برخی حد و مرزها را مشخص كنید، به این ترتیب دنیا قابل پیش‌بینی و كودك كمتر دچار ترس و وحشت می‌شود. مشخص كردن حد و مرزها بسیار مهم است؛ چرا كه كودك می‌فهمد چه چیزی قابل قبول و چه چیزی غیرقابل قبول است. در ضمن یاد می‌گیرد كه روی همه چیز كنترل بیشتری داشته باشد و بیشتر به نتایج كارهایش فكر كند. حتی وقتی كه از كودك خود رفتار اشتباهی دیدید، باز هم خونسردی خود را حفظ كنید.
رفتار بد كودك به این معنی است كه او بسیاری چیزها را نمی‌داند و نیاز به كمك دارد. با حفظ خونسردی و آرامش خود می‌توانید به او احساس مدیریت بیشتر دهید. در هر حالت برای ارتباط برقرار كردن با كودك آماده و در دسترس باشید. كشمكش‌ها روی این كودكان اثرات منفی زیادی دارد و احساس ناامنی آنها را بیشتر می‌كند.
او را متقاعد كنید كه همواره و در هر حالتی دوستش دارید و به او كمك خواهید كرد و او نیز می‌تواند در هر حالتی به شما اعتماد كند. این كودكان هنگام هر گونه تغییر و جابه‌جایی احساس ناامنی می‌كنند و برنامه‌های آشنا و همیشگی به آنها احساس راحتی و امنیت بیشتر می‌دهد.
نشان دادن علاقه به كودك
چنین كودكانی به سختی علاقه و عشق والدین را می‌پذیرند؛ اما شما با تكرار و تداوم می‌توانید این احساس را در او به وجود آورید: چیزهایی را پیدا كنید كه به او احساس خوبی می‌دهند. او را در آغوش بگیرید و نوازش كنید؛ ولی در انجام این‌كار عجله نكنید و آرام‌آرام پیشروی كنید.
به احساسات و عواطف كودك‌تان پاسخ دهید. بهتر است از روش‌های غیر كلامی برای آرام كردن و محبت كردن به او استفاده كنید؛ زیرا این دسته از كودكان از نظر عاطفی شبیه به كودكان بسیار خردسال عمل می‌كنند. به كودك خود كمك كنید تا عواطف و احساساتش را بشناسد و آنها را به هنگام نیاز بیان كند. معمولا این دسته از كودكان احساسات خود را نمی‌شناسند و نمی‌دانند چگونه باید نیازها و تقاضاهای خود را بیان كنند.
او را متقاعد كنید كه داشتن احساسات خوب است و نشان‌دهنده سلامت آنهاست. با كودك خود حرف بزنید، بازی كنید و به او گوش بدهید. به تغذیه، خواب و ورزش كودك اهمیت بیشتری دهید. دقت كنید كه حتی ویتامین‌های مورد نیاز بدنش را دریافت كند. همچنین خواب منظم و كافی داشته باشد چرا كه خواب كافی برای یادگیری ضروری است و به اندازه كافی تحرك فیزیكی و ورزش كند. ورزش كردن استرس و ناامیدی و احساسات ناسالم را از كودك دور می‌كند و به او حس بهتری می‌دهد.
برخورد والدین
برخورد والدین با این كودكان گاه بسیار سخت است؛ چرا كه نیاز به صبر و تحمل بیشتری دارد و باید تلاش بیشتری كنند. شما باید وظایف و مسئولیت‌های خود را به نحو احسن انجام دهید. مطمئن باشید كه كودكان ارزش این همه تلاش را دارند و به زودی شاهد نتایج خوبی در این زمینه خواهید بود.
با صرف زمان، صبوری و تلاش، می‌توان وابستگی بیمار گونه كودكان را برطرف كرد. وقتی كه او شاهد چنین رفتارهایی از جانب شما باشد، احساس امنیت بیشتری كرده و به شما اعتماد می‌كند.
از كودك انتظارات واقعی داشته باشید: به كودك خود كمك كنید تا برداشتن قدم‌های كوچك را شروع كند و هر بار موفقیت‌های او را جشن بگیرید.
صبوری و تحمل كنید: و حتی به كوچك‌ترین پیشرفت‌ها نیز توجه كنید. باید جوی را به وجود آورید كه كودك‌تان احساس امنیت كند.
حس شوخی و خوشی بیشتری در روابط‌‌تان ایجاد كنید: این‌كار به هر دوی شما انرژی بیشتری می‌دهد تا راه سختی را كه در پیش دارید، هموارتر كنید. اطراف خود و كودك‌تان را از كسانی پُر كنید كه شما را بیشتر می‌خندانند.
مواظب خودتان هم باشید و استرس را كنترل كنید: در این زمان، بیشتر وقت خود را صرف این‌كار كنید. بیشتر استراحت كنید و به تغذیه خود اهمیت دهید تا آنقدر شارژ باشید كه بتوانید به كودك‌تان توجه ویژه كنید.
از دیگران كمك بگیرید: از اطرافیان كمك بگیرید و روی حمایت دوستان و خانواده خود نیز حساب باز كنید؛ به این ترتیب استرس‌های شما كمتر می‌شود و بهتر هم نتیجه می‌گیرید.
مثبت و امیدوار باشید: كودكان متوجه تمام احساسات اطرافیان خود می‌شوند. اگر شما احساس ناامیدی و دلسردی كنید، او نیز ناامید می‌شود. هر گاه احساس خستگی كردید، از دیگران نیز كمك بگیرید.
برای خواندن بخش اول- اختلال وابستگی در كودكان- اینجا کلیک کنید.
