به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، گاهی اوقات برای معرفی کردن یک کشور نیاز به اسم آوردن آن نیست و کافیست تا نمادی از آن را استفاده کنیم. این موضوع برای غذا‌های مختلف نیز صدق می‌کند و هر کشوری دست کم یک غذای معروف دارد که با شنیدن نام غذا، به یاد آن کشور می‌افتیم.
پیش از آغاز کردن متن، توجه داشته باشید که برخی از کشور‌ها مانند افغانستان دارای یک غذای ملی (national dish) مشخص هستند، امّا بعضی کشور‌ها هم مانند ایتالیا و ایران بنا به دلایل فرهنگی، منطقه‌ای و... یک غذای مشخص را به عنوان غذای ملی نمی‌شناسند.
سوشی، ژاپن
سوشی از لذیذترین و شناخته‌شده‌ترین غذا‌های ژاپنی است که از برنج، ماهی و تاپینگ‌های مختلف تهیه می‌شود. این غذای دریایی آنقدر محبوب هست که در اکثر کشور‌های جهان حتی ایران هم طرفداران بسیاری دارد؛ بنابراین همه ما کم و بیش با سوشی آشنایی داریم، اما درباره گذشته آن چطور؟ جالب است بدانید برخلاف تصورات، منشا سوشی به کشور چین باز می‌گردد. حدودا بین قرن سوم و پنجم پیش از میلاد سوشی یک غذای متدوال میان قشر فقیر جامعه بود که میان ماهی‌گیران و کارگران چینی مورد استفاده قرار می‌گرفت. در گذشته چینی‌ها ماهی را در برنج تخمیر شده می‌پیچیدند تا در هر موقعی از روز به گوشت تازه دسترسی داشته باشند. در آن زمان برنج دور ریخته می‌شد و به جای سوشی نارزوشی (narezushi) نام داشت.
فیجو آدا، برزیل
برخلاف سایر کشور‌های این لیست، با قطعیت بیشتری می‌توان غذای ملی کشور برزیل را مشخص کرد. فیجو آدا (Feijoada) شناخته شده‌ترین غذای برزیلی است که لوبیا سیاه، گوشت خوک و گوشت گوسفند از اصلی‌ترین موارد تشکیل دهنده آن به شمار می‌روند. فیجو آدا از واژه‌ای پرتغالی به معنای لوبیا گرفته شده است که علت آن را در جمله پیش متوجه شدیم. نوع اصیل فیجو آدا زمانی آماده می‌شود که از گوشت‌های ارزان‌تر خوک مانند پا‌ها یا گوش‌هایش در غذا استفاده شود. فیجی آدا علاوه بر برزیل، در چندین کشور اروپایی و آفریقایی نیز سرو می‌شود که دستور غذایی آن‌ها کمی باهم متفاوت هستند.
کیمچی، کره
لزوما غذای ملی کشور‌ها یک وعده اصلی نیست و مانند دو کشور کره جنوبی و کره شمالی می‌تواند یک نوع پیش غذا باشد. کیمچی بشقاب سبزیجاتی است که به صد‌ها مدل مختلف می‌تواند سرو شود، اما متداول‌ترین نوع آن با کلم، تربچه، پیازچه و ادویجات مختلف از جمله فلفل قرمز تهیه می‌شود. کیمچی را علاوه بر پیش غذا در کنار غذا‌های اصلی نیز میل می‌کنند و طبق آمارگیری مشخص شد که یک شخص کره‌ای (جنوبی) به طور میانگین ۱۸ الی ۲۵ کیلو کیمچی در سال مصرف می‌کند.
کبه، لبنان
کبه نوعی کوفته لبنانی است که در کشور‌های خاورمیانه‌ای طرفداران بسیاری دارد و علاوه بر لبنان یکی از مهم‌ترین غذا‌های سوریه نیز به شمار می‌رود. کبه از آرد بلغور، گوشت قرمز چرخ کرده، برنج، ادویه و مغز‌های مختلف تهیه و پخته می‌شود. البته کبه به صورت خام نیز سرو می‌شود و ظاهر و مواد متفاوتی دارد. در کبه خام، گوشت قرمز چرخ‌کرده به همراه روغن زیتون و پیاز با دست ورز داده می‌شود و بدون حرارت آتش آماده سرو می‌شود. کبه (سرخ شده) برای ایرانیان هم غذای لذیذی محسوب می‌شود و خیابان لشکرآباد اهواز یکی از توصیه شده‌ترین جا‌هایی است که می‌توان در آن این کوفته لبنانی را امتحان کرد.
