي فرد و نظام اجتماعي، زيانهاي جبران ناپذيري متوجه مي سازد؛ لذا در احكام اسلامي به شيوه هاي مختلفي با اينگونه رفتارها مقابله شده است.
براي مثال در سيره اولياي الهي، همواره با اين منطق غلط ناآگاهان ـ كه پرهيز از خودآرايي را دليل وارستگي از قيد نفس و بي اعتنايي به زخارف دنيوي به حساب مي آورند ـ به طور جدي برخورد شده است؛ زيرا اين كار علاوه بر اينکه موجبات نفرت ديگران را فراهم مي آورد، با اصل عزّت نفس و كرامت و منزلت انساني همخواني ندارد. امام علي(ع) مي فرمايد: ( التجمل من اخلاق المؤمنين) «خودآرايي از ويژگيهاي خاص انسانهاي مؤمن است».
در رهنمودهاي پيشوايان اسلام  هم در مورد خودآرايي، به موارد زيادي تصريح و تأكيد شده است از جمله لباس تميز و آراسته، شانه كردن موي سر و صورت، نظافت بدن، خوش بو كردن بدن و لباس ها، پرهيز از كارهايي كه دون شأن انسان مؤمن است و...هرچند اسلام توصيه به خودآرايي دارد؛ اما هرگز اين امر را منحصر به زينت ظاهر نمي كند؛ بلكه آراستگي به فضايل معنوي و اخلاقي را ـ كه زمينه ساز سعادت و كمال روحي او هستند ـ مهم تر از آراستگي ظاهر مي شمارد. به عبارت ديگر، اسلام با تعاليم حيات بخش خود، نخست به ايجاد اعتدال در اخلاق و فضيلت هاي روحي مي پردازد و پيروان خود را به درك زيبايي هاي ما وراي عالم ماده رهنمون مي كند و آنان را از گرفتارشدن به هرگونه سطحي نگري، در اين مسئله نجات مي بخشد. در عين حال تلاش مي كند كه افراد، فقط به زينت ابعاد ظاهري جسم و محيط زندگي خود نپردازند. در اشاره به چنين واقعيتي امام علي(ع) مي فرمايد: «زينه البواطن اجمل من زينه الظواهر»؛ «زينت دروني از زينت ظاهر بسيار زيباتر است». چه اينکه هم از نظر تأثير و هم از نظر ماندگاري، زينت دروني در كمال حقيقي انسان مؤثرتر است.
اگر چه امروز بعضي مدها وارداتي و غيربومي مي باشند اما نمي توان مد را فقط به معناي قرضي و وارداتي نامید. اگر مد را در زمينه هاي مختلف حاصل خلاقيت و نو آوري خود بدانيم، درک درست، حقيقي و شيريني از مد خواهيم داشت.وقتي لايه هاي زيرين جامعه متحول مي شود، اين تحول لايه هاي زيرين خودشان را در چيزي بنام مد ظاهر مي سازند.
يعني مد در حقيقت بازتاب و انعکاس تحول فرهنگي در سطح جامعه است و به همين دليل است که اگر بخواهيم بگوييم عمر يک مد تا چه اندازه اي است و يا به عبارت ديگر يک مد تا چه اندازه ماندگاري دارد، بايد به تحول و ماندگاري و تغيير لايه هاي زيرين فرهنگي جامعه برگرديم.هر زمان که لايه هاي زيرين متحول شد، در مد هم تغيير و تحول ايجاد خواهد شد. اگر باور داشته باشيم که انسان تحول و تنوع خواه است و دائماً در پي خلاقيت و نوآوري است، مد هم به تبع آن تحول خواه و دائماً طبق زمان تغيير خواهد کرد.
روزي در جامعه تلویزيوني وجود نداشت و مردم از اين گزاره فرهنگي محروم بودند و مد هم طبق مقتضيات آن زمان شکل مي گرفت.وقتي تلویزيون به عنوان يک گزاره فرهنگي مهم و تأثيرگذار وارد ميدان شد، به تبع مد هم طبق اين گزاره (که لايه هاي زيرين جامعه را متحول کرد) تغيير کرد و مدهاي جديدي بوجود آمد.