اگر جهش جدید و یا یک عامل محیطی سبب بروز ناهنجاری شود خطر تکرار ناچیز است. اگر والدی ناقل ژن معیوب و غالب، بدون علامت باشد در 50 درصد موارد خطر تکرار در فرزند بعدی وجود دارد. اگر بیماری در دو نسل متوالی اتفاق افتد معمولا ژن غالب دخالت داشته است، ولی اگر یکی از والدین مبتلا به کری است خطر تکرار برای فرزند اول 5 درصد است و اگر یکی از فرزندان مبتلا به ناشنوایی شد، خطر تکرار در بارداری بعدی 50 درصد خواهد بود. معمولا در 90 درصد موارد افراد ناشنوا تمایل دارند با فردی ناشنوا مثل خود ازدواج کنند که این نوع گرایش دراغلب نقاط جهان به چشم میخورد؛ اگر هر دو ناشنوا غیرخویشاوند باشند با احتمال 70 درصد تا80 درصد فرزندان حاصل از این ازدواج مشکل شنوایی ندارند، اگرچه بسیاری از این زوجها به نظر میرسد ناقل ژن مغلوب باشند.
ازدواجهای خویشاوندی و ناشنوایی
اگر زوجی کاملا سالم، فامیل و کاندید ازدواج یا بارداری هستند و هر دو ناقل نهفته ژن معیوب ناشنوایی باشند، درهر نوبت از بارداری با احتمال 25درصد یا یک چهارم احتمال تولد فرزندی با اختلال گفتاری و ناشنوایی را خواهند داشت، حال اگر این زوج خودشان مشكل گفتاری و ناشنوا حاصل از ازدواج فامیلی والدین خویش باشند و میخواهند طی این وصلت فامیلی صاحب فرزند شوند، به طور قطعی و 100 درصد فرزندانشان مبتلا خواهند شد.
نکته مهم
درازدواج فامیلی که هر دو نفر کاملا در ظاهر سالم هستند و قصد ازدواج یا بارداری دارند چنانچه در بستگان مشترکشان فرد یا افراد مبتلا به الکن و ناشنوایی داشته باشند با احتمال بسیار بیشتر از دو نفر زوج ناشنوا ولی غیرخویشاوند، صاحب فرزندی مبتلا میتوانند بشوند.
زیرا دو نفر مبتلای غیر فامیل از تشابه ژنی بسیار کمی برخوردارند، حال اینکه در ازدواجهای فامیلی این تشابه زیاد است به طوری که اگرزوجین سالم هم باشند احتمال اینکه ژن فرد مبتلا در بستگان مشترک را داشته باشند وجود دارد و چون این ژن معیوب درهر دو مشابه است احتمال بروز اختلال در فرزند آنها از فرزند زوجی که خود مبتلا هستند بیشتر است. از ویژگیهای ناشنواییهای ژنتیک فامیلی این است که اغلب با ناهنجاریهای دیگر و بدشکلی ظاهری همراه نبوده و ناشنوایی اغلب از نوع حسی عصبی بوده و همچنین دو طرفه و تا حدی قدرت شنیداری برای فرکانسهای پایین محفوظ است و با تشخیص به موقع و زودهنگام میتوانند از سمعک وگفتار درمانی سود ببرند.
نتیجهگیری و توصیه
امروزه یکی از دغدغههای ازدواجهای ناشنوایان خصوصا با هم نوع خود، داشتن فرزندی مبتلا است. زیرا خودشان جهت رسیدن به یک زندگی ایدهآل ویا دستیابی به حداقل امکانات دشواریهای متعددی را متحمل شدهاند و حالا برای آنان و خانوادههای آنها متصور نیست شاهد تکرار این تراژدی باشند و از طرفی با پیشرفتهایی که در علم ژنتیک صورت گرفته است از کسی نمیتوان مسؤولیت اخلاقی داشتن فرزندی معلول را با نادیده گرفتن این دستاوردها، پذیرفت، لذا توصیه نهایی به این خانوادهها این است که به این نکته همواره توجه داشته باشند، در دسترسترین، سادهترین، ارزانترین و مطمئنترین روش پیشگیری از تکرار ناشنوایی در این خانوادهها انجام به موقع مشاوره پزشکی ژنتیک در مراحل قبل از ازدواج و در نهایت قبل ازبارداری بوده و همچنین نوزاد پرخطر هر چه زود ترمورد ارزیابی قرار گیرد.
براي خواندن بخش اول- ناشنوایی از دیدگاه ژنتیك- اينجا كليك كنيد.