چلو کباب، ایران
اکنون که نوبت به ایران عزیزمان رسید، شاید بهتر درک کنیم که چرا کشور‌هایی مثل ترکیه یا هند یک غذای ملی مشخص ندارند. در میان اسامی محبوب‌ترین غذا‌های ایرانی نام آبگوشت، چلو کباب و قرمه سبزی بیشتر از سایرین به چشم می‌خورد. غذا‌هایی که هر کدام جایگاه ویژه‌ای در سفره‌های ایرانی دارند. اما شاید به خاطر خوش خوراک بودن چلوکباب است که بیشتر از سایر غذاها، به عنوان غذای ملی ایران معرفی می‌شود. این در صورتی است که در برابر آبگوشت یا سایر غذا‌های سنتی ایرانی از قدمت و اصالت کمتری برخوردار است. قدمت چلو کباب در ایران نهایتا به حدود پانصد سال پیش و سلسله صفویان باز می‌گردد البته در آن دوران شهرتی نداشت و از دوره قاجار چلوکبابی‌ها و کباب به عنوان یک غذای رسمی نمودار شد. چلو کباب بین ایرانیان معاصر جایگاه ویژه‌ای پیدا کرده و علاوه بر سرو آن درمهم‌ترین مراسم، ضرب‌المثل و اصطلاحات کوچه بازاری متعددی از چلو کباب وجود دارد.
پیتزا، ایتالیا
مهاجرت ایتالیایی‌ها به دیگر کشور‌ها غربی، فرهنگ تاثیر گذار ایتالیا و البته طعم عامه پسند غذاهای‌شان همگی سبب شده تا امروزه نام محبوب‌ترین غذا‌های جهان را با پسوند «ایتالیایی» بشنویم. لازانیا، پیتزا پارمزان، پنیر سس گوشت (Ragu alla Bolognese) و پاستا معروف‌ترین خوراک‌های ایتالیایی هستند، اما همانطور که در ابتدای متن اشاره شد، ایتالیا کشوری نیست که بتوان یک غذای ملی بخصوص برای آن مشخص کرد. اما پیتزای مارگاریتا که نخستین بار در شهر ناپل تهیه شد به دلیل مواد تشکیل دهنده اصلی خود (سس گوجه فرنگی، خمیر، ریحان تازه) ظاهر نزدیکی با پرچم ایتالیا داشته و در مراسم مختلف به عنوان نماد این کشور مورد استفاده قرار می‌گرفت.
اردک کبابی، چین
ذهنیت متفاوتی درباره غذا‌های چینی وجود دارد. با آوردن نام غذای چینی برخی به یاد غذا‌های خامی که در چین زنده خورده می‌شود میفتند، برخی به یاد سوپ و نودل‌های مختلف و عده‌ای به یاد حشراتی که به عنوان خوراکی مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما زمانی که حرف از غذای ملی چین می‌شود، اردک کبابی یا peking duck حرف اول را می‌زند. غذای لذیذی که قرن‌هاست در چین به سبک‌های مختلف پخته و سرو می‌شود. اردک کباب شده چینی غذای مجلسی بوده و در سه مرحله سرو می‌شود: نخستین بخش با خوردن پوست ترد اردک شروع می‌شود که به عقیده بسیاری لذیذترین بخش این غذا است. پوست اردک کبابی با سس شیرین لوبیا خورده می‌شود و در مرحله بعدی نوبت به گوشت اردک می‌رسد. گوشت اردک به همراه نان نازکی موسوم به پنکیک بهاری میل می‌شود و در آخر نوبت به خوردن سبزیجاتی می‌رسد که در کنار غذا قرار دارد.
قابلی پلو، افغانستان
قابلی پلو که گا‌ها کابلی پلو خوانده می‌شود یک غذای رسمی در افغانستان است که از پختن برنج، گوشت گوسفندی یا مرغ، هویج، کشمش، مغز و ادویه‌های مختلف تهیه می‌شود. قابلی پلو علاوه بر افغانستان در شمال ایران، تاجیکستان و ازبکسستان نیز تهیه می‌شود.
پوتین، کانادا
با وجود طیف گسترده‌ای از انواع غذا، دسر، نان انتخاب کردن غذای ملی فرانسه کار آسانی نخواهد بود. اما می‌توان با اطمینان غذای ملی کانادا را پوتین معرفی کرد. اینکه ارتباط فرانسه با غذای ملی کانادا چیست را باید در پوتین جویا شد. غذای فرانسوی الاصلی که نخستین بار در استان کبک کانادا تهیه شد. پوتین، سیب‌زمینی سرخ شده‌ای است که همراه با پنیر و سس مخصوصی که از عصاره گوشت به دست میاید درست می‌شود. به غیر از پوتین، ساندویچ گوشت دودی و تارت کره‌ای از خوش‌مزه‌ترین غذا‌های کانادایی محسوب می‌شوند.
همبرگر، ایالات متحده آمریکا
همبرگر غذای مشهور دیگری است که عمدتا به عنوان یک غذای آمریکایی شناخته می‌شود. اما ساندویج بیفی که امروزه به عنوان همبرگر می‌شناسیم در اصل برای شهر هامبورگ آلمان است. با کمی دقت متوجه تشابه اسمی این دو نیز می‌توانیم (hamburg و hamburger) بشویم. محبوبیت همبرگر از قرن ۱۹ میلادی آغاز شد، زمانی که آلمانی‌ها گوشت گاو چرخ شده را همانند استیک و بدون قرار دادن در نان گرد سرو می‌کردند. بعد‌ها آلمانی‌هایی که به آمریکا مهاجرت کرده بودند، به این غذا علاقمند شدند. به غیر از همبرگر پای سیب نیز از خوراکی معروف آمریکایی محسوب می‌شود.
