پیرسینگ چیست؟
به سوراخ کردن قسمتی از بدن و آویزان کردن اشیای تزئینی روی آن پیرسینگ (Piercing) گفته می‌شود. رایج‌ترین نوع پیرسینگ در دنیا که از گذشته‌های دور انجام می‌شده، پیرسینگ گوش جهت استفاده از گوشواره است. امروزه پیرسینگ را روی قسمت‌های مختلف بدن از جمله لب، دندان، بینی، ناف، ناحیه تناسلی، زبان، نوک پستان‌ها، کنار ابرو و حتی چشم انجام می‌دهند.
عوارض پیرسینگ
پیرسینگ در صورت عدم رعایت بهداشت و انجام توسط افراد غیر متخصص، می‌تواند عوارض خطرناک و جبران ناپذیری را به دنبال داشته باشد. از مهم‌ترین این عوارض می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
عفونت
از شایع‌ترین عوارض پیرسینگ می‌توان به عفونت‌های باکتریایی و ویروسی اشاره کرد. عفونت پریسینگبیشتر در مناطقی مانند لب و زبان رخ می‌دهد؛ زیرا این مناطق با باکتری‌های بیشتری در تماس هستند. عفونت ممکن است در هر نقطه از بدن ایجاد شود و در صورت عدم رعایت اصول بهداشتی ممکن است پیامدهای جبران ناپذیری را برای فرد به دنبال داشته باشد.
- عفونت‌های ویروسی
از شایع‌ترین عفونت‌های ویروسی بعد از انجام پیرسینگ می‌توان به هپاتیت B، هپاتیت C و HIV اشاره کرد.
- عفونت باکتریایی
از شایع‌ترین عفونت‌های باکتریایی بعد از انجام پیرسینگ می‌توان به استرپتوکوک، استافیلوکوک، پسودوموناس آئروژینوس و به‌ندرت میکوباکتری‌ها و کلستریدیوم عامل کزاز اشاره کرد.
حساسیت
ابزارهای فلزی که در پیرسینگ مورد استفاده قرار می‌گیرند، باعث واکنش‌های آلرژیک به فلز استفاده شده می‌شوند. بعد از انجام پیرسینگ، بدن ممکن است به فلزاتی مانند نیکل، تیتانیوم، نیوبیوم و غیره حساسیت نشان دهد. در صورتی که فلز نیکل با پوست برخورد کند، اگزما و رینیت رخ می‌دهد. اگر سوراخ کردن بدن با استفاده از فلزات دیگر انجام شود، حساسیت شدید به پارا فنیلین دی آمین (PPD) ایجاد می‌شود. از شایع‌ترین حساسیت‌های بعد از پیرسینگ می‌توان به لنفوسیت پوست اشاره کرد.
ایجاد گوشت اضافه یا کلوئید
یکی دیگر از عوارض پیرسینگ، ایجاد گوشت اضافه یا کلوئید است. ممکن است بعد از انجام پیرسینگ، در ناحیه مورد نظر بافت اسکار رشد کند و تبدیل به گوشت اضافه شود. در مناطق بالاتنه احتمال ایجاد کلوئید بیشتر است. اگر فردی طی جلسات درمانی زیاد، توانست گوشت اضافه را درمان کند، در صورت پیرسینگ بعدی دوباره دچار گوشت اضافه خواهد شد.
خونریزی
هنگام سوراخ کردن نواحی بدن، خونریزی کمی در قسمت سوراخ شده ایجاد می‌شود. این خونریزی هنگام پیرسینگ زبان بیشتر است، زیرا تعداد زیادی از مویرگ‌های خونی پاره می‌شوند. پیرسینگ بدن روی توانایی فرد برای اهدای خون نیز تأثیر می‌گذارد. پس از انجام پیرسینگ، فرد دیگر صلاحیت لازم برای اهدای خون را نخواهد داشت.
عفونت غضروف
عفونت غضروف در مورد بینی و گوش صادق است. انجام پیرسینگ روی غضروف گوش (کمی بالاتر از نرمه گوش) می‌تواند باعث عفونت‌های جدی و درد گوش شود.
اختلال در بارداری
هنگام بارداری، باید از انجام هر گونه پیرسینگ خودداری کرد، زیرا می‌تواند خطرات زیادی را برای جنین به دنبال داشته باشد. تاول زدن، خراشیدگی بافت و سوراخ کردن بدن هنگام بارداری، بستر مناسبی را برای ایجاد عفونت فراهم خواهد کرد.
۱. پیرسینگ بینی
پیرسینگ بینی انواع مختلفی دارد که بعضی از آن‌ها توسط دکتر انجام می‌شود و دائمی است و برخی دیگر به صورت چسبی و موقتی است. در پیرسینگ دائمی بینی جواهرات مختلفی مانند حلقه، زنجیر و سنگ از داخل سوراخی که توسط پزشک ایجاد شده است، عبور خواهد کرد؛ اما در پیرسینگ موقتی بینی حلقه، زنجیر و سنگ با استفاده از چسب و به صورت موقت روی بینی قرار می‌گیرد.
