اثر PRP روی صدمات رباطی
(در ارتوپدی و پزشکی ورزشی(
درمان صدمات بافت نرم و آسیب مفاصل اغلب با توجه به دوره بهبودی طولانی و ناقص، دچار پیچیدگی‌هایی می‌شود. بسیاری از فاکتورهای رشد در تعمیر و بازسازی غضروف، تاندونها و رباط ها دخالت دارند. تمایل به استفاده از پی آر پی PRP برای آسیب‌های پزشکی در ورزش و همچنین برای صدمات اسکلتی- عضلانی این است که به لحاظ نظری می‌تواند به وفور فاکتورهای ترمیم کننده را در محیط طبیعی بدن فراهم کند.
مطالعات اخیر نشان داده اند که PRP می‌تواند در درمان بسیاری از شرایط ارتوپدی مزمن و حوادث ورزشی موثر باشد. PRP دارای این توانایی است که التهاب، پارگی‌های ناقص و رگ به رگ شدن و کشیدگی‌های تاندونها و رباط‌ها را درمان کند. هدف از تزریق PRP در عضو صدمه دیده كاهش میزان تخریب در بافت مورد نظر است. بنابراین لازم است كه تزریق با دقت زیادی انجام شود. حجم تزریق به اندازه ضایعه بستگی دارد. اندازه ضایعه را به طور تقریبی می‌توان توسط اولتراسوند محاسبه نمود.
اثر PRP بر درمان زخم‌ها
برای استفاده از PRP در این زمینه لازم است كه این تركیب به صورت ژل قبل از استفاده توسط ترومبین و یا كلسیم فعال گردد. حجم PRP مورد نیاز به وسعت و اندازه زخم بستگی دارد. به طور كلی باید سطح تمام زخم به صورت كامل توسط ژل پوشانده شود. معمولا ۵ تا ۱۰ میلی لیتر از ژل برای پوشاندن سطح اغلب زخم‌های رایج كافی است. برای استفاده از ژل لازم است كه قبل از استفاده اطراف زخم كاملا تمیز شده باشد تا میزان تماس ژل به زخم حداكثر برسد. بعد از قرار دادن ژل و یا گاز در محل می‌توانید آن را با یك گاز خشك پانسمان نمایید. هر ۵ روز می‌توان پانسمان را تعویض كرد و اغلب لازم است این كار را برای چندین بار تكرار نمود.
مزایای استفاده ازPRP
نکته‌ای که نباید در این روش نادیده گرفت، ضریب ایمنی بالای آن می‌باشد. چرا که از خون خود شخص استفاده می‌شود، پس باعث انتقال بیماری هایی مثل هپاتیت، HIV و ... نمی‌شود. از طرفی به صورت کاملاٌ استریل و از وسایل یک بار مصرف و به صورت بسته انجام می‌شود پس خون با هوای آزاد در تماس نیست. به علاوه، دارای کمترین حساسیت و واکنش‌های آلرژیک بوده و عوارض جانبی آن بسیار کم است و به عنوان یک روش غیرتهاجمی شناخته می‌شود. این روش اثر بسیار طولانی دارد و در اغلب موارد فقط یک بار انجام می‌شود.
معایب استفاده از PRP
این فرآیند (فعال شدن سلولهای بنیادی تا ترمیم بافتی) فرآیندی کند بوده و گاهی ماه‌‌‌هاوحتی یک سال طول می‌کشد تا اثرات درمانی مشاهده شود. پس از انجام این کار، پاسخ درمانی بستگی به واکنش‌های سلولی دارد و این واکنش‌ها توسط پزشک یا خود فرد قابل کنترل یا تنظیم نیست. متاسفانه در 10% موارد به علت ناشناخته‌ای پاسخ به درمان دیده نمی‌شود.
موارد منع استفاده از PRP
در موارد زیر نمی‌توان از تزریق PRP استفاده کرد. البته انجام دادن یا ندادن این روش به نظر پزشک معالج بستگی دارد. این موارد شامل موارد زیر هستند: معتادین به سیگار ، مواد مخدر و الکل سندرم نقص عملکرد پلاکتی کمبود بحرانی پلاکت کمبود فیبرینوژن خون عفونت خونی شدید (سپسیس) عفونت‌های حاد و مزمن درمان ضد انعقاد خون ( مصرف وارفارین و آسپیرین) افراد دارای بیماری پوستی یا سرطان پوست داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی (مانند ایبوپروفن، ایندومتاسین، دیکلوفناک، پیروکسیکام و ...) در صورت مصرف باید از سه روز قبل قطع شوند. در مورد آسپیرین لازم است از 10روز قبل مصرف آن قطع شود.
سایر موارد استفاده از PRP
از PRP در جراحی‌های فک و صورت، جراحی های زیبایی، جراحی قلب، جراحی‌های مغز و اعصاب، گوش و حلق و بینی و سوختگی‌ها نیز استفاده می‌شود.
