تحریریه ماهنامه آشپزباشی
همه ما یا بهتر بگوییم اكثر ما گریپ فروت را میشناسیم. میوهای از تیره مركبات كه شاید راجع به خواص مفید آن چیزهایی شنیده باشیم. اگر هم چیز زیادی از آن ندانیم حداقل دیدهایم كسانی كه پرفشاری خون دارند آب گریپ فروت را مینوشند و گاهی كه ما خواستهایم این میوه را بخوریم یا آبش را بنوشیم بزرگترها به ما گفتهاند كه: «فشارت میافتد پائین ضعف میكنی!» این تنها خاصیت این میوه نیست بلكه مانند اكثر مركبات ویژگیهای شگفتانگیزی دارد كه باعث میشود مصرف آن به حفظ سلامتی ما كمك كند.
فواید گریپ فروت
سرشار از ویتامین «ث» و پتاسیم است.
منبعی غنی از فولات، آهن، كلسیم و سایر مواد معدنی میباشد.
انواع سرخ و صورتی آن انباشته از كاروتن یعنی زمینهساز ویتامین A است.
فیبر گیاهیاش فراوان ولی مقدار كالریاش جزئی است.
دارای بیوفلاونوئید و شماری دیگر از مواد گیاهی است كه از انسان در مقابل بروز سرطان و بیماریهای قلبی مراقبت میكنند.
مـضرات گریپ فروت
امكان دارد در افراد حساس به مركبات، واكنش حساسیتزا ایجاد كند. گریپفروت، میوهای توپر، خوش طعم و مغذی است.
نصف گریپفروت، افزون بر 50 درصد مقدار مجاز خوراكی توصیه شده (ADR) ویتامین C را در بردارد. همچنین 325 گرم پتاسیم، 25 میكروگرم فولات، 40 میلیگرم كلسیم و 1 میلیگرم آهن دارد. انواع سرخ و صورتی میوهی یاد شده سرشار از بتاكاروتن است كه بدن، آن را به ویتامین A تبدیل میسازد. یك فنجان حاوی گریپفروت شیرین نشده (بدون شكر) به مقدار 95 میلیگرم ویتامین C (بیش از 150 درصد مقدار مجاز خوراكی توصیه شده) دارد، همچنین بسیاری از سایر مواد مغذی در چنین میوهی تازهای جای گرفته است.
در گذشته، بسیاری از مردم، از خوردن گریپفروت بدون شكر، به خاطر عصارهی تلخ و ترش آن، خودداری میكردهاند، ولی به طور معمول با آمیختن آب گریپفروت سرخ یا صورتی با سفید، مزهی شیرین حاصل میشود. اگر آب پرتقال یا گریپفروت را با هم درآمیزیم، نوشابهی نیروبخشی پدید میآید كه نیاز به شیرین كردن ندارد.
افرادی كه از رژیم گریپفروت پیروی میكنند، دچار كاهش وزن میشوند؛ اما این بدان جهت است كه آنها موادغذائی دیگر را كمتر میخورند و این عمل به كاستیهای غذائی میانجامد. حتی اگر اینگونه باشد، گریپفروت، میوهی مفیدی برای متعادل ساختن وزن بدن شمرده میشود؛ و مقدار زیاد فیبر گیاهیاش، گرسنگی را فرو مینشاند. چنانچه میخواهید از وزنتان بكاهید، روزانه پیش از هر خوراكی، آن را بخورید تا جلوی پرخوریتان را بگیرد.
در ضمن میانوعدهی ایدهآلی به شمار میرود. جالب اینكه گریپفروت سرشار از پكتین (الیاف گیاهی حل شدنی) است كه به كاهش كلسترول خون كمك میكند. پژوهشهای اخیر حاكی از آن است كه میوهی مورد بحث دارای مواد دیگری است كه از بروز بیماریها پیشگیری میكند.
دانستنیهای افزونتر دربارهی گریپفروت
ترشی نشاطآور، پرآبی و كالری جزئی گریپفروت توأم با ویژگیهای مذكور موجب شده گریپفروت، به صبحانهای مورد علاقه و یكی از مواد خاص سالاد درآید. امكان دارد گریپفروت از پیوند پرتقال و دارابی عمل آمده باشد. دارابی از مركبات بسیار ترش، پردانه و پوست كلفت به حساب میآید. اما پرورشدهندههای گریپفروت، طعم و بافت آن را بهبود بخشیدهاند.
به طور تقریبی از یك صد سال پیش، رشد انواع بیهستهی این میوه آغاز شده و نتیجهی این عمل منجر به تولید میوهای آمیخته از تندی و شیرینی گردیده است. امروزه 80 درصد محصولات محلی، و نیمی از تولیدات جهانی میوهی مورد بحث از ایالت فلوریدا حمل میشود. از آنجایی كه گریپفروت تنها زمانی چیده میشود كه به طور كامل رسیده باشد، بنابراین نباید نگران باشید كه كال آن به دستتان برسد. تحت برخی از شرایط رشد و نمو، پوست صورتی یا زرد میوه، بعد از رسیدن احتمالا سبز میشود، اما به هیچوجه از شیرینیاش كاسته نمیشود.
شیوهی انتخاب گریپفروت
سعی كنید گریپفروتهای گرد، صاف و سنگین را بردارید (چون آبدارند). گریپفروتهایی كه پوستشان زبر بوده، یا پفی و نرم، و یا یك طرفشان نوك تیزست، نامرغوب هستند. گریپفروتهای براق كه دوطرفشان اندكی صاف باشد، مرغوبترند. رنگ حنایی یا سایر كاستیهای پوستی گریپفروت بیاهمیت است و در كیفیت میوه تاثیر ندارد.
روش نگهداری گریپفروت
گریپفروت را میتوان تا یك هفته در دمای اتاق نگه داشت و در صورتی كه به جای سرد كردن، آن را گرم كنید، پرآبتر میشود. چنانچه بخواهید میوه را به مدت زیادتری نگهداری كنید، باید آن را در جامیوهای بگذارید و در این صورت بین شش تا هشت هفته سالم میماند. قبل از آب گرفتن یا خوردن، گریپفروت را در دمای اتاق قرار دهید.