دكتر حسین كریمی؛ متخصص توانبخشی اعصاب اطفال
تکامل، مسیر بسیار ساده‌ای است که خودبخود قابل انجام است اما ضمن رعایت چندین خصیصه بهتر ست سعی کنیم با کسب پارامترهای هرچه جدیدتر علمی کارهای تازه‌تری برای کودک انجام دهیم، برحسب فضا و زمانی که در هر منطقه‌ای وجود دارد تا امکانات فضایی و مکانی قدیم را که داشته‌ایم بدین وسیله پوشش دهیم.
1- سعی نماییم کودکان را به بهترین طریق از مواهب طبیعی و طبیعت که همان مواهب خداوندی است برخوردار کنیم.
2- یادمان باشد کودکان زیادی در طول صدها هزارسال متولد شده‌اند و این‌ها به تکامل رسیده‌اند حال که امکانات جدید مکانی و بینایی خاص عامل مداخله‌گر شده‌اند لازم است به عنوان عالم، مسیر تکامل و سلامتی تکامل را بیابیم و از مسیر غلط بپرهیزیم مثل استفاده به جا از نور و صفحه‌های تصویری مانیتوری
3- کودک ما از بدو تولد موجودی است ظریف و آسیب‌پذیر، هر پارامتر غلطی به کودک القا شود (به خصوص تا 4-5 سالگی) جزء ساختمان عملکردی تمام عمر او خواهد شد. حتی ممکن است یک پارامتر غلط، به طور کل کودک را از مسیر اصلی تکامل منحرف نماید.
سیستم مغزی نخاعی، مسئول اصلی سلامتی و درست عمل کردن بدن می‌باشد و در تمام ابعاد، باید سیستم بدنی را در مسیر سلامت اعم از جسمی، روحی، روانی و رفتاری هدایت کند، اگر چگونگی انجام اعمال و هدایت تکاملی ما، در مسیر، انحرافی باشد این انحراف یا در همان اوایل خودنمایی می‌کند و یا در آینده و سال‌های بعدی دوران زندگی کودک لطمات جبران ناپذیری ممکن است به وجود آورد.
مثلاً: همه ما اختلاف نسل خودمان را با نسل جدید ملاحظه می‌کنیم، ما که اکثرا کودکانی بودیم با پدر و مادری کم اطلاع از علم تکامل و یا گاها بی سواد و یا لااقل بی اطلاع از پارامترها و چگونگی روند تکاملی، با این حال اکثریت آنها با فهمی که از تکامل داشتند، سعی می‌کردند با انجام تنبیه و احتمالا تشویق ما را در مسیر تکامل هدایت کنند، علیرغم آن که که دیدگاه بسیار مبتدی و غیرعلمی بود، ولی باکمک عوامل طبیعی که در آن زمان وجود داشت، کودک در مسیر تکامل هدایت می‌شد.
درست است در اثر نادانی و فقر علمی در امر علوم سلامتی- مقدار زیادی از همسن و سال‌های ما فوت می‌کردند ولی ما که با ساده ترین بینش و اولیه ترین تفکر تکاملی، فرصت رشد داشته ایم- به نظر می‌رسد کمتر مشکل اجتماعی داریم تا کودکان خودمان که بسیار ظاهرا با اطلاع و عالمانه سعی نمودیم آنها را به جهت تکامل هدایت کنیم و در تمام جهان به خصوص در کشورهای مثل ما دیده می‌شود چقدر در جوانان و حتی میانسالان نسبت به افراد مسن مشکلات متعدد موجود است.
همیشه در محیط‌های علمی، بحث این موضوع است که آیا فرایندهای تکنولوژیک چقدر به تکامل کمک می‌کند. ولی با در نظرگرفتن این که ما اکثرا وارد کننده وسایل تکنولوژی جدید هستیم که اکثرا این تکنولوژی سریع وارد می‌شود، به خصوص در شرایطی بدون داشتن زمینه فرهنگی مناسب آن.
امکاناتی که می‌تواند روند رشد جامعه را تسریع نماید، برعکس با استفاده بدوی و ناجور ایجاد علائم Maldevelopment را سبب گردیده است و به خصوص ظرف این 40 سال تغییر زیادی در چگونگی استفاده از این امکانات تسهیلاتی کشور صورت گرفت.
مثلا در حال حاضر اگر نور زیاد در منزل باشد جزء تفاخر صاحب خانه محسوب می‌شود، مردم کم کم به سهل و راحت دیدن از طریق چشم رسیدند. طوری که هرجا مختصری نور کم است، چندین لامپ برای افزایش نور استفاده می‌کنند درحالی که نمی دانند، کوشش برای دیدن، هم لازمه رشد سیستم بینایی، سیستم دقت، توجه و تمرکز می‌باشد.
به نظر می‌رسد بین خانواده‌ها این نوع فرهنگ غلط توسعه یافته است و علاوه بر این که افزایش به کارگیری الکتریسیته باعث افزایش هزینه خانواده، حتی خانواده‌های کم درآمد هم شده است این بینش باعث تشویق فرهنگ اسراف در مصرف الکتریسیته شده و آن را گسترش و توسعه می‌دهد. مصرف بیش از حد نور که در کشور ما یک فرهنگ تجملی شده است شدیداً به کودکان ما لطمه خواهد زد به خصوص برای فرایند توجه و تمرکز آنها.
وقتی ما به مسیر تکامل سیستم بینایی در ماه‌های اول دقت می‌کنیم و چگونگی اهمیت و ضرورت عملکردی این مسیر را برای کودک متوجه می‌شویم ملاحظه خواهیم کرد، بینش غلط به کارگیری نور بیش از حد کودکان را به سادگی در مسیر اختلال تکاملی قرار می‌دهد.
برای خواندن بخش دوم -تکامل کودکان در مسیر سلامتی- اینجا کلیک کنید.
