زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

توحید روزی‌طلب

بعضی‌ از ژن‌ها می‌‌توانند احتمال بروز چاقی را افزایش دهند، ولی‌ ساختار ژنتیکی‌ نمی‌‌تواند عامل اصلی‌ افزایش همه‌گیری چاقی در دنیای امروز باشد، ضمن آنکه شیوه زندگی‌ سالم قادر است این تاثیرات ژنتیکی‌ را معکوس کند. آنچه از تحقیقات ژنتیکی‌ بر می‌‌آید این است که عوامل ژنتیکی‌ شناخته شده تا به امروز سهم کوچکی در خطر بروز چاقی دارند، و بسیاری از افراد ناقل این ژن‌ها هیچگاه چاق نمی‌‌شوند که می‌‌تواند به دلیل شیوه زندگی‌ سالم آنها باشد.

از طرف دیگر تغییرات ساختار ژنتیکی‌ بسیار کند صورت می‌گیرد در حالیکه افزایش وزن بیش از حد در جوامع انسانی‌ در حدود ۳۰ سال گذشته شروع شده است. هم زمان با این افزایش وزن ناگهانی، غذاهای سرشار از کالری به وفور در دسترس افراد قرار گرفته (یارانه غذاهای پر کالری همچون گندم، روغن، شکر، ذرت، و امثال آن در بسیاری از کشورها) و فعالیت بدنی افراد نیز کاهش یافته است.

یکی‌ از نظریه‌هایی‌ که ارتباط بین ژنتیک و عوامل محیطی‌ در بروز چاقی را توجیه می‌‌کند، نظریه ژن مقتصد است. بر طبق این نظریه این ژن در گذشته‌های دور به انسان کمک کرده که از قحطی جان سالم در ببرد و در محیط امروزه که غذا به فراوان یافت می‌‌شود و فعالیت بدنی اندک است بدن انسان را گرفتار معضل چاقی کرده است. 

زمانی‌که چاقی در افراد یک خانواده شیوع پیدا می‌‌کند این تصور را پیش می‌‌آورد که چاقی ارثی است. از طرف دیگر افراد یک خانواده نحوه غذا خوردن و فعالیت بدنی مشابه دارند. به همین دلیل جدا‌سازی وراثت از سایر عوامل کار مشکلی‌ است، گر چه علم به تاثیر وراثت در چاقی اشاره دارد.