طبق گزارش هاروارد، در این مطالعه ۱۶ نفر (۱۱ مرد و ۵ زن) دارای اضافه وزن مورد ارزیابی قرار گرفتند. این افراد در دو گروه تقسیم شدند؛ یکی با وعده غذایی برنامه‌ریزی شده و در زمان معین و دیگری با وعده غذایی تقریباً چهار ساعت دیرتر از اولی.
به گزارش خبرآنلاین، محققان در طول تحقیق، میزان گرسنگی و اشتهای شرکت‌کنندگان را ثبت کردند، نمونه‌های خون زیادی گرفتند و مصرف انرژی افراد را اندازه‌گیری کردند. علاوه بر این، آن‌ها از بافت چربی شرکت‌کنندگان به منظور مقایسه الگو‌های ژنی نمونه‌برداری کردند.
نتایج نشان داد حتی چهار ساعت دیرتر خوردن وعده غذایی (نسبت به زمان مقرر) هم تفاوت چشمگیری در میزان گرسنگی، نحوه کالری‌سوزی بعد از غذا خوردن و نحوه ذخیره چربی در بدن دارد.
بر اساس نتایج این مطالعه، دیر غذا خوردن بر سطح دو هورمون تنظیم گرسنگی در بدن، یعنی گرلین و لپتین، نیز تأثیر می‌گذارد. گرلین که در معده تولید می‌شود، به مغز سیگنال می‌دهد که شما گرسنه هستید، در حالی که لپتین (هورمونی که در سلول‌های چربی ایجاد می‌شود)، به مغز می‌گوید که چه زمانی سیر هستید. محققان دریافتند که دیر غذا خوردن باعث کاهش ۱۶ درصدی هورمون لپتین و افزایش ۳۴ درصدی هورمون گرلین می‌شود.
