آسپارتام: این ترکیب 160-200 برابر شیرین تر از شکر معمولی است و یک بسته 35-40 میلی‌گرمی آسپارتام معادل 2 قاشق مربا خوری شیرینی ایجاد می‌کند. از تجزیه آسپارتام موادی حاصل می شود که به طور معمول و در مقادیر بیشتر از رژیم غذایی روزانه وارد بدن می‌شوند.
همچنین هر گرم از این شیرین کننده 4 کیلوکالری انرژی تولید می‌کند که با توجه به قدرت شیرین کنندگی زیاد و مقدار بسیار کم مصرفی آن در مواد غذایی، می‌توان از انرژی تولید شده صرف نظر کرد. سازمان غذا مصرف 50 میلی‌گرم آسپارتام برای هر کیلوگرم وزن بدن در روز را مجاز اعلام کرده است.
افراد مبتلا به بیماری فنیل کتون اوری (PKU) نباید از آسپارتام استفاده کنند، زیرا تجزیه آسپارتام سبب افزایش غلظت مواد مضر در خون این بیماران می‌شود. بررسی‌های انجام شده ارتباطی میان آسپارتام با سرطان یا بیماری‌های عصبی- رفتاری نشان نداده است.
نئوتام: ساختاری مشابه آسپارتام دارد. قدرت شیرین‌کنندگی نئوتام 13000 تا 7000 برابر شکر است. این ماده کمی در روده کوچک جذب می‌شود و از طریق ادرار و مدفوع دفع می‌شود و در بدن تجمع نمی‌یابد. استفاده از این ماده برای بیماران مبتلا به فنیل کتون اوری تولید مشکل نمی‌کند.
میزان مجاز مصرف نئوتام در بزرگسالان 1/0 میلی‌گرم برای هر کیلوگرم وزن بدن در روز، برای کودکان 2 ساله و 5 ساله به ترتیب 05/0 و17/0 میلی‌گرم برای هر کیلوگرم وزن بدن در روز است. این شیرین کننده طعم شیرین خالص بدون طعم تلخی و فلزی ایجاد می‌کند و در دسرهای یخ زده، آدامس‌ها، شیرینی‌ها، فراورده‌های نانوایی، سس‌ها و غلات صبحانه به کار می‌رود.
ساخارین: قدرت شیرین‌کنندگی ساخارین
200- 700 برابر شکر است و بیشترین و ارزان‌ترین شیرین‌کننده قوی مصرفی در جهان است. به این دلیل که در بدن انسان هضم و جذب نمی‌شود، تولید انرژی نیز نمی‌کند. مطالعات انجام شده نشان می‌دهد که این ماده سرطان زا نمی‌باشد. ساخارین در غذاها، نوشیدنی‌ها، آدامس‌ها و محصولات آرایشی و دارویی به کار می‌رود. میزان مجاز مصرف ساخارین 5 میلی‌گرم برای هر کیلوگرم وزن بدن در روز توصیه شده است.
سوکرالوز: این ماده 600 برابر شکر شیرین است. سوکرالوز در بدن به میزان کمی جذب می‌شود (11-27درصد) و به شکل دست نخورده از ادرار و مدفوع دفع می‌گردد. میزان مجاز مصرف سوکرالوز 5 میلی‌گرم برای هر کیلوگرم وزن بدن در روز تعیین شده است. این شیرین کننده نیز در برابر حرارت مقاوم بوده و در بسیاری از غذاها، فراورده‌های نانوایی و شیرینی‌پزی، دسرها و نوشیدنی‌ها کاربرد دارد.
چاقی
دریافت زیاد انرژی سبب عدم تعادل انرژی در بدن و تجمع چربی و چاقی می‌شود. مصرف زیاد غذاها و نوشیدنی‌های حاوی شکر سبب افزایش نگرانی در مورد اضافه وزن و چاقی شده است. در مطالعات انجام شده ارتباط مستقیمی میان دریافت شیرین‌کننده‌ها و افزایش خطر چاقی دیده نشده است. با این وجود، این فرضیه وجود دارد که فروکتوز از طریق کاهش حس سیری، دریافت انرژی و چاقی را افزایش می‌دهد.
شیرین‌کننده‌های غیرمغذی با ایجاد طعم شیرین و خوشایندتر کردن طعم غذاهای رژیمی می‌توانند در کنترل وزن موثر باشند. جایگزینی شیرین‌کننده‌های مصنوعی به جای شکر در رژیم غذایی افرادی که عادت به مصرف روزانه مقادیر بالای شکر و غذاها و نوشیدنی‌های شیرین دارند، سبب کاهش انرژی دریافتی و در نتیجه کاهش وزن متوسط در این افراد می‌شوند.
همچنین استفاده از این شیرین‌کننده‌ها به همراه یک برنامه کنترل وزن دقیق و همه جانبه (رژیم کاهش وزن، افزایش فعالیت بدنی و...) به مرحله حفظ وزن پس از کاهش وزن کمک می‌کند. حال سوال این است که آیا ممکن است مصرف غذاها و نوشیدنی‌های حاوی شیرین‌کننده‌ها از طریق اثر بر اشتها، دریافت انرژی و مکانیسم‌های تنظیم انرژی در بدن خطر چاقی را افزایش دهد؟
بنابراین به نظر می‌رسد افرادی که تمایل به کاهش وزن دارند، باید در کنار یک برنامه کاهش وزن صحیح و منطقی شامل رژیم غذایی متعادل و ورزش از شیرین‌کننده‌ها استفاده کنند و با مصرف غذاهای حاوی شیرین‌کننده‌های مصنوعی، بخش بیشتری از انرژی مصرفی خود را به غذاهای غنی از مواد مغذی اختصاص داده و کیفیت رژیم غذایی خود را بهبود دهند.
افزایش چربی خون
فروکتوز و سوکروز به عنوان شیرین‌کننده‌های مغذی سبب افزایش چربی‌های خون می‌شوند. در مطالعه رژیم‌های دارای مقادیر زیاد این شیرین‌کننده‌ها (به ویژه اگر رژیم غذایی دارای چربی کمی باشد)، افزایش تری‌گلیسیرید مشاهده شده است. برخی مطالعات نیز افزایش کلسترول LDL را نشان داده‌اند. فروکتوز بیش از سوکروز سبب افزایش چربی‌های خون می‌شود. مصرف شکر با میزان کلسترول HDL رابطه عکس دارد.
پوسیدگی دندان
هر چند که پوسیدگی دندان به عواملی چون بهداشت دهان و میزان فلوئور دریافتی از آب، خمیردندان‌ها و ژله فلوئوردار بستگی دارد، مشاهده شده است که خطر پوسیدگی دندان با مصرف شیرین‌کننده‌های مغذی افزایش می‌یابد.
مصرف آدامس‌های حاوی شیرین‌کننده‌های به دست آمده از قند به خصوص آدامس‌های دارای زایلتول خطر پوسیدگی دندان را در کودکان کاهش می‌دهد. شیرین‌کننده‌های غیرمغذی سبب پوسیدگی دندان نمی‌شوند.
برای خواندن بخش اول- تأثیر شیرین‌کننده‌ها بر سلامت- اینجا کلیک کنید.
