تحریریه زندگی آنلاین : دکتر سیما فردوسی، روان‌شناس بالینی و استاد روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی در گفت‌وگو با خبرنگار سلامت خبرگزاری فارس گفت: در دو مقطع از سن کودکان و نوجوانان این حالت را می‌بینیم. یکی سن 3- 4 سالگی است که وقتی به کودک می‌گویید این کار را انجام نده، عمدا می‌خواهد این کار را انجام دهد. بزرگ‌ترها اسم این کار را لجبازی می‌گذارند، اما در واقع کودک قصد آزار دادن ما را ندارد، بلکه می‌خواهد محیط پیرامون خود را بشناسد و به کشف پیرامون خود بپردازد. وقتی شما به کودک می‌گویید به این دست نزن، در فکر کودک این است که اگر من دست بزنم چه اتفاقی می‌افتد؟ در دوره نوجوانی که از 12 سالگی شروع می‌شود، قصد آزار و لجبازی کردن که بخواهد عمدی باشد را ندارد، بلکه در این دوره نیز می‌خواهد استقلال خود را نشان دهد، به دنبال کسب یک هویت مستقل است و می‌خواهد بگوید بنده صاحب رای هستم. نوجوان چون تازه وارد این فاز شده، فکر می‌کند باید خلاف جهت والدین حرکت کند و اگر والدین چیزی را تایید کنند، آن را تکذیب کند. باید متوجه باشیم اینها از خصوصیات دوره نوجوانی است و اجازه ندهیم و محیطی فراهم کنیم تا اینها تکرار نشود، چون اگر خیلی تکرار شود، عادت می‌شود و جزو شخصیت فرد قرار می‌گیرد و در کل فردی لجوج می‌شود.
بیشتر بخوانید:
بچه های خود محور!
