تحریریه زندگی آنلاین- گروه دنیای تغذیه
چگونه می توانیم بفهمیم با چه كسی باید ازدواج كنیم؟ چه علائم و نشانه هایی وجود دارند كه به كمک آنها تشخیص دهیم با فرد مورد نظر خود می توانیم رابطه ای نزدیک و صمیمانه برقرار كنیم یا نه؟
حقیقت این است كه اكثر ما نیاز داریم علا ئم و مولفه های قطعی و محكمی را بشناسیم كه نشان می دهند آیا فرد مورد علا قه یا مورد نظرمان با ما هماهنگی دارد یا خیر و آیا می توان او را به عنوان شریک زندگی انتخاب كرد یا نه؟ اما این علا ئم چه هستند؟
ما در زمانه ای زندگی می كنیم كه بسیاری از دوستی ها و آشنایی های میان دو نفر، با یک نگاه، یک احوالپرسی، یک تبادل پیام اینترنتی، شماره تلفن و حتی ثپث آغاز می شود و متاسفانه بیشتر اوقات به شكلی سطحی و پوشالی ادامه می یابد.
حتی در روابط بسیار نزدیک و صمیمی تر مانند ازدواج كه سرنوشت ساز هم هست، می بینیم كه معیارهای انتخاب، بیشتر متكی بر روابط بیرونی و بر ظواهری مانند قیافه، اندام، نوع لباس پوشیدن، مدرک تحصیلی، شغل، مقام و دارایی ها استوار است. شاید جالب باشد بدانید چند سال پیش یک همه پرسی از دختران آمریكایی به عمل آمد كه مشخص شود این دختران كدام پسر را برای ازدواج ترجیح می دهند؟
بیشترین پاسخ ها از نظر آماری این بود: پسری كه بتواند مرا بیشتر بخنداند! بعضی وقت ها هم رفتارهایی كه اصطلا حا رفتارهای با كلا س نامیده می شوند تبدیل می شوند به معیارهایی اساسی و مهم برای دوستی و ازدواج! كلیشه هایی كه به شكل قراردادی این پیام را منتقل می كنند كه من با فرهنگ، با شعور و با مرام هستم، پس مرا انتخاب كنید!
حتی متاسفانه در دوره زمانه ما، كلمات، آگاهانه یا ناآگاهانه، تبدیل شده اند به دام هایی برای دور زدن، منحرف كردن و گول زدن همدیگر و در نهایت، كمی ادب (البته حالت ظاهری و پوشالی آن) و گاهی كمی هوشمندی (یا شاید همان مكر و فریب) و كمی هم كلا س به آن اضافه می شود و معجونی به دست می آید كه اصلی ترین خاصیتش این است; دیدن نقاب ها و ظواهر به جای باطن و خود حقیقی فرد.
به همین دلیل است كه در عصر ما، ضرورت متكی نبودن به رابطه های بیرونی، بیشتر خودنمایی می كند چون رابطه بیرونی به راحتی به انواع دروغ ها، یعنی پیرایه های بی اصالت، آلوده می شوند و ما را در انتخاب دچار اشتباه یا سرگشتگی می نماید. در حالی كه رابطه درونی، چون نمی تواند به شكل مصنوعی و تحمیلی برقرار شود و متكی به جایگاهی در درون افراد است رابطه ای حقیقی و قابل اطمینان است.
رابطه درونی
قبل از آن كه دقیقا بگویم رابطه درونی به چه معناست، باید قبول داشته باشیم كه اصلا چیزی به نام درون وجود دارد یا نه، خوشبختانه بشر، ایامی را كه به ماده و ماده گرایی چسبیده بود پشت سر گذاشته و اینک وجود روح، برای او به روش های متعدد به اثبات رسیده و بدیهی است كه انسان، منحصر به ظاهر خود نیست و در او روح و روانی وجود دارد كه هماهنگ شدن این روح با روح و روان فرد دیگر، تنها زمانی رخ می دهد كه هم سنخی و هم خوانی روحی و سیالیت روانی بین آن دو وجود داشته باشد و هر دو در حین برقراری ارتباط بتوانند از هم انرژی بگیرند و حركتی رو به رشد در اثر این تبادل انرژی ایجاد شود.
در این صورت، این رابطه هرگز برای طرفین یكنواخت، خسته كننده و ملا ل آور نمی شود، بلكه بالعكس، به آنها انرژی می دهد و آنها را شارژ می كند و این خود، یكی از علا ئم هما هنگی میان دو نفر است.
علا مت مهم بعدی، هم فهمی و درک عمیق متقابل است، این كه به راحتی بتوانیم خود را به جای طرف مقابل قرار دهیم و از نگاه او به دنیا، به اطراف و اتفاقات و رخدادها نگاه كنیم. مثلا بتوانیم بفهمیم نظر طرف مقابل درباره شخص یا موقعیت خاصی كه پیش آمده چیست؟
آیا ناراحت است یا خوشحال، عصبانی و خشمگین است یا راحت؟ آیا رنجیده خاطر است یا بی خیال؟ از طرف دیگر وقتی خوشحال یا ناراحت است، احساس خود ما هم با او همراه و مشابه باشد، یعنی شرایط و وضعیت پیش آمده، مشابه آن احساس را در خود ما هم ایجاد كند (بدون اینكه بخواهیم نقش بازی كنیم یا به خود یا او دروغ بگوییم)...
برای خواندن بخش دوم- به خاطر من، اژدها را بكش- اینجا کلیک کنید.
