زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

سپس در سال ۱۸۵۳، از کلروفرم برای بی درد کردن زایمان هشتم ملکه ویکتوریا استفاده کرد. در زایمان بی درد از روش های متنوعی استفاده می شود، مثل بی حسی از ناحیه کمری یا نخاعی، بی هوشی با گازهای استنشاقی، استفاده از مخدرها، تکنیک های تنفسی، ریلکس کردن (relaxtion) به روش ”لاماز“ (Loamaze)...

در نیمه قرن هجدهم آنتوان مسمر در پاریس هیپنوتیزم (مسمریسم) را پایه ریزی كرد. سال ها بعد دكتر ژوزف ب دولی استاد مامایی دانشگاه شیكاگو، هیپنوتیزم را تنها بی حس كننده بی خطر در مامایی معرفی كرد. در سال ۱۸۴۶ هم برای اولین بار از اتردر زایمان استفاده شد. سپس در سال ۱۸۵۳ دكتر جان اسنو برای زایمان فرزندان ملكه ویكتوریا از كلروفرم استفاده كرد.

در سال ۱۹۲۰ نیكولایف و ۱۰ سال بعد ولفسكی آرام آرام روش های زایمان بی درد سایكوپروفیلاكسی را تكمیل كردند تا بالاخره در سال ۱۹۵۲ دكتر فرناندو لامازه متخصص زنان و مامایی فرانسوی تحت نام روش لاماز آن را رسما معرفی كرد. لامازا روش تنفس پی در پی را به روش سایكوپروفیلاكسی كه در آن به آماده سازی ذهن انسان برای مقابله با درد به صورت شل كردن عضلات می پردازند، اضافه كرد. شیوه بی حسی موضعی نخاعی را در سال ۱۸۹۹ دكتر بیر معرفی كرد و در سال ۱۹۰۷ استفاده از آن در شاخه های مختلف جراحی متعادل شد.

اما روش بی حسی موضعی دور نخاعی در سال ۱۹۶۰ برای ایجاد بی دردی در زایمان طبیعی بكار گرفته شد. استفاده از گاز نیتروس اكساید در زایمان، مدیون زحمات می نیت است كه ماشین گاز و هوا را در سال ۱۹۳۳ اختراع كرد و در سال ۱۹۶۵ مخلوط نیتروس اكساید و اكسیژن تولید شد كه انتونكس نام گرفت.

شيوه بي‌حسي موضعي نخاعي (اسپاينال/ spinal) را در سال 1899 دكتر بير (Bier) معرفي كرد و در سال 1907 استفاده از آن در شاخه‌هاي مختلف جراحي متداول گرديد. اما روش بي‌حسی موضعی دور نخاعی (اپيدورال/ epidural) در سال 1960 برای ايجاد بی دردی در زايمان طبيعی به كار گرفته شد.

چند سال بعد، پزشكان دريافتند كه اين شيوه به سلامت مادر و جنين لطمه‌ای وارد نمي‌كند. بدين ترتيب استفاده از روش‌های القای بی دردی به هنگام زايمان مرسوم شد. زایمان را به سه مرحله اساسی تقسیم می کنند. مرحله اول با شروع انقباضات رحمی شروع می شود که با درد همراه است. در این مرحله انقباضات رحمی سبب چرخش جنین و حرکت آن به سمت پائین یعنی کانال زایمان می شود. همچنین با انقباضات رحمی، و نزول جنین گردن رحم باز شده و نهایتاً به قطر حدود ۱۰cm می رسد.

در اینجا مرحله اول پایان می پذیرد. البته خود این مرحله از نظر کلاسیک شامل دو بخش به اسامی فاز تأخیری و فاز فعال است . پس از باز شدن کامل گردن رحم، مرحله دوم آغاز می شود که جنین در کانال زایمانی به سمت پائین آمده و با ادامه انقباضات رحمی نهایتاً خارج می شود، خروج جنین پایان مرحله دوم زایمانی است.

مرحله سوم نیز که مرحله پایانی است از خروج جنین تا خروج جفت را شامل می شود.  بیش از 150 سال است که زایمان بدون درد یا کم درد در دنیا شروع شده است و بیش از 150 روش در این زمینه شناخته شده است.که آنها را به دو دسته کلی دارویی و غیردارویی تقسیم می‌کنیم.

 روشهای غیردارویی عبارتند از

 سایکوپروفیلاکسی (لامازرفیکسولوژی، تمرکز شیاتسو، موزیک آروماتراپی،هومئوپاتی،گیاه‌درمانی، طب‌فشاری،طب سوزنی،  لیزر آکوپانکچر، لمس درمانی، تحریک الکتریکی پوست، استئوپاتی  هیپنوز، ورزش گرما، سرما  آب درمانی زایمان در آب، تغییر مکرر، پوزشین زائو، یوفیدبک،  دعا، انرژی درمانی، آموزشی حمایت روحی، حمایت اجتماعی  حضور شوهر  ....

روشهای دارویی عبارتند از 

 استنشاق هوشبرها، استنشاق انتونکس، داروهای عضلانی،  داروهای وریدی، تزریق پوستی آب مقطر، اپیدورال آنالژزی، ساب آراکنوئید آنالژزی، تزریق داخل کانال زایمان (پاراسرویکال و پودندال).

از جمله روش های بی دردسازی غیردارویی، آماده کردن روحی و روانی زن باردار برای قبول و گذراندن یک زایمان طبیعی است. اگر زنی در هنگام تولد فرزند اول خود با مراحل مختلف زایمانی آشنا باشد و با انگیزه‌ای قوی زایمان را شروع کند، دردی معادل درد یک زنِ چندزا را تجربه خواهد کرد؛ در صورتی که زنانِ آموزش ندیده دردهای شدیدتری را تجربه خواهند کرد.

روش غیردارویی نیاز به زمان دارند و آموزش مادر از چندین ماه قبل از زمان زایمان آغاز می شود. القای خواب یا هیپنوتیزم، مراقبت های روحی و روانی، طب سوزنی، تحریک الکتریکی پوست (TENS)، زایمان در آب، ماساژ و آرمش‌سازي (Relaxation) از دیگر روش های پیشنهادی هستند.

به طور کلی، روش های غیردارویی بی دردسازی زایمان درد را به تمامی از بین نمی برند و ما مجبوریم که از روش های دیگری نیز در کنار آنها استفاده کنیم. در این موارد باید به مادر تذکر داده شود که بی دردی کامل نیست. روش های بی دردی دارویی به سه دسته تقسیم بندی می شوند. یکی از آنها استفاده از گازهای استنشاقی است. گاز O۲N شایع ترین و قدیمی ترین داروی استنشاقی مصرفی در این مورد است.

در روش تزریق دارو، از انواع مخدرها و آرام بخش ها برای کاستن از اضطراب حین زایمان و، به درجاتی، تخفیف درد استفاده می شود. از روشهای دیگر، بهره گیری از بی حسی موضعی است. داروی بی حسی در مرحلهٔ مشخصی از زایمان، از طریق سوزنی که در ناحیهٔ کمر فرو می رود، به فضای دور نخاعی، نخاعی و گاه هر دو تزریق می شود.

برای خواندن بخش اول- زایمان بدون درد- اینجا کلیک کنید.

برای خواندن بخش سوم- زایمان بدون درد- اینجا کلیک کنید.

برای خواندن بخش چهارم- زایمان بدون درد- اینجا کلیک کنید.