اشتباه بیشتر پدر و مادرها این است كه وقتی كودك آنها مرتكب خطایی می‌شود، با عصبانیت به او می‌گویند: «چرا این كار را انجام دادی؟» این پرسشی است كه حتی برخی از نوجوانان نیز نمی‌توانند به آن پاسخ دهند؛ بنابراین بهتر است به آنها بگویید: «اجازه بده در مورد كاری كه انجام دادی با همدیگر صحبت كنیم.»
با كودكان به درستی صحبت كنید
با آنها همانگونه صحبت و رفتار كنید كه انتظار دارید، آنها با شما رفتار كنند. یك كودك دو ساله نیز می‌تواند معنی لطفاً را متوجه شود. سعی كنید مؤدبانه و البته با جدیت، خواسته خود را مطرح كنید.
از لحاظ روانی با كودك درست رفتار كنید
حرف‌های تهدید‌آمیز و قضاوت‌گونه و كودك را متهم جلوه دادن، بسیار اشتباه است. وقتی با عصبانیت او را «تو» و یا «شما» مخاطب میكنید، او را متهم و خود را بی‌گناه جلوه داده‌اید.
پاسخ كودك به خواسته شما
هنگامی كه احساس میكنید ممكن است پاسخ كودك به خواسته شما منفی باشد، از جملات مؤدبانه و البته امری استفاده كنید؛ مثلاً به جای اینكه بگویید: «آیا ممكن است میز را تمیز كنی» یا «از تو می‌خواهم كه میز را تمیز كنی»، بهتر است از جمله: «لطفاً میز را تمیز كن» استفاده كنید.
یادآوری
گاهی اوقات باید به كودك یادآوری كنید كه خواسته شما را انجام دهد. در این گونه موارد بهتر است به جای اینكه او را وادار كنید حرف‌های تكراری شما را بارها و بارها گوش دهد، می‌توانید بدون گفتن یك كلمه و فقط با یك مداد و كاغذ با او ارتباط برقرار كنید و جملات درخواستی خود را به صورت یادداشت‌های طنزآمیز، یادآوری كنید.
هر چقدر كودك با داد و صدای بلند صحبت كرد، شما آرام‌تر و آرام‌تر باشید و از جملاتی همچون: «من متوجه هستم و تو را درك می‌كنم»، استفاده كنید. اگر شما نیز صدای خود را بلند كنید، در واقع دو گرباد می‌شوید كه می‌خواهید با یكدیگر مقابله كنید و هیچ نتیجه‌ای نخواهید گرفت.
قبل از اینكه خواسته خود را مطرح كنید. به او محبت كنید و در شرایط عاطفی قرار دهید. كودكان در این شرایط حرف‌شنوی بیشتری دارند.
در مورد كودكان نوپا باید خواسته‌های خود را هزاران بار تكرار كنید. كودكان زیر دو سال، كمتر به حرف‌های پدر و مادر گوش می‌دهند و از سه سالگی به بعد كم‌كم وضع بهتر می‌شود! هر چقدر كه سن كودك افزایش می‌یابد، نیاز كمتری به تكرار خواسته‌تان وجود دارد.
برای كودك قانون بگذارید، مثلاً به او یاد دهید كه نمی‌تواند تنهایی به پارك برود و بازی كند؛ ولی اجازه دارد در حیاط خانه‌تان با دوستش بازی كند.
در مورد موضوعاتی كه كودك شما به آنها علاقه دارد، از او سوال نكنید؛ بلكه نظر او را جویا شوید و سعی كنید سوال را به گونه‌ای بپرسید كه پاسخ آن، یك نه و یا بلی ساده نباشد. مثلاً به جای اینكه بپرسید آیا روز خوبی داشتی و یا خوش گذشت؟ می‌توانید از او بپرسید امروز مدرسه چطور بود و از او بخواهید در رابطه با جزئیات روز خود با شما صحبت كند.
برای اینكه او را ترغیب كنید به صحبت‌‌های شما گوش دهد، از جملات وقتی كه ... من احساس می‌كنم... زیرا... استفاده كنید. مثلاً: وقتی كه تو در مغازه از من فاصله می‌گیری من احساس ناراحتی می‌كنم، زیرا ممكن است گم شوی.
اجازه دهید كودك شما، حرف خود را به طور كامل بیان كند. هیچ‌گاه حرف او را نیمه قطع نكنید و خود شروع به صحبت كردن كنید.
از بدو تولد سعی كنید مهارت گوش دادن و صحبت كردن صحیح را به او بیاموزید. گوش دادن یك مهارت آموختنی است و با تمركز و تلاش والدین، كودك می‌تواند آن را بیاموزد.
برای خواندن بخش اول- به‌حرفم گوش كن بچه- اینجا کلیک کنید.
