این بیماری در پی تجمع مایع لنفی زیر ناخن که باعث می‌شود به رنگ زرد به نظر برسند، ایجاد می‌شود و می‌تواند نشانه اختلال در سیستم لنفاوی باشد. مبتلایان به این عارضه ممکن است به مرور زمان به بیماری‌های ریوی یا سیستم لنفاوی (مبارزه با عفونت) دچار شوند.
متاسفانه علت این عارضه معمولا ناشناخته است با این حال برخی از دلایل هم مطرح شده‌اند که در ادامه به آنها اشاره می‌کنیم:
ژنتیک - اگر در خانواده شما کسی ناخن زرد دارد، احتمال ابتلا به آن در شما هم بیشتر است.
بیماری‌های غده تروئید - سندرم ناخن زرد گاهی با بیماری هاشیموتو (تیروئید بزرگ‌شده و آسیب‌دیده)، کم‌کاری شدید تیروئید و تیروئید پرکار همراه است.
سندرم نفروتیک - سندرم ناخن زرد خیلی به‌ندرت ممکن است همراه با سندرم نفروتیک (زمانی که کلیه‌ها به‌درستی کار نمی‌کنند) نیز ظاهر شود.
به نوشته ایندیپندنت، اختلالات لنفاوی، آرتریت روماتوئید و کمبود ویتامین E هم می‌تواند زرد شدن ناخن‌ها را به دنبال داشته باشند.
نشانه‌های سندرم ناخن زرد
اگرچه زرد شدن ناخن‌ها از نشانه‌های اولیه این سندرم است، علائم دیگری هم هستند که باید مراقب آنها باشیم.
برخی از این علائم عبارتند از ناخن‌های زرد، ضخیم و منحنی، ناخن‌هایی که رشدشان متوقف شده است، ناخن‌هایی که از بستر زیرینشان جدا شده‌اند، عفونت در بافت نرم اطراف ناخن و از دست دادن کوتیکول (پوسته ناخن).
درمان سندرم ناخن زرد
سندرم ناخن زرد معمولا به عوارض ناشی از این بیماری بستگی دارد و متخصصان درمان‌ها را بر اساس آنچه برای بیمار مشکل ایجاد کرده است، ارایه می‌کند.
برخی از این روش‌های درمانی شامل مصرف آنتی‌بیوتیک برای عفونت‌های تنفسی، ویتامین E برای ناخن، کورتون (کورتیکواستروئید) برای التهاب و جراحی، زمانی که پوشش ریه‌ها و حفره قفسه سینه پر از مایع می‌شود، هستند.
در مجموع می‌توان گفت که سندرم ناخن زرد چیزی فراتر از زرد شدن ناخن‌ها است و می‌تواند سیستم تنفسی و غدد لنفاوی را درگیر کند و در مواردی عامل آن ژنتیک یا بیماری‌های مزمن است و در صورت ابتلا به سندرم ناخن زرد، می‌توان از طریق روش‌های درمانی متمرکز بر رفع نشانه‌های این عارضه، آن را کنترل کرد.
