زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

 یكی از معروف‌ترین و قدیمی‌ترین گل رز تاریخی گالیكا (Red Damash) Or (Apothecarys Rose). این گل در قرن وسطی به خاطر رایحه دلپذیرش فراوان بود.

قرون وسطی

اطلاعات كمی درباره پرورش گل رز بعد از سقوط امپراتوری روم وجود دارد و این برمی‌گردد به حدود 400 سال بعد از میلاد مسیح، وقتی كه كلیساها، گل رز سفید آلبا (Alba) را به‌عنوان مظهر مریم مقدس پذیرفتند. ادوارد اول، پادشاه انگلیس (1272)، به محض بازگشت از آخرین جنگ صلیبی، دستور داد درخت‌های گل رز، در باغ كاخ لندن بكارند و گل رز طلایی را به عنوان نشان پادشاهی خویش انتخاب كرد.

احتمال دارد كه آورنده گل رز داماسنا (Damascena)، از بازماندگان جنگ صلیبی باشند. اواخر سده پانزدهم گل رز داماسك پاییزه (Automn Damasle)، كه در فرانسه به نام كواترسیزن (Quatre Saisons) شناخته می‌شود، اولین گیاه در اروپا و باغ‌های انگلیس بود كه در هر تابستان گل می‌داد. اینكه آیا گل رز گالیكا (Gallica) توسط رومیان به انگلستان آورده شده یا بعدها بازماندگان جنگ صلیبی آن را آورده‌اند، جای بحث دارد.

اگرچه، برای مدت‌های مدید درگیری خشونت‌آمیز گل‌های رز بین خاندان لنكستر وخاندان یورك در سنت ‌آلبان وجود داشت، ولی سرانجام ازدواج هنری تودر، از لنكسترها با الیزابت از یورك، به این نزاع پایان داد و نشان آنها یك گل رز سفید در وسط یك گل رز قرمز بود كه به صورت تاجی در بالای سر آنها قرار داشت. از آن زمان بود كه برخی از خانواده‌های سلطنتی انگلستان آن را به عنوان نشان استفاده كردند و هنوز هم نشان انگلستان است. در اواخر سده شانزدهم، گل رز فوتیدا (foetida) از ایران به اروپا برده شد و بدون شك مورد توجه زیاد هنری هشتم قرار گرفت.

خاندان سلطنتی یورك، آن را به عنوان نشان خود در جنگ گل رز در سده پانزدهم پذیرفتند. گل رز آلبا، گلی است كه هنوز در باغ‌ها می‌روید. گل سِمای پلنا (Semiplena) گونه‌ای از هر دو نوع گل است كه هنوز در برخی از نقاط دنیا به خاطر عطر آن پرورش داده می‌شود.

گل رز گالیكا رنگارنگ یا گل رز ماندی (Rose Mundi)، گلی است راه‌راه كه از پیوند گل رز اولیه آفیسنالیس (Officinalis) در سال 1581 ایجاد گردیده است. گل رز اروپائی توسط پدران روحانی مهاجر به آمریكا برده شد و با آغاز قرن هفدهم در بیشتر باغ‌های ماساچوست پرورش یافت. آمریكای شمالی از  قبل گونه‌های خاص خود را داشت؛ از جمله رز ورجینیا (R.Virginiana)، به نام بالیتمر بلی (Baltimore Belle) به وجود آورد. كه هنوز در آمریكا معروف است و همچنین گل رونده و معرف جان سیلور (Long John Silver) كه گلی سفیدرنگ و معطر می‌باشد.

هایبریدهای اولیه (گل‌های دورگه اولیه)

از وقتی روش پیوند زدن در قرن نوزدهم ابداع شد، انواع جدیدی از گل‌های رز توسط باغبانان و كشاورزان به‌وجود آمد كه آنها را پس از بالغ شدن شاخه و رسیدن برگ‌ها انتخاب می‌كردند و قلمه می‌زدند. گیاه‌شناسان هلندی اروپا در سده هفدهم از پیشگامان پرورش گل رز سنتی فولیا (R.Centifolia) یا گل صدبرگ كه به همین خاطر به آن رز گل كلمی هم گفته می‌شود) بودند.

ژوزفین (Josephine)، همسر ناپلئون، امپراتور فرانسه، مشوق و حامی پرورش‌ دهنده گل رز بود و طی سال‌های 1803 تا 1814 دوستاران رز و گیاه‌شناسان را به باغ‌های خود در مالزمون (نزدیك پاریس) دعوت كرد و با كمك آنها كلكسیونی بالغ بر 250 نوع رز جمع‌آوری نمود.

گونه‌های اولیه

آسیای شرقی

چینی‌ها صدها سال بود كه به پرورش گل رز مشغول بودند، ولی این پیشرفت اواخر سده هجدهم به اروپا رسید. در اواسط سال 1781، گل رز صورتی چانیا (R.Chinensis)، كه اكنون با نام اُلد بلاش (Old Blush) شناخته می‌شود، در هلند كاشته شد و خیلی سریع به انگلستان انتقال یافت. چند سال بعد، یك كاپیتان شركت انگلیسی- هندی گلی همانند گل قرمزی كه در كلكته می‌روئید و نامش رز «سمپرفلورن» یا رز بنگالی بود، به كشورش آورد.

برای خواندن بخش اول- تاریخچه گل رز- اینجا کلیک کنید.

برای خواندن بخش سوم- تاریخچه گل رز- اینجا کلیک کنید.