یاد گهواره‌های چوبی و كهنه‌های پارچه‌ای!
سیسمونی در فرهنگ ایرانی معمولاً به رخت و لباس، لوازم خواب و حمام نخستین نوزاد خانواده گفته می‌شود ایرانی‌ها رسم دارند خانواده عروس برای نخستین نوه‌شان، وسایل مورد نیاز را به خانه عروس و داماد بفرستند.
زمانی بود كه خانواده‌ها برای سیسمونی فرزند نورسیده، كهنه پارچه‌هایی از جنس چیت، مشمع، تشكچه، بالشتك پر قو یا پشم شتر می‌خریدند.
آن‌روزها كه گهواره چوبی مد بود و تیله و مهره به عنوان اسباب‌بازی برای پسر، بازار سنتی شهرها مكانی برای خرید سیسمونی داشتند اما با گسترش شهرها و افزایش جمعیت، نیاز بازار می‌طلبید كه مراكز گوناگون فروش وسایل سیسمونی شكل بگیرد امروز به نقاط گوناگون شهر كه سر بزنی، می‌توانی رنگ و بویی از این بازارها و بورس‌ها ببینی و حس كنی.
یك سیسمونی پروپیمان
سیسمونی را می‌توان به لوازم و وسایل بهداشتی جانبی، سرویس رختخواب، لوازم بهداشتی كودك، لوازم موردنیاز مادر، اسباب‌بازی، لوازم شیرخوارگی، سرویس كالسكه و تزئینات اتاق كودك، تقسیم كرد.
این لباس كه پسرانه است بچه ما دختره!
هر چقدر هم كه پول داشته باشی و به جیب‌ات بنازی اما نمی‌توانی به سنت‌های خرید سیسمونی به ویژه زمان‌بندی آن بی‌اعتنایی كنی! چه امروزه كه تكنولوژی همه دستاوردهایش را در اختیار ما گذاشته، چه در گذشته كه سونوگرافی نبود و خانواده‌ها تا روز آخر هم نمی‌دانستند جنسیت بچه چیست تا برایش لباس مناسب بخرند، همواره به این سنت‌ها احترام گذاشته شده است.
شلوغی خیابان باوركردنی نیست...
رانندگان، خودروهایشان را هرجا كه گیر آورده‌اند. پارك كرده‌اند... این شلوغی اما اعتراض كسی را برنمی‌انگیزد...
اینجا بازار فروش اسباب‌بازی و لباس كودك است... جایی دوست داشتنی و شادی برانگیز... سرخوشی‌های كودكان در اینجا دیدن دارد... یك آن لبخند از لب‌هایشان دور نمی‌شود... در بخشی از این بازار رنگارنگ اما گویی سیم‌های ناپیدای خاردار، جلوی رفتن آقایان را می‌گیرند؛
بورس اجناس سیسمونی از اینجا به بعد، عرفا «ورود آقایان ممنوع» است مگر اینكه همراه داشته باشی با كارت خیلی ویژه باشد وگرنه مرد تنها كه برای خرید سیسمونی به بازار نمی‌آید!
