منیره دادخواه؛ کارشناس ارشد تغذیه
سوختگی‌ها نوعی صدمات بافتی وارد شده به مخاط یا پوست بدن هستند كه در اثر حرارت شدید، تماس با مواد شیمیایی (اسید یا قلیا) و الكتریسیته یا پرتودهی ایجاد می‌شوند.
مراقبت‌های تغذیه‌ای در سوختگی‌ها
در زمان بروز سوختگی به علت شوك شدید و ناگهانی وارد شده و جراحات به وجود آمده، تعادل الكترولیت‌ها و مایعات و تعادل ازته بدن منفی می‌شود، به عبارتی پروتئین‌ها، نمك و مایعات بدن به هدر می‌روند و وزن بدن كاهش می‌یابد. به همین دلیل نیازهای تغذیه‌ای (به ویژه در هفته‌های اول بعد از سوختگی) افزایش می‌یابند.
در بیمار دچار سوختگی میزان نیاز به انرژی به 5000- 3500 كیلوكالری و نیاز به پروتئین به 200-150 گرم در روز افزایش می‌یابد. پروتئین مصرفی باید از انواع با ارزش زیستی بالا باشد.
اولین گام بعد از مراجعه به بیمارستان در صورت نیاز، استفاده از تزریق وریدی برای جبران مایعات، الكترولیت‌ها و برخی از پروتئین‌های سرمی از دست رفته می‌باشد.
بعد از این مرحله، برای پیشگیری از ایجاد سوءتغذیه، در صورت تحمل بیمار، تغذیه از راه دهان آغاز می‌شود.
از آنجایی كه این بیماران دچار بی‌اشتهایی می‌باشند، بعد از تنظیم رژیم غذایی، مواد غذایی مورد نیاز در وعده‌های بیشتر و مقدار كم در هر وعده در اختیار آنها قرار می‌گیرد و از یك رژیم غذایی نرم و ترجیحا مورد علاقه بیمار استفاده می‌گردد.
نیاز به مواد مغذی گوناگون نیز در این بیماران افزایش می‌یابد. به عنوان مثال نیاز به پروتئین، روی و ویتامین‌های C ،E و بتاكاروتن به جهت ترمیم ضایعات بافتی زیاد می‌شود.
با افزایش نیاز به انرژی، میزان كربوهیدرات دریافتی و به دنبال آن نیاز به ویتامین‌های گروه B نیز افزایش می‌یابد.
در دوره نقاهت نیز توجه به دو اصل مهم پیشگیری از سوءتغذیه و تامین ذخایر بدن اهمیت دارد. انرژی مورد نیاز باید به گونه‌ای تنظیم شود كه نیاز بیمار را در این دوره تامین كند.
همچنین وزن بیمار به منظور جلوگیری از ایجاد اضافه وزن در این زمان باید كنترل شود. در رژیم روزانه باید از منابع پروتئینی با كیفیت خوب استفاده شود. دریافت مقدار كافی اسیدهای چرب ضروری در جهت نوسازی بافت‌های بدن ضروری است و در نهایت ویتامین‌ها و املاح معدنی باید طبق نیاز بیمار از طریق رژیم غذایی و یا دریافت مكمل‌ها تامین شوند.
