زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

حامد مظفری – روزنامه نگار

در همه این سال‌ها وقتی بازیگران اغلب درجه دوم مخاطب این پرسش قرار می‌گیرند که چرا بیکار و کم کار هستند از لابی‌های پشت پرده و دست‌های پنهانی می‌‌گویند که اجازه نمی‌دهند آنها دیده شوند.

البته که هیچ بازیگری از کیفیت پایین بازی خودش و اینکه مثلا همین لابی‌ها چقدر در ورودش به بازیگری نقش داشته‌اند چیزی نمی‌گوید.

 در کنار این لابی که همه این سال‌ها درباره آنها شنیده‌ایم یک روند اپیدمیک در میان بازیگران زن درجه دوم آن است که وقتی مخاطب پرسشی در چرایی کم کاری قرار می‌‌گیرند به زعم خود به افشاگری درباره پشت پرده سینما دست می‌‌زنند و کم کاری یا بیکاری خود را به فسادی نسبت می‌‌دهند که در این پشت پرده وجود دارد.

البته که هیچ کدام از این جماعت به صراحت و با شفافیت جرأت صحبت کردن درباره آن فساد را ندارند و هر چه می‌‌گویند سربسته و در کلیات است ولی مهم‌تر از این سربسته سخن گفتن تلاش این جماعت برای سالم نشان دادن خود و فاسد نشان دادن بقیه است که جلب نظر می‌‌کند.

اینها هیچ گاه نمی گویند اگر این سینما یا تلویزیون فاسد است چطور سالیانی که فعال بودند فسادش را تحمل کرده‌اند و دم نزده‌اند اما همین که پیشنهاد بازیگری به آنها ارائه نشده متوجه این فساد شده‌اند؟

اینها این را هم نمی‌گویند که این چطور فسادی است که فقط آدم‌هایی درجه دو همچون آنها درباره‌اش می‌گویند و هیچ کدام از بازیگران سطح بالای سینما و تلویزیون درباره‌اش سخنی نقل نمی‌کنند.

ابدا قصد این را نداریم که شعار پاکی سینما و تلویزیون را سر دهیم چون پاکی یا ناپاکی در تمام شاخه‌های اجتماع به طور موازی پیش می‌رود و قطعا سینما و تلویزیون هم متأثر از جامعه ناپاکی خود را هم دارد اما پرسش بر سر آنهایی است که کم ماندن از قافله بازیگری را فقط و فقط به این ناپاکی‌ها نسبت می‌‌دهند و یک بار جلوی آینه نمی‌روند.

و نگاهی به عیار کاری خویش نمی‌اندازند تا معلوم شوند اصلا همین رسیدن‌شان به سینما و تلویزیون از مسیری پاک بوده یا مسیری کاملا ناپاک؟؟!