پیرسینگ بدون سوراخ/ پیرسینگ بینی چسبی
در پیرسینگ‌های بدون سوراخ، از حلقه‌هایی که دارای فضای باز کوچکی هستند استفاده می‌شود. این حلقه‌ها روی پره بینی قرار می‌گیرند و به دلیل فضای بازی که دارند از روی بینی نمی‌افتند. در پیرسینگ بینی بدون سوراخ می‌توانید بدون اینکه مشکلی برایتان ایجاد شود، حلقه را خارج کرده و با حلقه‌های دیگر جایگزین کنید. پیرسینگ بینی چسبی، آسان‌ترین پیرسینگ است. در این نوع پیرسینگ شما می‌توانید سنگ، نگین یا فلز مورد نظر را با چسب روی پره بینی بچسبانید.
پیرسینگ سوراخ‌دار
در پیرسینگ های سوراخ‌دار، قسمت‌های مختلف بینی را سوراخ می‌کنند. محبوب‌ترین انواع پیرسینگ بینی، پیرسینگ پره و قسمت میانی بینی است. با این حال، انواع دیگری از پیرسینگ نیز وجود دارد که در ادامه قصد داریم آن‌ها را معرفی کنیم.
- پیرسینگ پره بینی
پیرسینگ پره بینی را در سمت راست، چپ یا هر دو سمت پره بینی انجام می‌دهند.
- پیرسینگ قسمت میانی بینی
این نوع پیرسینگ در وسط دو سوراخ بینی انجام می‌شود. پیرسینگ قسمت میانی بینی را باید در قسمت نرم دو سوراخ بینی انجام داد نه در غضروف میانی؛ زیرا بیمار درد زیادی را تحمل خواهد کرد و دچار مشکلاتی جدی خواهد شد.
- پیرسینگ پل
این نوع پیرسینگ بین دو چشم و در پل بینی انجام می‌شود. پیرسینگ پل را در قسمت سطحی صورت انجام می‌دهند. از آنجا که بدن اجسام خارجی را که روی آن قرار گرفته‌اند بیرون رانده و پس میزند، احتمال اینکه این پیرسینگ توسط بدن پس زده شود بسیار زیاد است. اگر بدن زیورآلات پیرسینگ پل را پس زد، باید هر چه سریع‌تر نسبت به بیرون آوردن آن اقدام کنید، در غیر این صورت یک زخم درشت بین چشم‌های شما باقی خواهد ماند.
- پیرسینگ ناسالانگ یا پیرسینگ سه در یک
یکی دیگر از انواع پیرسینگ بینی، ناسالانگ است. در این نوع پیرسینگ سوزنی از یک پره بینی وارد می‌شود، از قسمت گوشتی میانی بینی عبور می‌کند و از پره دیگر خارج می‌شود. سپس به دو سر سوزن نگین، سنگ یا فلز آویزان می‌شود.
- پیرسینگ کرگدنی
در پیرسینگ کرگدنی، زیورآلات از بالای نوک بینی داخل شده و از پایین نوک بینی خارج می‌شوند.
عوارض انواع پیرسینگ بینی
از مهم‌ترین عوارض پیرسینگ بینی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- پیرسینگ بینی در مقایسه با پیرسینگ گوش دیرتر خوب می‌شود و درد بیشتری را به دنبال دارد.
- احتمال خونریزی در پیرسینگ بینی بسیار زیاد است و گاهی اوقات محل انجام پیرسینگ ورم کرده و با خروج چرک همراه است.
- در صورت عفونت بینی، مشکلاتی در تنفس ایجاد خواهد شد و عواقب جبران ناپذیری را به دنبال خواهد داشت.
- خوب شدن پیرسینگ بینی بین ۳ تا ۶ ماه زمان خواهد برد.
۲. پیرسینگ دندان
با استفاده از دو روش می‌توان پیرسینگ دندان انجام داد:
روش اول
در روش اول، سطح دندان را می‌تراشند و با استفاده از چسب دندان پزشکی، زیورآلات را روی آن می‌چسبانند. استفاده از چسب دندان پزشکی باعث می‌شود آسیبی به مینای دندان وارد نشود و آن را خراب و پوسیده نکند.
روش دوم
در روش دوم، قسمتی از دندان را سوراخ کرده و حلقه را به آن آویزان می‌کنند. این روش بسیار پرخطر است؛ زیرا ممکن است حین انجام کار، دندان بشکند یا آسیب ببیند. همچنین سوراخ ایجاد شده باعث بوی بد دهان شده و پس از مدتی دندان زرد و پوسیده می‌شود.
