زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

فاطمه ذبیحیان

بدن انسان قادر به ساختن ویتامین C یا اسید اسكوربیك مورد نیاز خود نیست و باید آن را از طریق رژیم غذایی تامین نماید.سازمان بهداشت جهانی مصرف 60 میلی‌گرم ویتامین C را در روز توصیه می‌كند. دكتر لینوس پائولینگ، پدر ویتامین C، معقتد است مصرف ده گرم ویتامین C در روز، كمك موثری در مبارزه با سرطان است. پائولینگ به خاطر این اعتقاد خود مورد استهزای دیگران قرار گرفت، اما امروزه بسیاری از پزشكان كه به درستی نظر پائولینگ اعتقاد دارند، در بخش تغذیه درمانی برای بیماران سرطانی، دوزهای بالای ویتامین C تجویز می‌كنند. 

پائولینگ در مصاحبه خود با خبرنگار BBC در پاسخ به سوالی درباره استفاده بیش از حد ویتامین C و دفع مازاد آن و هدر دادن پول چنین گفت: شواهد نشان می‌دهد كه این موضوع درست نیست. من حدود بیست سال قبل، مطلبی درباره این موضوع خواندم و تصمیم گرفتم آن را بررسی كنم. ده گرم ویتامین C در روز مصرف كردم و ادرار خود را در بیست و چهار ساعت جمع و مقدار ویتامین C آن را آنالیز نمودم. به جای اینكه حدود 10000 میلی‌گرم ویتامین C در ادرار من موجود باشد، فقط 1500 میلی‌گرم یعنی 15 درصد دوز مصرفی را در ادرار خود یافتم. البته بخشی از آن در روده باقی مانده و به جریان خون وارد نشده بود، اما این میزان شامل یك سوم ویتامین C مصرفی بود.

بعضی مدارك نشان می‌دهند كه ممكن است بیش از یك سوم ویتامین C مصرفی،‌ در روده‌ها باقی بماند. این میزان ویتامین قادر است از روده‌ها در برابر مواد سرطان‌زای موجود در مدفوع به خوبی محافظت كند و همچنین به واسطه مسهل بودن این ویتامین، میزان آب موجود در روده افزایش می‌یابد، در نتیجه، حجم مواد دفع شده و سرعت فرآیند دفع بالا می‌رود. به این ترتیب از 10 گرم ویتامین C كه به بدن وارد می‌شود، یك سوم یعنی 5/3 گرم آن در روده‌ها باقی می‌ماند، از دو سوم دیگر یعنی 5/6 گرم، 5/1 گرم از طریق ادرار دفع می‌شود و بقیه در سیستم گردش خون باقی می‌ماند كه باید بپرسیم برای این 5 گرم باقی مانده در خون، چه اتفاقی می‌افتد؟

با آزمایشات مستقیمی كه بر روی این موضوع انجام دادم، باید بگویم این میزان، به مواد اكسید شده‌ای تبدیل می‌شود كه در برابر سرطان، ارزش بسیار بالاتری به نسبت خود ویتامین C دارند.بنابراین اگر مقدار بیشتری ویتامین C مصرف كنیم می‌توانیم مقدار بیشتری از این مواد تولید كنیم كه محققین هنوز در حال تحقیق درباره ارزش آن‌ها هستند. ما نیز پانزده سال بر روی این موضوع مطالعه كردیم.

پرسش دیگر این كه شما چطور درباره مقدار ویتامین C مورد نیاز تصمیم گرفتید؟

دكتر پائولینگ در پاسخ می‌گوید: به نظر من برای بزرگسالان، مصرف 2 گرم ویتامین C در روز لازم است. شواهد زیادی نشان می‌دهند كه با مصرف 2 گرم ویتامین C می‌توان سطح سلامت را بالا برد و البته با مصرف 4 یا 6 گرم در روز می‌توان به سطح سلامت بالاتری رسید. حتی مصرف بیش از 60 میلی‌گرم از این ویتامین در روز، مرگ و میر بیماران قلبی، سرطانی و دیگر بیماران را كاهش می‌دهد. افراد پیر باید قاعدتا ویتامین C بیشتری مصرف كنند. مصرف ویتامین C می‌تواند به صورت یك دوز در یك نوبت صبح و یا سه نوبت در طول روز باشد.

افزایش این دوزها باید آنقدر ادامه یابد تا اثر ملین بودن آن مشاهده شود و سرعت حذف مواد زائد در روده بالا رود. توصیه من برای همه كسانی كه می‌خواهند سالم باشند، این است كه میزان ویتامین C مصرفی خود را بالا ببرند.ویتامین C با پراكسید شدن لیپیدها مبارزه می‌كند. تحقیقات انجام شده بر روی افراد مسنی كه 400 میلی‌گرم ویتامین C در روز مصرف می‌كنند، نشان می‌دهد سطح سرمی پراكسید لیپید، كاهش می‌یابد. ویتامین C می‌تواند مانع از تخریب DNA شود. حتی ویتامین C ممكن است با تحریك آنزیم‌های سم‌زدای كبدی، قدرت جنگیدن با آلوده‌كننده‌های سمی و سرطان‌زای محیط‌زیست را نیز داشته باشد.

ویتامین C سلول‌های بدخیم را پس از تولدشان از بین می‌برد و سلول‌های سالم را از تخریب سرطانی محافظت می‌كند. همچنین به لطف وجود ویتامین C در محیط، سلول‌های سرطانی می‌توانند به عملكرد طبیعی خود بازگردند (یعنی این ماده جلوی ازدیاد سلولی را می‌گیرد).البته باید بگوییم، ویتامین C را هرگز نمی‌توان جایگزین درمان‌های موثر اثبات شده همچون شیمی درمانی و اشعه درمانی كرد. اگر شخصی بخواهد ویتامین C را به طور مكمل استفاده كند، حتما باید این دوز مكمل مصرفی و نوع آن را به اطلاع مراقبین درمانی خود برساند.