کفش‌ها می‌توانند انواع پاتوژن‌ها از جمله «ایی. کولی» (E. coli) را که روی ذرات پنهان مدفوع منتقل می‌شود، حمل کنند. کفش‌ها همچنین موجب انتشار مواد شیمیایی می‌شوند که برخی از آن‌ها در بدن و خانه شما باقی می‌مانند و می‌توانند باعث ابتلا به سرطان شوند. به گفته محققان محیط زیستی که برای نشریه The Conversation می‌نویسند، پوشیدن کفش‌های بیرون در داخل خانه می‌تواند به طور تصادفی برخی خطرات سلامتی را وارد خانه کند.
آن‌ها نوشتند، میکروب‌ها و همچنین مواد شیمیایی که می‌توانند سال‌ها در بدن یا خانه باقی بمانند، می‌توانند از طریق زیره‌ی کفش به داخل خانه نفوذ کنند، بنابراین گذاشتن کفش در درب منزل از سلامت شما محافظت می‌کند. کارشناسان می‌گویند برای کمک به حداقل رساندن قرار گرفتن در معرض آفت کش ها، خاک‌های آلوده به سرب و باکتری‌های بیماری زا مانند «ایی. کولی» E. coli، هنگامی که به خانه می‌رسید کفش‌های خود را در بیاورید.
بیشتر بخوانید:
مراحل تمیز کردن کفش چرم، ورنی و جیر
عوامل بیماری‌زای مدفوع در کفش‌های کتانی پنهان می‌شوند
بر اساس داده ها، کف کفش می‌تواند وسیله‌ای برای انتقال انواع بیماری‌های عفونی باشد. براساس مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۶، پاتوژن‌های روی کفش از سالمونلا و لیستریا که هر دو با مسمومیت غذایی مرتبط هستند، تا استافیلوکوک، باکتری‌های پشت عفونت استاف و بسیاری موارد دیگر متفاوت است.
این مطالعه نشان داد که بسته به نوع باکتری و حرفه استفاده کننده از کفش (با توجه به اینکه پزشکان و کارکنان مراقبت از حیوانات به ویژه در معرض آلودگی‌های مختلف هستند)، تا ۸۰ درصد کفش‌ها می‌توانند حامل عوامل بیماری زا باشند. مطالعه دیگری نشان می‌دهد که تا ۹۶ درصد از زیره کفش‌ها حامل «ایی. کولی» (E. coli) هستند، به این معنی که کفش‌های شما به نحوی با مدفوع تماس پیدا کرده است، بطوریکه حتی ممکن است قادر به مشاهده آن نباشید، زیرا ایی. کولی به این ترتیب پخش می‌شود.
به گزارش نیوساینتیست، شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه گرد و غبار و سایر کثیفی‌ها می‌توانند به باکتری‌ها اجازه دهند ژن‌هایی را که به آن‌ها در ایجاد مقاومت در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها کمک می‌کند، مبادله کنند و در ایجاد به اصطلاح «ابر میکروب‌ها» که درمان آن‌ها دشوار است، کمک کنند.
بیشتر بخوانید:
قانونی که حتما باید هنگام خرید کفش رعایت کنید
نکته های کلیدی برای خرید بوت و نیم بوت مردانه
کفش‌ها، آفت کش‌ها یا سرب را از چمن، زمین بازی یا باغ به داخل خانه می‌آورند
تحقیقات نشان می‌دهد که حتی یک چمن زیبا یا زمین بازی شیک ممکن است کفش‌های شما را در برابر کثیفی محافظت نکند، زیرا محیط‌های بیرونی می‌توانند کفش‌های شما را در معرض مواد مختلف سمی- شیمیایی قرار دهند. یک مطالعه در سال ۱۹۹۹ نشان داد که علف کش‌ها و آفت‌کش‌ها را می‌توان حتی یک هفته پس از استفاده از مواد شیمیایی در خانه ردیابی کرد؛ این موضوع خطراتی را برای سلامتی مانند ایجاد بثورات پوستی و درماتیت (التهاب پوست) ایجاد کند.
خاک همچنین می‌تواند ذرات سرب را در خود جای دهد که یکی از شناخته شده‌ترین خطرات بهداشت محیطی است که با اختلالات شناختی و آسیب‌های عصبی مرتبط است. سازمان حفاظت از محیط زیست آمریکا توصیه می‌کند که کفش‌های خود را در درب منزل دربیاورید تا از ورود کثیفی سرب به داخل خانه جلوگیری شود. از طرف دیگر تحقیقات نشان می‌دهد قرار گرفتن در معرض بقایای آسفالت چه از طریق پوست یا از طریق استنشاق می‌تواند سرطان‌زا باشد.
کفش‌ها منبع میکروپلاستیک‌ها هستند
میکروپلاستیک‌ها تکه‌های پلاستیکی فوق العاده کوچکی هستند که در محیط اطراف شناور هستند. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که میکروپلاستیک‌ها می‌توانند وارد ریه‌های انسان شوند با این حال به طور کامل مشخص نیست که میکروپلاستیک‌ها چه خطراتی می‌توانند برای سلامتی داشته باشد؛ و بالاخره اینکه کفش‌ها منبع کاملاً ثابتی از میکروپلاستیک‌ها هستند که می‌توانند ذرات را نه تنها در خانه شما بلکه در محیط طبیعی نیز برجای گذارند.
بیشتر بخوانید:
مراحل تمیز کردن کفش چرم، ورنی و جیر
11 روش نگهداری و تمیز کردن محصولات چرمی
مواد شیمیایی ابدی به کفش‌های بیرون می‌چسبند
یکی دیگر از آلاینده‌های زیست محیطی که کفش‌های شما می‌توانند حامل آن‌ها باشند مواد PFA است که مخفف مواد «پر- و پلی فلوئوروآلکیل» است. PFA به عنوان «مواد شیمیایی ابدی» نیز شناخته می‌شود، زیرا می‌توانند در محیط و بدن شما باقی بمانند؛ قرار گرفتن در معرض این مواد با افزایش خطر ابتلا به برخی از سرطان‌ها مرتبط است.
PFA در برخی از محصولات مصرفی و همچنین در هوا، آب و خاک یافت می‌شوند.PFAها حتی ممکن است در خود کفش یا چکمه‌های شما وجود داشته باشند، زیرا دنده‌های ضد لک یا ضد آب یکی از منابع رایج PFAها هستند. با این حال مشخص نیست قرار گرفتن در معرض PFA از طریق لباس تا چه حد می‌تواند خطرناک باشد، اما کارشناسان می‌گویند که تا حد امکان باید از قرار گرفتن در معرض آن اجتناب کرد.