۳. پیرسینگ زبان
- از خطرناک‌ترین و پر عارضه‌ترین انواع پیرسینگ می‌توان به پیرسینگ زبان اشاره کرد.
- انجام این نوع پیرسینگ نه تنها موجب عفونت‌های حاد زبان، دندان و لثه شده، بلکه موجب اشکال در بلع و گوارش می‌شود.
- در برخی از افرادی که بیماری‌های قلبی دارند، ممکن است عفونت‌های باکتریایی به عروق قلب آسیب برسانند.
- در پیرسینگ زبان، احتمال خطر خفگی به دلیل باز شدن و بلعیدن اتفاقی شیء تزئینی وجود دارد.
- پیرسینگ زبان حس چشایی فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
- در پیرسینگ زبان خطر ابتلا به عفونت آنژین لودوبک زیاد است.
- در افرادی که پیرسینگ زبان انجام داده‌اند، نگه داشتن آب دهان سخت است و دچار آبریزش بینی می‌شوند.
- خطر ابتلا به عفونت‌های طولانی مدت مانند هپاتیت B و هپاتیت C در این افراد زیاد است.
۴. پیرسینگ چشم
در این نوع پیرسینگ که بسیار پرخطر است، طی یک عمل جراحی، در خارجی‌ترین لایه چشم، نگین بسیار نازکی نصب می‌شود که برای خارج کردن نگین، نیاز به عمل جراحی مجدد خواهد بود. فردی که نگین داخل چشم‌هایش نصب شده است، ممکن است دچار عارضه دارویی شود، چشم‌هایش عفونت کند یا بینایی‌اش کم شود. فرد ممکن است دچار حساسیت چشمی شده و مدام چشم‌هایش قرمز شود. خشکی چشم، یکی از مهم‌ترین عارضه‌های پیرسینگ چشم است که به تدریج اختلالات قابل توجهی در عملکرد طبیعی سایر قسمت‌های چشم ایجاد می‌کند.
۵. پیرسینگ گوش
پیرسینگ گوش را می‌توان روی لاله یا غضروف گوش انجام داد. پیرسینگ غضروف گوش سخت‌تر است و درد بیشتری به همراه دارد. خوب شدن پیرسینگ غضروف گوش زمان بیشتری طول می‌کشد و بیشتر مستعد عفونت است. از مهم‌ترین علائم عفونت پیرسینگ گوش می‌توان به تورم، قرمزی، درد، حساسیت، سوزش و ترشح زرد رنگ اشاره کرد.
۶. پیرسینگ لب
پیرسینگ لب دقیقا مشابه پیرسینگ بینی است و شامل پیرسینگ لب دائمی و پیرسینگ لب موقتی خواهد بود. پیرسینگ لب موقتی نیازی به سوراخ کردن ندارد و توسط چسبی که زیر آن تعبیه شده است، روی محل مورد نظر خواهد چسبید؛ اما در پیرسینگ دائم، قسمت‌های مختلف لب سوراخ می‌شود که با عوارض بسیاری همراه است. از شایع‌ترین عوارض پیرسینگ لب می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- عفونت: عفونت به این دلیل که لب با سطح مخاطی و میکروب‌های دهان در تماس است، احتمال عفونت بیشتر است. احتمال خونریزی در پیرسینگ لب بسیار بالا است.
- بیماری: باقی ماندن خون روی زیورآلات می‌تواند خطر ابتلا به هپاتیت B، هپاتیت C و HIV را به دنبال داشته باشد.
- گوشت اضافه: لب، از جمله نقاطی است که مستعد ایجاد گوشت اضافه است.
- عوارض کوتاه مدت: عوارض کوتاه مدت پیرسینگ لب شامل خونریزی بیش از حد، آسیب به عصب، احساس خارش و از دست دادن حس خواهد بود.
- عوارض بلند مدت: عوارض طولانی مدت پیرسینگ لب شامل حساسیت، آسیب به دندان و لثه، عفونت موضعی، عفونت سیستمیک و در نهایت سکته مغزی خواهد بود.
۷. پیرسینگ ناف
امروزه سوراخ کردن ناف طرفداران زیادی پیدا کرده است. در این روش، پوست کنار ناف را سوراخ می‌کنند و حلقه یا زیورآلات مورد نظر را به آن می‌آویزند. بهبود پیرسینگ ناف۶ ماه زمان می‌برد. پوشیدن لباس‌های خشن و زبر باعث ساییده شدن محل جراحی، آلوده شدن محل زخم و عفونت خواهد شد.
نتیجه گیری
پیرسینگ نواحی مختلف بدن نه تنها تأثیری در زیبایی فرد ندارد بلکه چهره‌ای بسیار نازیبا را برای او ایجاد می‌کند که تنها حیرت و جلب توجه دیگران را به دنبال دارد. با توجه به مواردی که گفته شد، آیا فکر میکنید انجام پیرسینگ به این همه خطرش می‌ارزد؟
