مادر نه تنها باید این جدایی را تحمل كند بلكه باید آرزومند آن هم باشد و وقوعش را هم تسهیل نماید. البته من می دانم بسیاری از مادرها، خصوصا آن ها كه سلطه جو یا كمی خودشیفته اند در همین بخش مادری خود شكست می خورند.
آن ها تنها زمانی كه كودكشان كوچک است می توانند در <عشق> مادرانه خود موفق باشند، اما تنها مادری كه واقعا عاشق است می تواند حتی زمانی كه فرزندش در راه جدایی از مادر گام برمی دارد، باز هم او را دوست بدارد، جدایی را با اشتیاق تحمل كند و حتی بعد از آن، در عشق خود پایدار بماند...
تغذیه با مهر پدری
عشق پدرانه، از نوع دیگری است. پدر در واقع نماینده قطب دیگری از دنیای وجود بشر است. دنیای فكر و ساخته های بشر كه قانون و نظم، انضباط، كار و... همگی از تجلیات آن قطب اند. پدر، طفل را تعلیم می دهد و راه ورود به دنیا را به او نشان می دهد. به همین دلیل، عشق پدرانه، بی قید و شرط نیست، برعكس كاملا مشروط است!
اساس این مهر و محبت بر این استوار است: <من تو را دوست دارم، برای این كه انتظارات مرا برآوری و وظایف خود را انجام دهی> در طبیعت عشق پدرانه، این حقیت مستقر است كه اطاعت، فضیلتی مهم و نافرمانی گناهی است كه كیفرش بازپس گرفتن عشق است. عشق مشروط كه با تلا ش و كوشش می توان آن را به دست آورد و اگر برایش زحمت نكشی، از دست می رود!
البته عشق پدرانه هم باید با صبر و مدارا همراه باشد، نه با تهدید و تحكم. این عشق، می بایست در كودک احساس قابلیتی فزاینده را بیدار كند و در نهایت به او اجازه دهد حكمروای خود بشود و به استقلا ل برسد.
كدام تغذیه، مفیدتر است؟
احتمالا اكنون این سوال پیش می آید كه عشق مادری برای رشد كودک بهتر و مناسب تر است یا عشق پدری؟
جالب است بدانید هم رویه مادر و هم روش پدر، در ارتباط با كودک، با نیازهای او كاملا تطابق دارد. كودک چه از نظر جسمی و چه از نظر روانی، احتیاج جرمی به عشق و توجه بی قید و شرط مادرانه دارد. همین بچه، بعد از شش سالگی به عشق پدر و راهنمایی و حكمروایی او نیاز پیدا می كند.
مادر باید بتواند برای او یک زندگی امن ایجاد كند، و پدر وظیفه دارد او را تعلیم دهد و طوری راهنمایی كند كه بتواند با مشكلا‌ت اجتماعی به مقابله بپردازد. این عشق، در نهایت مكمل همدیگرند و همسو با هم، كودک را به انسانی بالغ و كارآمد مبدل خواهند كرد. بنابراین نكاتی كه هم مادرها و هم پدرها باید در ابراز عشق خود بدان توجه داشته باشند عبارتند از:
هم مادر و هم پدر، باید نوع عشق طرف مقابل به فرزند را پذیرا باشد و تفاوت عشق مادرانه و پدرانه را بشناسد و سد راه ابراز عشق همسر خود نشوند.مادر و پدر باید حواسشان باشد كه یكدیگر را برای تفاوت عشقشان به فرزند زیر سوال نبرند و از حاكم كردن عشق تک بعدی خود در جریان رشد كودک جدا پرهیز كنند.بهتر است هم پدر و هم مادر، نقش مختص خود را در ابراز عشق به فرزند بازی كنند. فرزند، به تغذیه هم از عشق مادر و هم از محبت پدر، نیاز دارد.
برای خواندن بخش اول- تغذیه با عشق مادر و محبت پدر- اینجا کلیک کنید.
