تشخیص
در کشوری مانند ژاپن از سن 40 سالگی به بعد افراد را به طور دوره ای بررسی می‌‌کنند و با فلورسنت، محل‌‌هایی را که دچار دیسپلازی اند، تشخیص میدهند و نمونه برداری می‌‌کنند.
مجموعه این بررسی‌‌ها باعث تشخیص زودرس بیماری میشود، ولی در سایر کشورها، از جمله ایران، این روش انجام نمی شود و وقتی بیمار علامت دار میشود، به پزشک مراجعه میکند.
چنانچه پزشک احتمال دهد که بیمار به سرطان معده مبتلا شده است، آندوسکوپی اولین روش تشخیصی است. آندوسکوپ (درون‌بین) لوله‌ای بسیار باریک، انعطاف‌پذیر و مجهز به دوربینی کوچک است.
پزشک آندوسکوپ را از راه دهان وارد مری میکند و سپس آن را به سمت معده و بخش ابتدایی روده کوچک هدایت میکند.
آندوسکوپ از کانال‌های فیبر نوری تشکیل میشود که نور را از خود عبور میدهند و مشاهده داخل معده و بخش ابتدای روده کوچک را ممکن می‌سازند.
در صورت مشاهده ضایعات برجسته و تومورال یا ضایعات زخمی، از سطح مخاط معده نمونه برداری انجام شود.
نکته مهم در نمونه برداری این است که جهت تایید قطعی لازم است از ضایعه مشکوک حدود 6 الی 9 بار نمونه برداری به عمل آید تا با اطمینان بیشتری سرطان معده تشخیص داده شود.
از رادیوگرافی با ماده حاجب (باریم میل)، در مواردی که شخص تحمل آندوسکوپی را ندارد(ماندن افراد پیر و کسانی که دارای مشکلات روانی می‌‌باشند) استفاده میشود.
در صورت تأیید تشخیص ابتلا به سرطان، آزمایش‌های دیگری مانند رادیولوژی رنگی باریم میل، سی تی اسکن، سونوگرافی یا لاپاروسکوپی برای ارزیابی میزان پیشرفت سرطان معده و انتشار آن (متاستاز) انجام میشود.
درمان
جراحی، شیمی درمانی (و گاهی اوقات پرتودرمانی) از راه‌‌های درمان سرطان معده محسوب می‌شوند. روش درمان با توجه به عامل‌های گوناگونی مانند موارد زیر انتخاب میشود:
- میزان پیشرفت سرطان و بزرگی تومور
- مرحله سرطان: منظور میزان انتشار آن است، یعنی آیا به معده محدود است، یا از جدار معده به بیرون انتشار یافته، یا به بافت‌های دور از معده مانند کبد متاستاز یافته است؟
- وضعیت سلامت عمومی
با برداشتن تومور در مراحل اولیه سرطان معده می‌توان آن را درمان کرد؛ به‌طور معمول بخش آسیب دیده و سرطانی معده و گاهی اوقات تمام معده از بدن خارج میشود.
این عمل گاهی توسط جراحی لاپاروسکوپی یا لاپاراسکوپی (جراحی سوراخ کلید) صورت می‌پذیرد.
با بهره‌گیری از بعضی تکنیک‌های جراحی حتی در صورت پیشرفته بودن سرطان و قابل علاج نبودن آن می‌توان علائم را تا حدی تسکین داد، برای مثال با برداشتن بخشی از معده در عمل جراحی با لیزر یا عمل کوچک کردن معده می‌توان انسداد را برطرف نمود.
شیمی درمانی یکی از روش‌های درمان سرطان معده با داروهای ضد سرطانی است که سلول‌های سرطانی را از بین می‌برد یا تکثیر آنها را متوقف می‌سازد.
شیمی درمان تکمیلی، درمانی است که در آن از عمل جراحی در کنار شیمی درمانی استفاده میشود، برای مثال، احتمال دارد یک دوره شیمی درمانی پس از عمل جراحی تجویز میشود تا هر گونه سلول سرطانی انتشار یافته از تومور اولیه نابود شود.
البته گاهی اوقات شیمی درمانی پیش از جراحی برای کوچک‌تر کردن تومور و تسهیل عمل جراحی انجام میشود، این شیوه‌ی درمان سرطان معده را نئو ادجوونت گویند.
در پرتو درمانی پرتوهای تابشی با انرژی بالا بر روی بافت سرطانی متمرکز میشود تا سلول‌های سرطانی از بین بروند یا تکثیرشان متوقف گردد.
پرتو درمانی به‌طور معمول برای درمان سرطان معده به کار برده نمی‌شود، اما گاهی اوقات برای کوچک کردن بخش خاصی از تومور سرطانی دامن زننده به سرطان کاربرد دارد.
پیشگیری
چون علت سرطان معده دقیقا مشخص نیست، بنابراین راهی نیز برای پیشگیری از آن وجود ندارد. با این حال، می‌توان با رعایت نکته‌هایی ساده و ایجاد تغییرهایی کوچک در زندگی روزمرّه خطر ابتلا به این بیماری را کاهش داد.
در درجه اول باید دارای یک رژیم غذایی مناسب باشیم. در یک رژیم غذایی مناسب باید به میزان کافی از پروتئین‌‌ها و ویتامین‌‌ها استفاده کنیم. به طور معمول، هر فرد به صورت روزانه باید بین 90 تا 150 گرم پروتئین مصرف کند.
مصرف ویتامین به خصوص ویتامین C و A نیز باید مورد توجه قرار گیرد. از سوی دیگر، مصرف میوه‌‌ها وانواع سبزی‌‌ها به دلیل اینکه دارای آنتی اکسیدان هستند نقش مهمی در پیشگیری از سرطان دارند.
مصرف خیارشور و ماهی دودی و نمک نیز باید کاهش یابد. بیماری‌‌های معده نیز اگر درمان نشوند ممکن است سبب بروز سرطان معده شوند. بنابراین این بیماری‌‌ها حتما باید مورد درمان قرار گیرند.
پرهیز از دخانیات و الکل نیز در مبتلانشدن به سرطان معده موثر است.
برای خواندن بخش اول -سرطان معده- اینجا کلیک کنید.
