زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

صبور باشید| در وهله نخست تلاش کنید با این مسئله کنار بیایید و اجازه دهید گذر زمان شما را به هدف‌تان نزدیک سازد. البته در گذر زمان، لازم است صبری فعال داشته باشید نه صبر منفعل. منظور ازصبر فعال، صبری است که شما را وادار می‌کند، به جای بی‌توجهی به این مسئله یا دست روی دست گذاشتن به حل مشکل‌تان بپردازید. به عبارت دیگر صبورانه رفتار کنید و برای خارج شدن از این شرایط، به طور مستمر و بی‌وقفه تلاش کنید.

بیشتربخوانید:

روابط سمی ممنوع

 خانواده‌تان را به قطع فرایند حمایتگری دعوت کنید| متأسفانه دسته‌ای از اشخاص برای حل هر مشکلی مدام نخستین داوطلب هستند و فرصت همکاری و ایفای نقش را از همسر خود می‌گیرند، چون معتقد هستند وقتی با فردی غیر قابل اتکا درگیر هستند ناگزیرند نقش «والد» را برای وی ایفا کنند. این کار سبب می‌شود تمام مسئولیت زندگی مشترک به شخص داوطلب منتقل شود و طرف مقابل طبیعتا به نوعی بی‌مسئولیتی برسد. بسیاری از خانواده‌ها بدون شناخت خصلت‌های شخص بی‌مسئولیت، به‌سرعت وارد عمل می‌شوند و برای حمایت از فرزند خود در مقابل شخص بی مسئولیت اقدام به حمایت‌های مالی و اقتصادی فراوان می‌کنند. حمایت «والدانه» از شخص بی مسئولیت به چرخه بی‌مسئولیتی وی دامن خواهد زد و در پایان شما احساس فریب خوردگی را تجربه خواهید کرد.

وظایفش را انجام ندهید| چنان چه می‌بینید همسرتان تمایل چندانی به برعهده گرفتن مسئولیت‌های خود ندارد، به هیچ وجه شما عهده دار وظیفه‌های وی نشوید. لازم نیست به وی بگویید که می‌خواهید وی را متنبه کنید. کافی است تنها به وی یادآوری کنید که توانایی‌های شما محدود است و امکان این که جای او را در خانه پر کنید، ندارید!

بیشتربخوانید:

شگردهای همسرداری

بگذارید همسرتان عواقب کارهایش را به عهده بگیرد| در برخورد با افرادی که مسئولیت‌پذیر نیستند، به آن‌ها مهلت دهید تا با عواقب کارهای‌شان روبه رو شوند. برای این منظور به او مسئولیت‌هایی را واگذار کنیدو هنگامی که او در انجام آن‌ها کوتاهی می‌کند تبعات کارهایش را گردن نگیرید.

از برچسب زدن حذر کنید| استفاده از عباراتی مانند «تو اصلاً وظیفه شناس نیستی»، «مدام از زیر بار مسئولیت فرار می‌کنی»، بخور و بخواب عادت توست» و ... گره‌ای از مشکلات شما باز نمی‌کند، بلکه کاربرد مکرر همین عبارات به اصطلاح تأدیب کننده و مواخذه گر سبب می‌شود همسرتان بیش از پیش در نقش خویش فرو رود و به خود بقبولاند که شخص بی‌مسئولیتی است و در قبال وظایف محول شده چاره‌ای جز حس ناتوانی و عجز ندارد.