تحریریه پزشك امروز
بیان مشروح چگونگی مرگ بیمار
مروری بر كتاب‌های آموزشی جراحی نشان داد كه اپیدمیولوژی، پیش‌آگهی / پیشگیری، پیشرفت و مداخلات پزشكی عموما در تمامی كتب آموزشی به خوبی بحث شده‌اند، با این وجود، اطلاعات مفید كمی در زمینه اطلاع‌رسانی اخبار بد، برنامه‌ریزی پیشرفته مراقبتی، نحوه مرگ، تصمیم‌گیری در مورد درمان، تاثیر بر خانواده و یا جراح و ساماندهی علائم وجود دارد. در فصل‌های مربوط به سرطان نیز تنها به تعداد كمی از این موارد پرداخته شده بود.
اطمینان‌بخشی و تسلی دادن
برای در میان گذاشتن مرگ غیرمنتظره یك بیمار با اعضای خانواده وی، فردی كه مسوولیت این كار را بر عهده گرفته است، باید یك رویكرد گروهی را اتخاذ نماید، مكان مناسبی را برگزیند، توضیحات لازم را آماده كند و آماده پاسخ به واكنش بازماندگان نیز باشد
رویكرد گروهی
برای گفت‌وگو با اعضای خانواده باید از یك رویكرد گروهی استفاده شود. این گروه ممكن است شامل جراح، متخصص بیهوشی، پرستار اتاق عمل، روحانی و مددكار اجتماعی باشد. با این وجود، لازم است یك نفر به عنوان سخنگو انتخاب شود
مكان مناسب
گروه باید در محلی با اعضای خانواده ملاقات كند كه ساكت و خصوصی بوده و فضای كافی جهت حضور همه افراد داشته باشد. باید از همراه آوردن وسایلی كه موجب پرت شدن حواس افراد می‌شود، از جمله پیجرها و تلفن‌های همراه، خودداری شود. صندلی برای نشستن و وسایل پذیرایی از قبیل دستمال كاغذی و آب باید فراهم باشد. اگرچه فاصله زمانی میان وقوع حادثه و ملاقات با خانواده متوفی كوتاه است، لازم است در مورد آنچه گفته خواهد شد به خوبی فكر شود. این حقیقت كه جلسه ملاقاتی برگزار خواهد شد، نشان از وجود اخبار بد دارد. فردی كه برای اعلام ملاقات انتخاب شده است باید بگوید كه در این جلسه مطالبی جدی مطرح خواهد شد. این فرد به عنوان پیكی برای اعضای خانواده متوفی عمل خواهد كرد.
آماده شدن برای پاسخگویی به سوگ
سوگ به صورت‌های متفاوتی ممكن است ابراز شود. زمانی كه مرگ غیرمنتظره‌ای روی می‌دهد، اعضای خانواده متوفی ممكن است واكنش شدیدتر و عمیق‌تری نسبت به زمانی كه مرگ مورد انتظاری رخ می‌دهد، داشته باشند. مرحله اولیه سوگ می‌تواند به صورت شوك، انكار و یا ناباوری ظاهر شود. از آنجایی كه اعضای خانواده زمانی برای آماده شدن نداشته‌اند، ذهن آنها دائما برای انتزاع آنها از واقعیت موجود فعال خواهد بود. آنها ممكن است سریعا به مرحله بعدی سوگ وارد شوند كه با واكنش‌های احساسی شدید (مانند گریه، خشم و ایراد اتهام) همراه است. همچنین ممكن است تمایل داشته باشند كه جسد بیمار را ببینند و لمس كنند
تامین مراقبت فردی
جراحان وارد حرفه پزشكی می‌شوند تا سلامت و تندرستی بیماران را بازگردانند. آنها تمایل دارند كه رنج بیماران را تسكین‌دهند و آنها را علاج كنند. اگرچه پذیرش مرگ همیشه مشكل است، اما هنگامی كه بیمار رو به زوال رفتن سلامتی خود را به دلیل یك بیماری غیرقابل درمان تجربه می‌كند، پذیرش آن آسان‌تر خواهد بود. در مقابل، استرس ناشی از مرگ غیرمنتظره یك بیمار می‌تواند خارج از حد تحمل باشد. در این شرایط، مراقبت فردی نه تنها مطلوب، بلكه برای بقای شخصی و حرفه‌ای الزامی است.
مراقبت‌های فردی معمولا جزء بخش‌های آموزشی یك جراح نبوده و معمولا در اولویت‌های آخر قرار دارد. سختی‌های دانشكده پزشكی و دوران دستیاری نیاز به فردی شجاع دارد كه متعهد به كارش باشد. تحمل این سختی‌ها می‌تواند منجر به سركوب نیازهای شخصی و از بین رفتن علایق فردی گردد.
. جراحان باید به بدن، ذهن و روح خود توجه داشته باشند كه این امر می‌تواند شامل مسوولیت‌ها و اهداف حرفه‌ای باشد. تغذیه مناسب، خوردن آب به اندازه كافی، بهداشت، استراحت، داشتن روابط اجتماعی و مسائل معنوی نیازهای اساسی انسان هستند و جراحان و مراقبین سلامت اغلب این موارد را نادیده می‌گیرند.
پزشكان برای مراقبت از خود و ایجاد تعادل در زندگی لازم است به موارد زیر توجه كنند
1- اولویت‌بندی كردن كارها
2- ارزش قائل شدن برای خود
3- شناخت نیازهای فردی
4- آموختن و جسارت گفتن «نمی‌دانم»
5- تمرین «نه» گفتن
6- استفاده از تعطیلات و رفتن به مرخصی
ده پیشنهاد برای تامین سلامت فكر:
1- خوشبین بودن
2- داشتن روابط دوستانه
3- تمركز بر افرادی خاص در زندگی
4- برنامه‌ریزی برای بازنشستگی
5- مواظبت از «تجهیزات قدیمی»
6- حفظ شوخ‌طبعی
7- انجام كار مورد علاقه
8- قاطعیت
9- باور به تغییر كردن
10- در صورت نیاز، كمك خواستن
هر اقدامی كه پزشكان به منظور مراقبت از خود انجام می‌دهند، باید به طور مداوم و مكرر انجام شود. این امر به آنها كمك می‌كند در مواقع نادری كه بیمار به صورت غیرمنتظره فوت می‌كند، خود را از نظر فیزیكی، احساسی و معنوی آماده كنند.
به طور خلاصه، ما محترمانه و از روی تجربه توصیه می‌كنیم كه هنگام مواجهه با مرگ غیرمنتظره در حین عمل جراحی، لازم است ارتباطی كامل و صحیح بین خانواده بیمار و جراح برقرار باشد. توجه به مراحل كنش و واكنش كمك خواهد كرد رابطه درمانی مثبتی ایجاد گردد، به خانواده اطمینان و تسلی داده شود و احساس غم و اندوه تمامی افراد درگیر تقلیل یابد. به كار بردن این اصول نشان‌دهنده احساس نگرانی، دلسوزی و احترام نسبت به بیمار و خانواده وی بوده و برای جراح تضمین‌كننده بقای فردی و حرفه‌ای، اعتبار و صلاحیت وی است.
