در افراد مسن عدم تحرك به‌علت درد در ناحیه برداشت لگن زمینه‌ساز آمبولی ریه و زخم بستر است. همچنین در خانم‌ها به‌علت تغییر شكل ظاهری و آثار پس از عمل، استقبال كمی از برداشت استخوان لگن می‌شود. جمجمه به عنوان اتوگرافت، خطر برهنه شدن دورا و مغز را داشته و تنها جراحان بسیار مجرب به برداشت این اتوگرافت اقدام می‌كنند.
4- عفونت محل براشت اتوگرافت و عوارض زخم ایجاد شده از معایب اتوگرافت است.
5- خطر كاشته شدن سلول‌های تومور در محل برداشت گرافت Tumoral cell Seeding: در اعمال جراحی برداشت تومورها با توجه به آسیب وارده در محل برداشت استخوان اتوگرافت، خطر كاشته شدن سلول‌های توموری آزادشده از محل ضایعه افزایش می‌یابد. در حال حاضر اتوگرافت به عنوان بیشترین جایگزین محصولات این پروژه مطرح است كه با توجه به معایب فوق‌الذكر با ارایه خدمات مناسب، سبب توجه جراحان و بیماران به بیوایمپلنت‌ها به عنوان انتخاب اول خواهد شد.
گرافت‌های مصنوعی تشابه استخوانی یا آلوپلاست‌ها
این مواد در انواع و سایزهای مختلف طراحی و به‌طور مصنوعی از مواد معدنی تهیه شده كه مهم‌ترین آنها گرافت‌های سرامیكی (Ceramic grafts) كه از سنتز فسفات كلسیم به صورت هیدروكسی آپاتایت و تری‌كلسیم فسفات تهیه می‌شوند. محصولات سنتیتیك در حقیقت یك پلیمر دارای سوراخ‌های میكرونی هستند كه سطح آنها با هیدروكسید كلسیم پوشش داده شده‌اند.
در محصولات سنتیتیك عمل جایگزینی گرافت با بافت استخوانی بسیار طولانی بوده حداقل ظرف 4 تا 5 سال صورت می‌پذیرد و حتی در بسیاری از موارد هرگز صورت نمی‌پذیرد. در مصارف پریودونتال به‌علت عدم سرعت استخوان‌سازی لازم معمولا سرعت رشد سلول‌های اپیتلیال بیشتر بوده و لذا بافت نامطلوب اپیتلیال جایگزین استخوان می‌شود. از آنجا كه اجرام میكروبی در اعمال جراحی دهان به وفور یافت می‌شوند، كنترل عفونت از معضلات آلوپلاست‌ها است و با توجه به معایب فوق‌الذكر جزء محصولات رده چندم كاربردی هستند.
هیدروكسی آپاتایت و تری‌كلسیم فسفات
دردو دهه گذشته هیدروكسی آپاتایت تهیه‌شده از استخوان گاوی بیشترین توجه كاربردی در میان آلوپلاست‌ها را داشته‌اند، از آنجا كه به روش‌های شیمیایی بافت آلی استخوان گاوی حذف شده و محصول حاصل تنها واحد جزء معدنی است این محصولات در گروه بیوایمپلنت‌ها قرار نگرفته و مشابه سایر آلوپلاست‌ها تنها خاصیت استئوكنداكشن را دارا هستند. از آنجا كه محصولات تجاری متعدد از شركت‌های مختلف با این ساختار عرضه شده‌اند و مشخصات فیزیكی نظیر سطح تماس آزاد، میزان تخلخل، میزان كریستالیتی و همچنین مشخصات شیمیایی نظیر نسبت كلسیم به فسفر، میزان یون آزاد محصول و PH محصول در انواع مختلف متفاوت است و این مشخصات و خواص به‌طور مستقیم نتایج كاربردی محصول را تحت تاثیر قرار می‌دهند، جراح با مشخصات فنی ارایه شده و بر حسب نیاز بیمار، خود نسبت به انتخاب آنها اقدام می‌كند.
با افزایش تخلخل آلوپلاست هیدروكسی آپاتایت با وجود كاهش زمان استخوان‌سازی جدید در محل گرافت، شاهد كاهش خواص بیومكانیك گرافت هستیم، در صورتی كه در بیوایمپلنت‌ها امكان حفظ خواص بیومكانیك با قدرت مناسب استخوان‌سازی جدید وجود دارد. از دیگر معایب این نوع آلوپلاست‌ها عدم تحریك كافی بافت پریودونتال به ایجاد چسبندگی به گرافت است.
معایب آلوپلاست‌ها
به‌طور كلی بزرگ‌ترین مشكل مصنوعات استخوان، جذب سریع آن در بدن و از دست رفتن گرافت، عدم رشد مناسب بافت عروقی جدید و در نتیجه عدم استخوان‌سازی سریع و عدم مناسب بافت پریودونتیوم و عدم چسبندگی مناسب گرافت به آن است. به‌طور كلی این مواد دارای مقاومت بالای فشردگی بوده اما قدرت كشسانی پایین دارند بنابراین بیشتر برای پر كردن ناحیه‌های توخالی كاربرد دارند (عموما در دندانپزشكی). همچنین به دلیل سختی و نفوذپذیری كم دارای شرایط مشابه بیوایمپلنت‌ها برای رشد عروق و استخوان‌سازی نبوده كه از معایب این روش است بنابراین در صورت استفاده در مقادیر بالا حتما باید از نوع متخلخل و از نوع پودری آن استفاد شود. از دیگر معایب این نوع گرافت در استفاده‌های دندانپزشكی، عدم اتصال مناسب بافت‌های پری‌دونتال به آن است.
