روز‌های سخت گابریل کالدرون زودتر از آنچه تصور می‌شد، فرا رسید. دو شوت مهارنشدنی از استنلی کی‌روش و محمد محبی، بار دیگر بازار مقایسه کالدرون با برانکو را داغ کرد. عجیب اینکه برد در دربی، آنطور که انتظار می‌رفت مربی آرژانتینی را روی سکو‌ها محبوب نکرد و به محض اینکه سوت پایان بازی با سپاهان به صدا درآمد، انتقاد‌ها از کالدرون اوج گرفت.
این روز‌ها آنچه در گروه‌های هواداری درباره‌اش صحبت می‌شود، ایده‌ای جذاب، اما خطرناک است؛ «کنار گذاشتن کالدرون و بازگشت برانکو به پرسپولیس.» حتی پیش از آغاز فصل این یک گزاره قابل پیش‌بینی بود. با محبوبیت بی‌نظیر برانکو در پرسپولیس، عجیب نبود که به محض هر ناکامی تماشاگران از دوران خوشی یاد کنند که با پروفسور داشتند، اما شدت گرفتن انتقاد‌ها از گابریل کالدرون و زمزمه‌ها برای بازگشت برانکو به پرسپولیس از سه منظر قابل بررسی است:
اول: از همان روزی که برانکو خیلی زود در الاهلی به پایان خط رسید، مشخص بود هوادارانی که با او خاطرات شیرینی داشتند به عنوان آلترناتیو کالدرون به او نگاه کنند، اما برای کارنامه حرفه‌ای برانکو بهتر است که برای بازگشت به ایران خیلی عجول نباشد.
برانکو در ۹ سال فاصله میان مربیگری در تیم ملی و پرسپولیس، در چین، امارات، عربستان و کرواسی مربیگری کرده بود و این مهم‌ترین وجه تمایز او با هموطنانش یعنی وینکو بگوویچ یا دراگان اسکوچیچ است که به طور معمول به جز ایران از جای دیگری پیشنهاد کار ندارند. برانکو تا اینجا یک مربی «بین‌المللی» با رزومه‌ای قابل اعتنا بوده، اما اگر بخواهد خیلی زود به ایران برگردد، به این معنا است که صرفاً در مختصات فوتبال ایران می‌تواند به موفقیت برسد.
دوم: جابه‌جایی مربیان در دنیای واقعی با بازی پلی‌استیشن تفاوت‌های زیادی دارد. حتی اگر مدیران پرسپولیس به شکلی غیرمنتظره به این نتیجه برسند که در این مقطع از فصل باید عذر کالدرون را بخواهند و برانکو را بازگردانند، باید از یک سو دستمزد مربی آرژانتینی را تمام و کمال پرداخت کنند و از سوی دیگر قراردادی سنگین با برانکو ببندند. در حالی که هنوز بخش عمده‌ای از مطالبات فصل گذشته برانکو هم پرداخت نشده و با این جابه‌جایی، پرسپولیس در واقع در یک فصل پول استخدام دو مربی خارجی را می‌پردازد.
سوم: طعنه‌آمیز است که پرسپولیس فصل پیش در همین مقطع (پایان هفته پنجم) با دو برد مقابل پدیده و فولاد و سه مساوی برابر استقلال خوزستان، نفت مسجد سلیمان و نفت آبادان، ۹ امتیاز اندوخته بود و هواداران به شدت از برانکو حمایت می‌کردند. جالب‌تر اینکه پرسپولیس در لیگ هجدهم در تمام نیم‌فصل اول رنگ صدر جدول را ندید و در روز‌هایی که رتبه اول جدول میان سپاهان و پدیده دست به دست می‌شد، پرسپولیس در رده‌های سوم و چهارم در نوسان بود و در واقع در هفته شانزدهم بود که قرمز‌ها برای اولین بار صدرنشین لیگ شدند، اما امروز کالدرون با همین ۹ امتیاز و با وجود پیروز شدن در دربی، مورد انتقاد واقع می‌شود و گروهی از هواداران افراطی خیلی زود به این تحلیل رسیده‌اند که «کالدرون به درد پرسپولیس نمی‌خورد». این را هم در نظر داشته باشید که پرسپولیس در پنج هفته ابتدایی فصل جدید، بازی‌های دشوارتری نسبت به فصل گذشته داشته، اما این‌ها مسائلی نیست که شیفتگان برانکو در معادلاتشان به آن توجه کنند.
در مجموع به نظر می‌رسد ایده بازگشت برانکو به پرسپولیس، یک بازی دو‌سر باخت برای طرفین است. هم وجهه شغلی برانکو در این بازگشت زودهنگام آسیب می‌بیند و هم پرسپولیس بی‌هیچ دلیل قانع کننده‌ای مربی فعلی‌اش را برکنار می‌کند.
