بنابراین اضافه وزن در زنان و لاغری (وزن كمتر از طبیعی) در مردان بدون توجه به نژاد آ‌ن ها خطر افسردگی و خودكشی را افزایش می دهد.
علت افسردگی در افراد چاق چیست؟
هیچ كس كاملا نمی داند ! اغواگرانه است كه فرض كنیم افسردگی از اندوه فراوان ناشی از چاقی و عدم رضایت فرد از ظاهرش در آ‌ینه و از اینكه فرد نمی تواند مانند افراد لاغر، فعال و پیگیر باشد ایجاد می شود. تصور می شود كه چرخه رژیم گیری به دنبال افزایش وزن كه به وسیله رژیم سخت تر دنبال می شود اثر بیشتری بر روی افسردگی كه صرفاً ناشی از اضافه وزن یا چاقی است دارد زیرا به آ‌ن احساس شكست هم اضافه شده است در حالیكه نشان داده شده است كه موفقیت در كاهش وزن عملكرد روانی را بهبود می بخشد ولی برعكس بعضی از مطالعات نشان داده اند كه رژیم های كم كالری خودشان یک ارتباط خاص با افسردگی دارند.
احتمال دیگر آ‌ن است افسردگی نتیجه برخورد و رفتار دیگران با فرد چاق است یعنی به علت داغ ننگ و مجازات های اجتماعی در مورد چاقی در یک جامعه و تبعیضاتی است كه برعلیه فرد چاق وجود دارند. این ابتدا در كودكی وقتی كه این اعتقاد وجود دارد كه آ‌ن ها تنبل، كثیف، احمق، زشت، حقه باز و دروغگو به نظر می رسند، شروع می شود.
یک مطالعه در دانمارک نشان داد كه غفلت و بی توجهی والدین یک پیشگویی كننده مهم برای چاقی است و بنابراین تصور اینكه چرا چاقی می تواند منجر به افسردگی شود مشكل نیست یک مطالعه بر روی ۱۰۰۰۰ آ‌مریكایی در سال ۱۹۸۱ نشان داد كه زنان با بپا بالاتر از صدک ۹۵%، سال های كمتری در مدرسه بوده اند و كمتر ازدواج نموده و نسبت به همتایان لا غر خود بیشتر دچار فقر می باشند دیگران اعتقاد دارند كه چاقی و افسردگی مرتبط به هم و دست در دست هم جلو می روند، زیرا مكانیسم های بیوشیمیایی مشابه بین دو حالت وجود دارد و مركز هر دو بر روی سیستم های سروتونینرژیک در مغز می باشد.
مهاركننده های اشتهاء مانند فن فلورامین میزان سروتونین را جهت كاهش دریافت میان وعده افزوده و سبب القاء كاهش وزن می شوند و داروهای ضد افسردگی مانند فلوكسیتین از باز جذب سروتونین ممانعت به عمل می آ‌ورند كه در كوتاه مدت می تواند منجر به یک مقدار كاهش وزن شود. سیبوترامین روی هر دوی سیستم های سروتونینرژیک و غیر آ‌درنرژیک اثر می كند.
این منجر به ارائه فرضیه ای شد كه هر دوی این حالا ت می توانند به عنوان جنبه های متفاوت از همان بیماری در نظر گرفته شوند و برطبق آ‌ن بیماری درمان شود اما برای تاٴیید این نظریه هیچ مدرک متقاعد كننده ای وجود ندارد.
یک مطالعه در نیویورک بر روی كودكان ۶ و ۷ ساله با افسردگی عمده انجام شد و آ‌ن ها با كودكانی كه هیچ نوع مشكل روانی نداشتند مقایسه شدند. ۱۵-۱۰ سال بعد افرادی كه در كودكی افسرده بودند دارای بپا با میانگین ۱/۲۶ در مقایسه با گروه كنترل دارای بپا با میانگین ۲/۲۴ بودند و نیز آ‌ن هایی كه در كودكی دچار افسردگی بودند دو برابر شانس چاقی را در بزرگسالی داشتند.
در یک مطالعه در مینوسوتا كه بر روی ۵۰۰۰ دانش آ‌موز دبیرستانی و راهنمایی برای بررسی اثرات روانی پرخوری انجام شد، ۱۷ درصد از دختران و ۸ درصد از پسران به عنوان پرخور گزارش شدند اما تنها ۳ درصد دختران و ۱ درصد از پسران واقعاً معیارهای اختلا ل پرخوری را داشتند و ۱۲ درصد از دخترها و ۲۸ درصد از پسرانی كه دچار پرخوری بودند دست به خودكشی زدند.
این كودكان كه پرخور گزارش شده اند استعداد اضافه وزن و چاقی داشته اند؛ این مطالعه نه تنها كاربردهای روانشناسی اضافه وزن و چاقی را نشان داد، بلكه چاقی را به عنوان نتیجه اختلا لا ت غذایی در نظر گرفت.
درمان هم زمان افسردگی و چاقی چیست؟
برای موفقیت درمان چاقی در بیماران افسرده، خود افسردگی باید به وسیله مشاوره یا دارو درمانی در اولویت درمان قرار بگیرد و در همان زمان درمان سنتی چاقی باید انجام شود. ممكن است لیتیم به عنوان درمان مناسب در نظر باشد و نیز بعضی از داروهای آ‌نتی سایكوتیک موجب افزایش وزن می شوند و باید تا حد امكان از آ‌ن ها اجتناب نمود.
مطالعات بر روی بازدارنده های بازجذب انتخابی سروتونین خصوصاً فلوكستین نشان داده است كه آ‌ن ها می توانند در اوایل درمان موجب كاهش وزن شوند.
برای خواندن بخش اول- اثرات روانی چاقی- اینجا کلیک کنید.
