زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

دكتر آفت دنیوی

آنفلوانزا یك بیماری عفونی مجاری تنفسی است كه در اثر گروهی از ویروس‌ها ایجاد می‌شود. این ویروس به سه نوع A و B و C تقسیم شده است كه نوع A و B عامل عفونت‌های بیمه‌گر (اپیدمیك) هستند و معمولاً در اواخر پاییز و در فصل زمستان اتفاق می‌افتند.

در آمریكا سالانه 20-50 درصد مردم به آنفلوانزا مبتلا و  بیش از 200/000 نفر بستری می‌شوند و حدود 36000 نفر در اثر این بیماری می‌میرند. در سال 2009، همه‌گیری آنفلوانزای خوكی با یك آنفلوانزای نوع  A،  ایجاد شد چون این ویروس در خوك‌های آمریكای شمالی بیماری ایجاد كرده بود به این نام خوانده شد؛ اما نحوه انتقال كاملاً از انسان به انسان بود.

آنفلوانزای A معمولاً در زمستان ظاهر می‌شود و تهدید‌كننده زندگی نیست؛ مگر اینكه خود ریه را درگیر كند. علائم شایع عبارتند از: تب، بدن درد، سرفه خشك، گلو درد و آبریزش. راه‌های انتقال از طریق ترشحات عطسه، سرفه  و بزاق می‌باشد.

جلوگیری از انتقال بیماری

1- رعایت اصول بهداشتی، از جمله شستن مرتب دست‌ها با آب و صابون، پاك كردن گوشی تلفن، سطوح و دستگیره‌ درها، استفاده از ماسك در افراد مبتلا و كم كردن تماس با دیگران. 2- واكسیناسیون 3-استفاده از داروهای ضدویروس. با توجه به اینكه بزاق و ترشحات مخاطی فرد مبتلا می‌تواند بیماری را منتقل كند، پاك كردن سطوح و طریقه صحیح جمع‌آوری زباله و دستمال كاغذی‌های آغشته به ترشحات این افراد مهم است و فرد مبتلا باید ظرف غذا، لیوان و حوله خود را كاملاً جدا نموده و از تماس نزدیك با سایر افراد خودداری كند.

واكسیناسیون به خصوص در فصولی كه بیماری امكان همه‌گیری پیدا می‌كند، روش خوبی برای جلوگیری از ابتلاست و در افراد زیر بایستی حتماً انجام گردد: 1- زنان باردار (در هر هفته بارداری كه باشند) 2- افراد بالای 65 سال  3-‌افرادی كه بیماری زمینه‌ای مثل دیابت و بیماری‌های قلبی یا ریوی دارند.  4- افرادی كه در مراكزی مثل مهدكودك یا خانه سالمندان كار می‌كنند. 5- كاركنان مراكز بهداشتی.

تا به حال هیچ عارضه‌ای از واكسیناسیون آنفلوانزا، به خصوص در خانم‌های باردار گزارش نشده است. واكسن تزریقی حاوی ویروس مرده است و به ندرت ممكن است تب، واكنش‌های حساسیتی ایجاد كند و اثر ناهنجاری‌‌زایی روی جنین ندارد. (البته داروی استنشاقی به صورت اسپری داخل بینی كه از ویروس ضعیف‌شده بیماری تهیه شده است نیز وجود دارد كه به اندازه داروی تزریقی پذیرفته شده نیست).

واكسن، دو هفته پس از تزریق در مورد آن دسته از ویروس‌ها كه علیه آنها ساخته شده است (نه برای كلیه ویروس‌ها) مؤثر واقع می‌شود و طبعاً نمی‌تواند از انواع آنفلوانزا جلوگیری كند و واكسیناسیون هر سال باید تكرار شود.

 درمان دارویی در بارداری

در مورد اثر آنفلوانزا روی جنین، اگر تب مادر بالا باشد، خطرناك است و چند مورد از افرادی كه مادرانشان در زمان بارداری دچار آنفلوانزا شده‌اند، بعدها دچار شیزوفرنی كه یك بیماری روانی با طیف گسترده است، گردیده‌اند. بهترین زمان تزریق واكسن، دو ماه قبل از فصل شیوع آنفلوانزاست.

در مورد درمان دارویی ضدویروسی برای معالجه آنفلوآنزا، تقریباً تمام انواع داروها، در حاملگی جزء رده C داروئی بوده و زمانی كه واقعاً احساس شود یك خطر جدی مادر را تهدید می‌كند، و ممكن است تب بالا و عفونت ریوی او را درگیر كند یا مادر دچار بیماری زمینه‌ای مثل ایدز باشد، بایستی مورد مصرف قرار گیرند. در 48 ساعت اول شروع علائم بیماری، بایستی داروها را شروع كرد و دست‌كم تا 10 روز ادامه داد. در صورت تب بالا یا ذات‌الریه ناشی از ویروس فرد باید در بیمارستان بستری گردد.

نتیجه

واكسیناسیون، رعایت نكات بهداشتی، استراحت و مصرف مایعات فراوان می‌تواند عوارض ناشی از آنفلوانزا را كاهش دهد. تزریق واكسن در حاملگی بلامانع و حتی الزامی است.