حجت الاسلام سید علی بنی صدر
حتماً برای شما هم اتفاق افتاده که برای خرید برنج یا چای و یا یک کالای وزن کردنی به فروشگاهی مراجعه کرده اید و فروشنده در حین وزن کردن آن کالا، چند گرم بیشتر از وزن دقیق درخواستی به شما تحویل داده است.
خصوصاً کاسبان قدیمی به این سنت ملتزم تراند. این به دلیل یک قانون ساده است که می گوید: «کمی بیشتر متعهد باشیم!».
این قانون از آن جا ناشی شده که سعی شود هر چه بیشتر در انجام تعهدات بکوشیم تا کمتر حقوق دیگران تضییع شود.
این قانون ساده می تواند سرمشق مهمی در انجام همه تعهدات ما باشد. در هر طبقه اجتماعی که هستیم و هر شغل و حرفه ای را که بر عهده داریم، به طور قهری، وظایف و تکالیفی بر عهده ما قرار گرفته که موظف به اجرای کامل و دقیق آن ها هستیم.
سخن اینست که تلاش کنیم در انجام هر تعهدی که بر عهده داریم، کمی بیشتر متعهد باشیم.
کارگر و یا کارمندی که در ساعات معینی موظف به حضور در محل کار و ارائه خدمت است، برای هر دقیقه حضورش، ارزشی والا قائل شود.
راننده ای که نقل و انتقال شهروندان را به عهده گرفته اگر مدت کوتاه تاخیرش را در تعداد مسافرین ضرب کند متوجه می شود که یک دقیقه تاخیر نسبت به پنجاه مسافر، مساوی با اتلاف پنجاه دقیقه ای است که حتی یک ثانیه اش بازنمی گردد.
خیاطی که برای دوخت لباس مشتریان از نخی استفاده می کند که از نخ های معمولی بازار 10 درصد ارزان تر است اگر به این بیندیشد که سود حاصله بسیار ناچیزی که به این واسطه به او رسیده، موجب زیان بیشتری برای مشتری است، چراکه با فرسودگی زودتر آن لباس، نه فقط هزینه مجدد بلکه وقت گرانبهای مشتری را تضییع نموده است.
یک گام بیشتر برداشتن برای متعهد هزینه زیادی ندارد ولی شاید بتواند زیان بزرگی را از دیگری دفع کند. تاکنون به آمار تاثربرانگیز کشته شدگان سوانح جاده ای در کشور دقت کرده اید؟
فکر می کنید اگر همین قانون ساده رعایت شود، این آمار تا چه می تواند کاهش یابد؟ اگر خودرو ساز فقط 10 درصد کیفیت محصولات خود را افزایش دهد و اگر آن شرکت راه سازی نیز 10 درصد در ساخت راه ها بر کیفیت و کمیت کار خویش بیافزاید و اگر آن اداره دولتی علائم راهنمایی جاده ای را به طور دقیق‌تری در راه ها قرار دهد، چند ده و یا چند صد انسان از مرگ و معلولیت در امان می مانند؟
بپذیریم که باید کمی بیشتر متعهد شویم. مادری که تربیت فرزند بر عهده اوست و یا معلمی که تعلیم فرزندان جامعه، افتخارش است نیز باید به این قانون انسانی، وفادار باشند.
اگر اولین خطای کودک را جدی بگیریم و به فکر جلوگیری از تکرار آن باشیم بسیار بهتر است از آنکه زمانی برای حل مشکل اقدام کنیم که کودک به تکرار آن اشتباه عادت کرده باشد.
اگر چند دقیقه بیشتر صبورانه به صحبت های فرزندمان که شاید کمی خسته کننده باشد، گوش دهیم، او مجبور نمی شود که با یک غریبه حرف دل را بازگو کند.
اگر با دقتی مضاعف بر رفتار فرزندان نظارت کنیم، زودتر می توان اشتباهات آن ها را دریافت و رفع کرد.
اگر در خرید هدیه تولد یا جایزه موفقیت او با وسواس بیشتری تصمیم بگیریم و مثلاً کتابی ارزنده یا نقشه آموزشی و یا حتی یک بازی فکری به او هدیه دهیم، برای او مفیدتر خواهد بود.
اگر برای انتخاب مدرسه فرزندانمان تحقیق بیشتری کنیم تا آموزشگاهی شایسته را بیابیم، از در هدر رفتن عمر و سرمایه جلوگیری کرده ایم.
اگر ارتباط با آموزگاران و مربیان آن ها را افزون کنیم، هدایت تحصیلی او آسان تر خواهد شد. و تحقق این اگرها و صدها اگر و اگر دیگر نیازمند یک مثقال تعهد بیشتر است.
به خویشتن، خانواده و جامعه بیش از پیش متعهد باشیم.
