دکتر مژگان احمد پور –روانشناس
تحریریه زندگی آنلاین : درباره چرایی احساس بی‌حوصلگی و رکود در میان برخی میان‌سالان با اشاره به نظریه «اریکسون» (نظریه‌پرداز حوزه روانشناسی) مبنی بر «زایندگی در برابر رکود» در دوران میان‌سالی، می‌توان گفت که از ۳۵ تا ۵۵ سالگی مرحله پختگی افراد محسوب می‌شود و در این مرحله مهم است که افراد بتوانند نسل‌های آینده را آموزش دهند. برای این آموزش دادن به نسل‌های بعد لزومی ندارد حتماً افراد والد بوده و فرزندی داشته باشند چراکه این آموزش ربطی به والد بودن افراد ندارد.
ابراز زایندگی میان‌سالان
میل به آموزش نسل‌های آینده در افراد وجود دارد و به طور خودکار با داشتن فرزند ارضا نمی‌شود، اریکسون معتقد است تمام نهادها باید فرصت‌هایی را برای «ابراز زایندگی» میان‌سالان فراهم کنند، اگر افراد میان‌سال نتواند راه خروجی برای زایندگی خود پیدا کند غرق در رکود، بی‌حوصلگی و فقر میان فردی می‌شوند. از ۳۵ سالگی به بعد افراد مستقل شده، به اصطلاح پخته می‌شوند و می‌توانند پیوند خوب و روابط صمیمی با دیگران برقرار کنند چراکه دیگر در برابر از دست دادن هویت ترسی ندارند و می‌توانند از خود در برابر دیگران محافظت کنند. افراد پس از ۳۵ سالگی درعین‌حالی که هویت مستقل خود را حفظ می‌کنند، می‌توانند با از خود گذشتگی به یک آمیختگی میان خویشتن با دیگر افراد برسند.
راه‌حل ایجاد ابراز زایندگی میان‌سالان
عدم توجه به ضرورت ایجاد یک راه خروج برای «زایندگی» میان‌سالان در بازه سنی ۳۵ تا ۵۵ سالگی علاوه بر مشکلات روان‌شناختی یاد شده می‌تواند مشکلات هیجانی را برای افراد به بار آورد که «یونگ» (روانکاو) نیز از آن تحت عنوان «بحران میان‌سالی» یاد می‌کند. میان‌سالانی که نمی‌توانند به «زایندگی» برسند ممکن است دچار واپس روی در «شبه صمیمیت» شده و خود را به شیوه‌ای بچگانه لوس کنند، از سوی دیگر به دلیل آنکه این افراد تنها در فکر تأمین نیاز و آسایش خود هستند، به لحاظ جسمی و روانی نیز بی‌اعتبار و بی‌ارزش می‌شوند.
نظریه اریکسون
اریکسون معتقد است که «مراقبت» به صورت اهمیت دادن به دیگران تعریف می‌شود و باید باور داشت که نیاز به آموزش دادن به نسل بعد در دوران میان‌سالی، نه تنها در کمک کردن و اهمیت دادن به دیگران مؤثر است بلکه برای تحقق بخشیدن به هویت خود فرد نیز بسیار حائز اهمیت است.
