زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

بدن انواع مختلفی از پروتئین را تولید می‌کند، از جمله نسخه‌های معروف "b" و "c" هستند. این دو نسخه، عملکرد مشابهی با مولکول سیگنال "a" دارند، با این تفاوت که نسخه‌های b و c در طول ورزش بیش از 10 برابر بیشتر در عضلات تولید می‌شوند. در همین حال، نسخه a افزایش مشابهی را نشان نمی‌دهد.

آزمایش مولکول‌های سیگنال‌دهنده موش و انسان

برای این آزمایش، آنها موش‌هایی را فراهم کردند که فاقد مولکول‌های سیگنال b و c بودند و فقط بر روی نوع a کار می‌کردند. سپس در سه مرحله استراحت، ورزش کوتاه مدت و تمرینات طولانی مدت، رشد عضلات، چربی‌سوزی و مصرف اکسیژن را اندازه‌گیری کردند.

علاوه‌بر این، آنها داوطلبان انسانی با و بدون دیابت نوع 2 را برای آزمایشات مشابه به کار گرفتند. زیرا افراد چاق و مبتلایان به دیابت نوع 2 نیز ممکن است سطح کمتری از مولکول سیگنال داشته باشند.

محققان به این نتیجه رسیدند که موش‌های فاقد مولکول‌های b و c قادر به تطبیق سریع با فعالیت‌های کوتاه مدت نیستند. بنابراین در حین و بعد از تمرین، اکسیژن کمتری مصرف می‌کردند و چربی کمتری می‌سوزاندند.

دانشمندان نتایج مشابهی را هنگام مطالعه بر روی داوطلبان انسانی به‌دست آوردند. هم افراد سالم و هم افراد مبتلا به دیابت نوع 2 با تولید پروتئین‌های b و c بیشتر، اکسیژن بیشتری مصرف می‌کردند و چربی بدن کمتری داشتند.

این مطالعه همچنین نشان داد که ورزش طولانی مدت ممکن است برای افرادی که فقط پروتئین a تولید می‌کنند مفید باشد. در بدن موش‌هایی که به‌طور منظم ورزش می‌کردند، بعد از شش هفته تمرین، بدون توجه به اینکه آیا می‌توانستند پروتئین‌های b و c بسازند، عضلات بیشتری رشد کرد.

بیشتربخوانید:

برای لاغری سریع چه بخوریم؟

واکنش‌های متابولیک دیگر پروتئین PGC-1⍺

جالب است بدانید محققان عملکرد مهم دیگری از پروتئین PGC-1⍺ و انواع آن پیدا کردند که می‌تواند بر نحوه واکنش جاندار به سرما تأثیر بگذارد.

این بار، آنها به تغییرات PGC-1⍺ در بافت چربی نگاه کردند. وقتی موش‌ها در معرض سرما قرار گرفتند، پروتئین‌های b و c بیشتری تولید کردند که به آنها برای سوزاندن‌ چربی و گرم نگه داشتن‌ خود کمک می‌کرد. حیواناتی که قادر به ساخت پروتئین‌های b و c نبودند، دمای بدنشان به میزان قابل توجهی در معرض سرما کاهش یافت.

این یافته نشان می‌دهد که نسخه‌های b و c مولکول سیگنال ممکن است واکنش‌های متابولیکی را در پاسخ به انواع محرک‌های کوتاه‌مدت، نه فقط ورزش، ایجاد کنند.

اما نکته اصلی مطالعه به توانایی افراد برای سوزاندن‌ چربی در حین و بعد از ورزش مربوط می‌شود.

اوگاوا و تیمش در بیانیه‌ای گفتند: «اخیراً داروهای کاهش وزن که اشتها را سرکوب می‌کنند ساخته‌ شده‌اند و به‌طور فزاینده‌ای در بسیاری از کشورهای جهان تجویز می‌شوند. با این‌حال، هیچ دارویی وجود ندارد که چاقی را با افزایش مصرف انرژی درمان کند. اگر بتوان ماده‌ای پیدا کرد که نسخه‌های b و c را افزایش دهد، داروهایی تولید می‌شوند که مصرف انرژی را در حین ورزش یا حتی بدون ورزش افزایش می‌دهد. چنین داروهایی به‌طور بالقوه می‌توانند چاقی را مستقل از محدودیت‌های غذایی درمان کنند.»

بیشتر بخوانید: