پیلینگ شیمیایی چرا و چه موقع؟!
یکی از روش‌هایی که متخصصین پوست در درمان مشکلات زیبایی پوست به کار می‌برند، لایه‌برداری یا پیلینگ شیمیایی است که در بهبود وضعیت پوست و جوانسازی آن و رفع مشكلاتی مثل درمان جای جوش و لک استفاده می‌شود. لایه‌برداری پوست به سه گروه مختلف تقسیم می‌گردد: لایه‌بردای شیمیایی، لایه‌برداری مکانیکی و لایه‌برداری با لیزر.لایه‌برداری مکانیکی که رایج‌ترین شكل آن میکرودرم ابریژن است، با پاشیدن کریستال‌های اکسید آلومینیوم بر روی پوست و سپس مکش منفی مجدد آن تاثیر خوبی روی کیفیت پوست می‌گذارد و همچنین با تاثیری که بر نفوذ داروهای پوستی دارد، کمک مهمی به درمان لک صورت می‌كند.
مراقبت از پوست
پس از پایان لایه‌برداری در طول یک دوره دو هفته‌ای باید از پوست مراقبت کرد و در لایه‌برداری عمقی مراقبت بیشتری لازم است. پس از پیلینگ سطحی، پوست کمی قرمز می‌شود و پزشک معمولا وازلین یا پمادهای ترمیم‌کننده تجویز می‌کند. در صورتی‌که لایه‌برداری عمیق‌تر باشد، بیمار 3-5 روز تا بازسازی کامل لایه سطحی پوست، از مواد پوشاننده، مانند کرم مرطوب‌کننده یا آنتی‌بیوتیکی استفاده می‌کند و تا شش هفته پس از پیلینگ باید از مواجهه شدید با نور خورشید خودداری کند؛ بنابراین چون در فصل تابستان مواجه بیشتر و شدیدتر با نور خورشید وجود دارد، انجام پیلینگ‌های عمقی در این فصل توصیه نمی‌شود.
تحریك پوست
از طرفی با تحریک پوست باعث بهبود ساخت کلاژن شده و در طولانی مدت در بهبود چین و چروک نیز موثر است. در لایه‌برداری با لیزر از خاصیت لیزر در درمان برخی بیماری‌های پوستی، مثل ضایعات عروقی، زخم، اسکار، کک مک و لک‌های قهوه‌ای که در صورت و دست بیشتر افراد مسن دیده می‌شود و همچنین جوانسازی پوست استفاده می‌شود. لایه‌برداری شیمیایی ( chemical peeling) بر حسب شدت به سه گونه است: 1- سطحی (superficial) 2- با عمق متوسط (medium-depth) 3- عمیق (deep)
لایه‌بردای سطحی
در لایه‌برداری سطحی، آسیب اپیدرم یا لایه سطحی پوست ایجاد می‌شود و در پیلینگ‌های عمقی‌تر، عمق نفوذ دارو بیشتر است و بر اساس شدت نفوذ کاربردهای هر کدام از این پیلینگ‌ها هم متفاوت می‌باشد. پیلینگ سطحی معمولا در درمان آکنه و التهاب و قرمزی ناشی از آن، چین و چروک سطحی، ضایعات پوستی در اپیدرم مثل کراتوز ناشی از آفتاب و لک‌های ناشی از آفتاب در افراد مسن، ملاسما یا لک حاملگی و سایر اختلالات رنگدانه‌ای به کار می‌رود. تکرار این پیلینگ‌ها برای دریافت نتیجه بهتر لازم است. ترکیباتی که در این نوع پیلینگ‌ها به کار می‌رود، عبارتند از: گلیکولیک اسید، تری کلرواستیک اسید 10-20%، محلول جسنر، ترتینوئین و سالیسیلیک اسید، آلفا هیدروکسی اسید(AHA) به‌طور طبیعی در بسیاری غذاها یافت می‌شود و از سال 1990 در جوانسازی پوست به کار می‌رفت. PHT، غلظت اسید، حجم به کار رفته از این ترکیب بر روی پوست و دوره درمان در عمق پیلینگ آلفا هیدروکسی اسید موثر است. در بسیاری محصولات، غلظت کم AHA باعث افزایش دانسیته کلاژن و بهبود کیفیت الاستیسیته پوست می‌شود. معمول‌ترین فرم آلفاهیدروکسی اسید، گلیکولیک اسید است که به وفور در بسیاری از ترکیبات داروخانه‌ای موجود می‌باشد. و اما در پیلینگ‌های عمقی، آسیب کنترل‌شده به لایه سطحی (اپیدرم) و درم پاپیلاری وارد می‌شود. 40-50% TCA، یکی از شایع‌ترین لایه‌برداری‌های عمقی است.این لایه‌برداری برای بهبود اسکارهای فرو رفته آکنه و جوانسازی پوست انجام می‌شود. ناگفته نماند در این نوع لایه‌برداری در صورتی‌که بیمار به درستی انتخاب نشود، احتمال بروز عوارض وجود دارد. بروز اسکار، تغییرات رنگدانه‌ای، از جمله تیره یا روشن شدن پوست، به خصوص در افراد با تیپ پوستی تیره‌تر، از جمله عوارضی است که در این نوع لایه‌برداری‌ها مشاهده می‌شود.
