لازیك
این روش مانند روش لیزیك است، با این تفاوت كه فقط اپیتلیوم برداشته می‌شود یا به عبارتی تفاوت آن با PRK در این است كه اپیتلیوم طوری برداشته می‌شود كه اپیتلیوم تخریب نشود و پس از عمل سرجای خود گذارده می‌شود. باید توجه داشت كه عمل رفركشن به روش لایه‌برداری لیزری، عملی غیرقابل برگشت است و چنانچه خطایی صورت گیرد، تاثیرهای این خطا روی بینایی بیمار جبران‌ناپذیر است.
كاربری دستگاه
باید به خاطر داشت، هدف اصلی از این لیزر، جدا كردن یا شكست پیوند بین ماكرومولكول‌های قرنیه است و تاثیرات حرارتی جزو تاثیرات مخرب و ناخواسته این لیزر است كه می‌تواند موجب تیرگی قرنیه بیماری پس از عمل شود. اغلب میزان فلونس دستگاه بیشتر از 2mj/cm110 جهت لایه‌برداری موردنیاز نیست.
فلونس روی قرنیه در سیستم مورد بحث 2mj/cm90 است. به دلیل اینكه در زمان این عمل بیمار هشیار است، باید مواظب بود كه زمان تابش اشعه لیزر بیمار چشم خود را حركت ندهد. در غیر این صورت لیزر قسمتی از قرنیه را لایه‌برداری خواهد كرد كه نباید صورت گیرد، ولی چون حركت چشم اجتناب‌ناپذیر است، لذا كمپانی‌های سازنده اقدام به نصب سیستمی جهت كنترل حركت چشم بیمار می‌كنند به این صورت كه چنانچه بیمار چشم خود را حركت داد، محل اصابت لیزر نیز تغییر می‌كند و در مكان اصلی خود اصابت كند.
سرعت این سیستم باید حداقل 2 برابر سریع‌تر از سرعت تكرار شوتینگ لیزر، باشد. به عنوان مثال در سیستم مورد بررسی سرعت تكرار شوتینگ لیزر برابر با HZ50 و سرعت تعقیب‌كننده چشم HZ1000 می‌باشد. سرعت شوتینگ لیزر ارتباط مستقیمی با مدت زمان عمل دارد. البته به این پارامتر بدون در نظر گرفتن اندازه نور لیزر، نمی‌توان توجه كرد.
البته باید به این نكته نیز توجه داشت كه افزایش سرعت لیزر می‌تواند موجب افزایش حرارت بافت شود. در هر صورت باید در زمان بررسی این پارامتر، به زمانی كه بافت جهت انتقال حرارت به بافت كناری نیازمند است، نیز توجه داشت. بنابراین مقایسه این پارامتر به پارامترهای Flounce at cornea و اندازه نور لیزر بستگی دارد.
به دلیل اینكه در هر سیستم اپتیكی هر چند دقیقه، شكست‌های ناخواسته وجود دارد و با توجه به اینكه چشم از این مقوله مستثنی نیست،جهت اصلاح دید برخی از بیماران كه میزان عدم انطباق آنها بیش از حد معمول است از روشی كه به اصطلاح آن را Customize Ablation می‌نامند، استفاده می‌كنند. جهت این عمل اندازه نور لیزر باید كمتر از mm1 باشد.
معیارهای استفاده از این دستگاه در بیماران
حداقل سن 18 سال و حداكثر تا زمانی كه فرد آب مروارید نداشته باشد، عدم تغییر قابل توجه نمره عینك در یك سال گذشته (یعنی حداكثر بیش از 5/0 دیوپتر تغییر نكرده باشد)، ضخامت كافی قرنیه، نزدیك بینی 1- تا 10- دیوپتر، آستیگماتیسم 5/0 تا 6 دیوپتر، دور بینی حداكثر تا 6+ دیوپتر، عدم وجود كواتوكونوس (قوزقرنیه) و یا نامنظمی در سطح قرنیه، عدم وجود بیماری‌های عمومی نظیر انواع روماتیسم، دیابت پیشرفته و نقص ایمنی، عدم حاملگی و شیردهی، عدم وجود بیماری‌های چشمی مثل گلوكوم (آب سیاه)، آب مروارید، خشكی متوسط تا شدید چشم و بیماری تبخال چشمی، گشاد نشدن بیش از حد معمول مردمك چشم در تاریكی، داشتن توقع‌های واقعی از قابلیت و توانایی‌های عمل جراحی لیزر یا لیزیك در تصحیح دید.
براي خواندن بخش اول- كاربرد لیزر اگزایمر- اينجا كليك كنيد.
