علائم كاهش شنوایی
مایع روان گوش میانی با مسدود كردن لوله استاش، از عبور ارتعاشات جلوگیری و شنوایی را دچار مشكلاتی می‌كند. در چنین مواقعی كودك: نسبت به صداهای ظریف‌تر واكنش نشان نمی‌دهند. صدای رادیو و تلویزیون را بالا می‌برد. با صدای بلندتر حرف می‌زند. در كلاس حضور و توجه كمتری دارد.
سایر علائم گوش درد شدید عبارتند از: تب حالت تهوع یا استفراغ سستی و بی‌حالی. گوش درد اگر همراه با برون‌ریزی مایع داخل گوش باشد، اغلب علائم خاصی ندارد. در برخی از كودكان مایعی كه داخل گوش میانی است، باعث گرفتگی و پُری گوش می‌شود؛ بنابراین كاهش شنوایی اتفاق می‌افتد، اما چندان محسوس نیست. عفونت گوش گاه با عفونت قسمت فوقانی دستگاه تنفسی همراه است؛ بنابراین علائمی مثل آبریزش بینی و سرفه كردن را نیز دارد.
طول دوره درمان
عفونت گوش میانی اغلب ظرف 2-3 روز برطرف می‌شود و حتی گاهی اوقات نیاز به استفاده از دارو هم نیست. اگر پزشك آنتی‌بیوتیك تجویز كند، بهتر است آن را طی 10 روز به مصرف برسانید. كودكان 6 سال به بالا اگر دچار عفونت متوسط گوش شوند، آنتی‌بیوتیك را در دوره كوتاه‌تری (5-7 روز) مصرف می‌كنند؛ اما ممكن است پس از این مدت باز هم كودك مداوا نشود كه باید طبق تشخیص پزشك مجدداً مورد درمان قرار گیرد.
برای تشخیص عفونت گوش تنها راه ممكن، معاینه پزشك با دستگاه اُتوسكوپ است و برای تعیین نحوه و نوع درمان، باید نوع عفونت و شدت آن مشخص شود. اینكه چند وقت است كودك به عفونت گوش دچار است؟ كودك چند سال دارد؟ آیا عفونت گوش روی شنوایی او تأثیر گذاشته یا خیر؟
چه زمان به آنتی‌بیوتیك نیاز است؟
كودكانی كه دچار عفونت شدید گوش شده‌اند، باید به طور روزانه آنتی‌بیوتیك مصرف كنند تا از احتمال عفونت‌های بعدی در آنها جلوگیری شود. كودكان كم سن و سال‌تر كه دچار عفونت شدید هم هستند، بلافاصله بعد از تشخیص باید مصرف آنتی‌بیوتیك را شروع كنند. كودكانی كه گوش درد مداوم و برون‌ریزی مواد مایع گوش (بیش از مدت 3 ماه) دارند، باید هر 3-6 ماه یكبار توسط پزشك معاینه شوند.
ناراحتی و درد ناشی از عفونت گوش را می‌توان با مصرف استامینوفن و ایبوپروفن كاهش داد؛ به خصوص اگر این درد با تب هم همراه باشد. برخی كودكان كه شرایط خاص دارند (مثلاً كودكانی كه دچار تأخیر در تكلم هستند)، ممكن است نیاز به جراحی لوله گوارش داشته باشند. در این عمل در گوش، بینی و گلو لوله‌ای به نام «تیمپنوستومی» قرار داده می‌شود تا مایع گوش از گوش میانی جریان یابد و فشار داخل گوش یكنواخت گردد.
علائم كاهش شنوایی
مایع روان گوش میانی با مسدود كردن لوله استاش، از عبور ارتعاشات جلوگیری و شنوایی را دچار مشكلاتی می‌كند. در چنین مواقعی كودك: نسبت به صداهای ظریف‌تر واكنش نشان نمی‌دهند. صدای رادیو و تلویزیون را بالا می‌برد. با صدای بلندتر حرف می‌زند. در كلاس حضور و توجه كمتری دارد.
سایر علائم گوش درد شدید عبارتند از: تب حالت تهوع یا استفراغ سستی و بی‌حالی. گوش درد اگر همراه با برون‌ریزی مایع داخل گوش باشد، اغلب علائم خاصی ندارد. در برخی از كودكان مایعی كه داخل گوش میانی است، باعث گرفتگی و پُری گوش می‌شود؛ بنابراین كاهش شنوایی اتفاق می‌افتد، اما چندان محسوس نیست. عفونت گوش گاه با عفونت قسمت فوقانی دستگاه تنفسی همراه است؛ بنابراین علائمی مثل آبریزش بینی و سرفه كردن را نیز دارد.
پیشگیری
برخی از عوامل ایجاد عفونت گوش را نمی‌توان تغییر داد؛ مثل وراثت؛ اما تغییر در برخی از شیوه‌های زندگی و رعایت برخی نكات می‌تواند این خطر را در كودكان به حداقل برساند: حداقل به مدت شش ماه بعد از تولد به كودك خود شیر بدهید تا از رشد و پیشرفت هرگونه عفونت در آنها جلوگیری شود.
كودك هیچگاه نباید در معرض دود سیگار قرار گیرد، زیرا شدت عفونت گوش در این شرایط چند برابر می‌شود. هم كودكان و هم والدین باید شستن دست‌ها به شكل صحیح را تمرین كنند؛ به این ترتیب احتمال انتقال جرم‌ها و میكروب‌ها از فردی به فردی دیگر به حداقل می‌رسد و كودك كمتر دچار سرماخوردگی و متعاقباً عفونت گوش می‌شود. استفاده از برخی واكسن‌های خاص از عفونت گوش جلوگیری می‌كند.
برای خواندن بخش اول-عفونت گوش در كودكان- اینجا کلیک کنید.
