دنیای مد دنیای قوانین بسیار است. اکثر این قانون‌ها اگرچه قدیمی، قراردادی یا کلا اشتباه هستند، یک قانون همیشه و همیشه ماورای سنت‌ها و تحت قلمرو علم‌عصب‌شناسی برقرار است؛ لباس‌های مشکی شما را کم وزن‌تر مینمایند. علت آن لاغر شدن ما توسط لباس مشکی نیست بلکه به نظام پردازش نور توسط چشم برمیگردد.
مطمئنا هیچکس انتظار ندارد که یک مقاله در باره‌ی مد با صحبت از یک فیزیکدان آغاز شود. این مقاله، اما یک نوشته‌ی ساده نیست. هرمن ون‌هلمهولتز کتابی نوشته است با نام " اساس کار درک دیداری ". در این کتاب تاثیر فیزیک، فیزیولوژی و روانشناسی در چیزی که میبینیم به طور مفصل بیان شده است و به چند مورد از توهمات دیداری اشاره میکند که توضیح میدهند چرا آن چیزی را که میبینیم، میبینیم.
به عکس زیر دقت کنید. هلمهولتز این اثر را توهم پرتوزا مینامد. حفره‌های هر دو شکل هم اندازه اند، اما حفره‌ی سفید از همتای مشکی رنگش بزرگتر به نظر میرسد.
این پدیده دقیقا همان چیزیست که باعث میشود در لباس‌های مشکی باریک‌تر به نظر برسید. اما به راستی چرا این اتفاق می‌افتد؟
در سال ۲۰۱۴ محققان الکترود‌هایی روی نواحی دیداری گربه، میمون و انسان نصب کرده تا سیگنال‌های الکتریکی نورون‌های آن‌ها را ثبت کنند. شرکت کنندگان) حیوان و انسان همگی طبق این مطالعه به اشکال سفید در زمینه‌ی مشکی و بالعکس خیره میشدند.
پیام‌های دریافتی از نورون‌ها مشخص کردند که نورون‌های سیستم بینش شما به دو طریق عمل میکند، نورون‌های "آن" که نسبت به نور حساسند و نورون‌های "آف" که تیرگی را پردازش میکنند. نورون‌های آف به اشکال تیره در زمینه‌ی روشن واکنش نشان میدادند و هرچه تضاد میان این دو رنگ بیشتر باشد این نورون‌ها فعالترند. اگر همین تضاد را بالعکس کنیم میبینیم که نورون‌های "آن" عکس العملی خیلی بیشتر نسبت به رنگ روشن در زمینه‌ی تیره نشان میدهند.
قابل درک نیز هست چرا که در تاریکی شب انسان باید بتواند از تمامی کورسو‌های موجود بهره ببرد و همیشه هم الکتریسیته و لامپ روشنایی در اختیار انسان نبوده است. در نتیجه مغز به گونه‌ای تکامل یافته که جسم روشن در زمینه‌ی تیره را بزرگتر از آن چیزی که هست پردازش کرده و به دید برساند. اما دیدن اجسام تاریک در روشنایی روز کار سختی نیست و به همین دلیل تکاملی برای دیدن بهتر آن در مغز انسان تعبیه نشده است.
منبع: تابناک
