محققان به رهبری دانشگاه بریستول بررسی کردند تا ببینند چگونه پنج معیار مهم خواب یعنی بی خوابی، مدت زمان خواب، خواب آلودگی در طول روز، چرت زدن و کرونوتیپ یا تیپ شخصیتی زمانی، بر میانگین سطح قند خون که با معیاری به نام سطح HbA1c ارزیابی می شود، تاثیر می گذارند.
در نتیجه این بررسی ها، سطح قند خون افرادی که اغلب در خوابیدن مشکل داشتند، بالاتر از افرادی که هرگز، به ندرت، یا فقط گاهی اوقات این مشکلات را داشتند، گزارش داده شد.
این مطالعه همچنین نشان می دهد که شیوه زندگی و یا مداخلات دارویی که بی خوابی را بهبود می بخشند می توانند به پیشگیری یا درمان دیابت کمک کنند.در حال حاضر، درمان هایی برای بی خوابی وجود دارد. برای مثال، درمان شناختی رفتاری (CBT)، و درمان کوتاه مدت با قرصهای خواب که درصورت جوابگو نبودن این روش ها درمان با هورمونی به نام ملاتونین توصیه می شود.
ما طبق بررسی های گذشته می دانیم که بی خوابی با افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع دو در افراد مرتبط است، با این حال، باید توجه داشت که دیابت نوع دو یک بیماری پیچیده است که عوامل خطرناک متعددی در آن دخیل اند.
داشتن یک رژیم غذایی متعادل سالم، ورزش، همراه با خواب کافی، همه اجزای ضروری سلامتی برای کلیه افراد به حساب می آیند، از جمله کسانی که در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع دو یا مبتلا به آن هستند.