تحريريه دنيای سلامت
اختلالات هورمونی: موارد متعددی از مشكلات هورمونی سبب ریزش مو می‌شوند. ترشح خیلی كم یا خیلی زیاد هورمون تیروئید یكی از دلایل رایج كم پشتی و ریزش موی سر است. این موضوع به راحتی با یك آزمایش خون ساده قابل تشخیص است. همچنین بالا رفتن هورمون توستسترون یكی از دلایل ریزش مو و افزایش موی صورت و بدن می‌باشد. میزان بالای انسولین كه اغلب در افراد مبتلا به دیابت ایجاد می‌شود نیز می‌تواند باعث ریزش مو شود. در خانم‌هایی كه مبتلا به سندروم تخمدان چند كیستی هستند، احتمال بالا رفتن هورمون توستسترون و انسولین وجود دارد.
3- التهاب پوست سر: بیماری‌های التهابی متعددی از قبیل اگزما، سبوریا و داء الصدف (پسوریازیس) می‌توانند باعث ریزش سكه‌ای مو و قرمزی و پوسته پوسته شدن گردند. همچنین عفونت‌های قارچی پوست سر كه به آن كچلی كرم حلقه‌دار نیز گفته می‌شود و عفونت‌های باكتریایی ریشه می‌تواند باعث مشكل مشابهی، یعنی ریزش سكه‌ای مو شود؛ با این تفاوت كه عارضه قرمزی پوست در آن وجود ندارد.
4- زخم موضعی: گلسرهای محكم می‌توانند موجب كم پشت شدن مو شوند چون باعث قطع و یا شكسته شدن ریشه مو از بن می‌شوند. بعضی از درمان‌های شیمیایی به پیاز و یا تار مو آسیب می‌رسانند. حشراتی كه به مو حمله می‌كنند (همانند شپش و یا گال) می‌توانند به طور مستقیم یا غیرمستقیم سبب ریزش مو شوند؛ به این صورت كه شخص را تحریك به خارش كرده و به مو آسیب می‌رسانند. وسواس موكنی نیز یك حالت روانی است كه شخص از روی اضطرار موهای خود را می‌كشد یا دور انگشتان می‌چرخاند. حتی گاهی خود شخص نیز از دلیل ریزش غافل است.
5- داروها: داروهای متعددی وجود دارند كه می‌توانند باعث كم مویی و ریزش مو شوند. در این میان استروئیدها و شیمی‌درمانی رایج‌ترین هستند. بعضی از داروهای ادرارآور نیز به دلیل افزایش سطح تستسترون باعث كم شدن موی بدن می‌شوند؛ اما معمولا تاثیر زیادی روی موی سر ندارند. اگر فكر می‌كنید ریزش موی شما مربوط به دارویی است كه به تازگی شروع به مصرف آن كرده‌اید یا میزان آن را افزایش داده‌اید، بهتر است به پزشك متخصص مراجعه كنید.
6- دلایل روانشناسی: اضطراب، عصبانیت و افسردگی به طور شگفت‌آوری موجب ریزش مو می‌شوند كه تشخیص و درمان آنها نیز بسیار مشكل است. اگر انسان‌ها تاثیر استرس و عصبانیت را در مشكلات كم مویی و ریزش مو می‌دانستند، حتما سعی در كاهش میزان آن در زندگی خود می‌كردند. استرس‌های معمول در زندگی و استرس‌های ناشی از ریزش مو در هم می‌آمیزند و آنوقت است كه مشكل سخت‌تر هم می‌شود.
برخی افراد با نگرانی و بزرگ‌نمایی ریزش مو استرس خود را بیشتر كرده و سرعت ریزش مو را افزایش می‌دهند. زمانی كه ریزش موی خود را تشخیص دادید، اولین گام، مراجعه به پزشك متخصص برای تعیین دلیل آن است؛ سپس درمان با توجه به دلایل آن آغاز می‌گردد. اگر این دسته از درمان‌ها كافی و یا تاثیرگذار نبود و یا اصلا دلیل آن ناشناخته باقی ماند، دو روش دارویی دیگر نیز وجود دارد كه در برخی موارد موثر واقع می‌شود.
استفاده از محلول ماینوكسیدیل یا روگین، درمان موضعی است كه می‌توان از آن سود برد. تا به حال عملكرد دقیق این دارو به طور واضح مشخص نشده است، اما خانم‌ها و آقایان می‌توانند بدون نگرانی از هیچ‌گونه عارضه‌ای از آن استفاده كنند. فیناستراید یا پروپسیا قرصی است كه فقط با نسخه پزشك می‌توان تهیه كرد كه عملكرد آن پیشگیری از تغییر شكل هورمون تستسترون به فعال‌ترین حالتش می‌باشد و می‌تواند یكی از اصلی‌ترین عوامل ریزش مو در مردان را كاهش دهد.
درمان كلی
بعضی از افراد ترجیح می‌دهند مشكل ریزش موی خود را با روش‌های پزشكی یا جراحی، مانند كاشت مو درمان كنند و برخی دیگر، استفاده از موی مصنوعی یا همان كلاه‌گیس را انتخاب می‌كنند و یا شیوه‌های مختلف آرایش مو، مثل رنگ كردن یا تغییر مدل مو را ترجیح می‌دهند. راهی كه شما انتخاب می‌كنید، بستگی به دلیل ریزش موی‌تان دارد. بعضی احساس می‌كنند نیاز به درمان دارند؛ در حالی كه بعضی دیگر اهمیت كمتری به كم مویی یا كچلی خود می‌دهند.
اگر یك بیماری، یك داروی خاص و یا استرس دلیل كم مویی است، درمان آن بیماری، عوض كردن دارو و از بین بردن یا یادگیری مدیریت بر استرس باعث توقف ریزش مو می‌شود. درمان ریزش مو می‌تواند اعتماد به نفس فرد را افزایش دهد؛ با این وجود، روش‌های جایگزینی نیز عوارض جانبی خود را دارند...
